مروری بر تاریخ هزاران ساله چین

در حدود ۵۰۰۰ سال پیش یا حتی پیش از آن، چین از طرف مغرب مورد هجوم واقع شد. این قبایل مهاجم از آسیای میانه آمده بودند و برای خود تمدن پیشرفته ای داشتند. آنها کشاورزی را می دانستند و رمه های بزرگی از حیوانات اهلی را نگهداری می کردند، همچنین آنها جامعه منظمی داشتند. بیشتر انها در نزدیکی رود «هوانگ هو» که «رود زرد» نیز نامیده می شود مستقر شدند و حکومت هایی برای خودشان تشکیل دادند. این قبایل مهاجم در طول صدها سال در سراسر چین پراکنده گشتند و هنر ها و فنون خودشان را نیز توسعه و تکامل دادند. مردم چین بیشتر به کشاورزی می پرداختند و روسای آنها «پاتریارک» نام داشتند. ششصد یا هفتصد سال بعد یعنی در حدود ۴۰۰۰ سال پیش، در چین فردی ظهور کرد که «یائو» نام داشت و خود را امپراطور نامید. اما با این وجود او بیشتر یک پاتریارک بود تا یک امپراطور از نوع پادشاهانی که در مصر و بین النهرین بود. مردم چین هم به همان صورت کشاورزان در دهکده ها زندگی مر کردند و باز هم یک دولت مرکزی عمده وجود نداشت.

پاتریارک ها ابتدا از طرف افراد قبیله خودشان انتخاب می شدند اما بعد ها مقام آنها موروثی شد. این موضوع را می توان به خوبی در چین دید. بجای یائو پسرش پادشاه نشد بلکه یک نفر را که شایسته تر به این کار می دانست برای جانشینی خود انتخاب کرد اما خیلی زود عنوان پادشاهی در خانواده او موروثی شد و بنابر تاریخ سلسله فرزندانش که «هسیا» نام داشت ۴۰۰ سال بر چین حکومت کردند.

آخرین پادشاه سلسله «هسیا» مردی بسیار ظالم و بیرحم بود و به این جهت انقلابی روی داد که بساط او را واژگون ساخت. سپس یک خاندان دیگر به نام «شانگ» یا «یین» به قدرت رسید که حکومت آنها قریب به ۶۵۰ سال دوام یافت. در این مدت روش پاتریارک ها و حکومت های کوچک از میان رفت و حکومت های مرکزی توسعه یافت و یک دولت با سازمانهای عالی به وجود آمد. حتی در آن زمان های قدیم در چین مردم نوشتن خط را می دانستند، اما باید بدانید که خط چینی با خط انگلیسی و فرانسوی و… فرق دارد. در این خط الفبا وجود ندارد و مطالب با اشکال و تصاویری که مظهر کلمات و جملات هستند نوشته می شود.

خاندان «شانگ» نیز پس از آنکه ۶۴۰ سال حکومت کرد به وسیله یک انقلاب واژگون گشت و یک خاندان دیگر به نام «چو» در چین به قدرت رسید. حکومت این خاندان حتی از سلسله شانگ هم بیشتر دوام داشت و ۸۶۷ سال طول کشید. در دوره حکومت و سلطنت خاندان «چو» بود که سازمان منظم و جالب دولت چین به وجود آمد. همچنین در این دوران بود که دو فیلسوف بزرگ چینی، «کنفوسیوس» و «لائوتسه» زندگی می کردند.

وقتی که خاندان شانگ بر اثر انقلاب سقوط کرد، یکی از ماموران عالی رتبه آن به نام «کی _ تسه» ترجیح داد که از کشور خارج شود و به خدمت خاندان چو در نیاید. به این جهت به اتفاق ۵۰۰۰ نفر از هواداران خود از چین خارج شده و بسوی «کره» رفت. او این سرزمین را «چوزن» نامید که به معنی «سرزمین صبح آرام» می باشد. کره یا چوزن در مشرق چین است و به این جهت، کی _ تسه به سوی مشرق و به سوی محلی که خورشید طلوع می کرد رفت. شاید تا سواحل اوقیانوس رسید، تصور کرد که به شرقی ترین سرزمینها رسیده و به این جهت چنین نامی به آنجا داده.

بعد از خاندان «چو»، امپراطوری «هان» بوجود آمد که تا چند قرن بعد میلاد مسیح هم دوام داشت اما اقوام بیابانگرد و جنگ داخلی سرانجام باعث فروپاشی آن شد. تا دو قرن در چین حکومت مقتدری ظهور نکرد ولی سرانجام خاندان «تانگ» قدرت را در دست گرفت. در دوران امپراطوری خاندان تانگ شاید چین متمدن ترین و مرفه ترین کشور دنیا بود که حکومتش هم از همه جا بهتر اداره می شد. بدیهی است که اروپا در آن موقع به هیچوجه با چین قابل مقایسه نبود زیرا بعد از انقراض رم بسیار پسرفت داشت. تنها دولتهایی که در آن دوران می توانستند از بعضی جهات با چین رقابت کنند دو دولت عربی بغداد و اسپانیا بودند. اما این دولت ها هم دوران کوتاهی در اوج عظمت خود باقی ماندند. جاب توجه است که بدانید که یکی از امپراطوران خاندان تانگ که از سلطنت رانده شده بود از عربها کمک خواست و با کمک آنها بود که دوباره قدرت خود را به دست آورد. در آن دوران چین یکی از پیشوایان و پرچمداران تمدن بود و می توانست به اروپای آن زمان به چشم مردم نیمه وحشی بنگرد.

همچنان که برای هر سلسله پادشاهی در هر جا پیش می آید، سلسله تنگ نیز تدریجا یک عده پادشاه ناشایسته و نالایق پیدا کرد که به هیچوجه قدرت ولیاقت پیشینیان خود را نداشتند و فقط ذوق تجمل پرستی آنها را تقلید می کردند. در نتیجه فساد و رشوه خواری در دولت رواج یافت که با مالیات های سنگین همراه بود که طبعا بار این مالیات ها بر دوش فقیرترین صبقات فشار می آورد. به این علت نارضایتی عمومی افزایش یافت و در اوایل قرن دهم یعنی در سال ۹۰۷ میلادی این سلسله سقوط کرد.

در حدود نیم قرن حکمرانان کوچک و کم اهمیتی به دنبال یکدیگر بر چین سلطنت کردند. ولی در سال ۹۶۰ میلادی حکومت یک سلسله بزرگ دیگر آغاز شد که سلسله «سونگ» بود و به وسیله «کائو _ تسو» بنیانگذاری شد. اما آشفتگی و ناراحتی چه در داخل و چه در مرزهای چین که مورد هجوم اقوام بیابانگرد بود ادامه داشت. مالیاتهای سنگین اراضی برای دهقانان طاقت فرسا بود و فشار بر روی آنان محسوس بود. سلسله سونگ همیشه با آشفتگی ها و ناراحتی های مداوم مواجه بود. بالاخره مردی پیدا شد که ممکن بود موفقیتی بدست آورد. این مرد «وانگ آن _ شیه» یکی از صدراعضم های پادشاهان سونگ در قرن یازدهم بود. «وانگ آن_ شیه» به مخالفت با تعلیمات کنفسیوس پرداخت اما این تعلیمات را به شکل تازه و جاب توجهی تفسیر کرد. هدف اصلی او این بود که بار سنگین مالیات را ازدوش فقیران بردارد و آنرا بیشتر بر عهده ثروتمندان بگذارد. «وانگ» پیشنهاد کرد که در کارهای عمومی نباید کار اجباری یا مجانی وجود داشته باشد و هر کس که کار می کند باید مزد خود را بگیرد.

متاسفانه سلسله سونگ به اندازه کافی شهامت و جسارت نداشتند که مسائلی که با آن مواجه بودند را حل کنند، بنابراین تدرجا ضعیف شدند، بطوری که توانایی دفع حمله قبیله «خیتان» را نداشتند بنابراین از قبایلی که در شمال غربی چین بودند و «کین ها» یا «تاتارهای طلایی» نامیده می شدند کمک خواستند. کین ها خیتان ها راشکست دادند اما خودشان در چین ماندند و حاضر نشدند که بازگردند. کین ها شهر پکن را پایتخت خود قرار داده و سونگ ها را طی نبردی به نواحی جنوبی راندند بنابراین دو حکومت در چین بوجود آمد. سونگ ها تا ۱۵۰ سال بعد دوام داشتند تا اینکه مغولان به چین حمله کردند و آنها را بطور کلی نابود کردند.

اما چین هم مثل ایران از راه تحلیل بردن و شبیه ساختن خارجیان با تمدن چین حتی مغولان را هم بصورت تازه ای درآورد و آنها هم تقریبا چینی شدند. در آن زمان با توجه به حمله مغولان چین در تمدن سرآمد بود و در هنر و ادبیات و شعر وضعی بسیار درخشان داشت. ساخت ظروف عالی چین نیز در همان زمانها آغاز شد که با دستان هنرمندان ماهر ساخته می شد. یک ظرف چینی دوران «مینگ» حتی امروزه هم یک چیز بسیار نفیس و گرانبها بشمار می رود.

 

همچنین بخوانید:

چین در دوران تانگ ها
2 Comments
  1. Attack titan کاربر می‌گوید

    مقاله محشر محشره

    1. admin
      admin کاربر می‌گوید

      همه مقاله های ما عالی هستن

دیدگاه ها غیر فعال است.