بررسی پدافند موشکی CHU_sam ژاپنی

سیستم پدافند موشکی میانبرد و سوخت جامد خود کششی «Chu_sam» ساخت کشور ژاپن با هدف دفاع در برابر حملات اشباع گر هوایی، دفاع مقابل جتهای جنگنده دشمن، دفاع در برابر مسوشکهای کروز و بالستیک تاکتیکی میباشد، از ویژگیهای آن میتوان به قابلیت تحرک بالا و مقاومت بسیار خوب دربرابر جنگ الکترونیک و توانایی منحصر به فرد حمله به اهداف فراتر از افق اشاره کرد، البته مهندسان طراح در ساخت آن الهامات بسیاری از سیستم پاتریوت آمریکایی گرفته اند که به آن خواهیم پرداخت.

در سال(۱۹۹۰) آژانس دفاعی ژاپن با همکاری شرکتهای، میتسوبیشی، ژیجوتسو، کنکیوهانبو و کاتوورکس پروژه ای بومی را برای ساخت یک موشک دفاع هوایی سطح به هوا و میانبرد آغاز کردند، مراحل تحقیق تا سه سال بطول انجامید و فرایند توسعه از (۱۹۹۴ تا ۹۷) به طول انجامید و نخستین شلیک آزمایشی در سیم نوامبر(۲۰۰۰) در صحرای نیومکزیکوی آمریکا انجام شد، و از سال(۲۰۰۳) رسما تحویل نیروهای ارتش ژاپن گردید.

هر واحد عملیاتی «Chu_sam» شامل چهار کامیون لانچر که هر یک به شش کانتینر پرتاب مجهز شده، یک دستگاه رادار آرایه فازی فعال جستجو و کنترل آتش جدید چند موج و چند کاره با توان درگیری همزمان به دوازده هدف، کامیون مرکز هدایت و فرماندهی، ایستگاه کنترل درگیری و چهار کامیون برای حمل و بارگذاری موشک که هریک به یک چرثقیل و شش لول کانتینر برای بارگذاری مجدد مجهز هستند.
همچنین یک کامیون مولد برق برای تامین انرژی سیستم همراه تیم آتش است. کانتینر های پرتاب زمان آماده باش بصورت عمودی قرار میگیرند که باعث سرعت عمل در اجرای آتش میشود، در سیستمهای موشکی مثل هاوک و پاتریوت که به صورت زاویه دار موضع میگیرند لازم است سیستم به سمت هدف گردش کند و بعد شلیک انجام شود اما در این نوع پدافند از همان لحظه شلیک موشک به صورت عمودی پرتاب شده و جهت را خود دنبال میکند که باعث سرعت عمل بیشتری می‌شود. اگرچه زمان زیادی نیست اما در مقابل جتهای جنگنده یا موشکهای پر سرعت امروزی چند صدم ثانیه نیز تاثیر گذار است. سیستم به محض دریافت دستور موشک را به سمت هدف شلیک میکند و پس اندکی اوج گرفتن به سمت هدف یورش میبرد.

موشکهای پدافند «chu_sam» از پیشرانه راکت تک مرحله ای بهره میبرد، سطوح کنترل آن مشتمل بر سه زیر سامانه تغییر بردار رانش، کاناردهای متحرک دماغه و سطوح متحرک دمی است، لذا از نظر استفاده توام از سه سیستم تغییر جهت در جهان همتا ندارد، تغییر بردار رانش چالاکی هولناکی برای موشک به همراه داشته، کاناردهای دماغه نیز مانور در زوایای بسیار تند را میسر میکند، ترکیب سه سیستم تغییر مسیر حرکت تضمین میکند هیچ هواگردی هرچقدر هم مانورپذیر از چنگال تیز آن جان سالم بدر نبرد. این خبر خوبی برای جنگنده های روسی که توان خود را روی مانورپذیری میدانند نیست.

این نوع تغییر حرکت نشان از ریز بینی ژاپنی ها دارد زیرا عمده تهدیدات کشور چین میباشد که صاحب پرنده های مانورپذیر است، کلاهک انفجاری ترکش شونده موشک با فیوز مجاورتی تهدیدی جدیست، سیستم رهگیر موشک نیز از نوع هدایت فعال راداری میباشد و پس از پرتاب بر اساس تطبیق یافته های سیستم اینرسی با اطلاعاتی که از پیش به آن داده شده و همچنین دریافت اطلاعات لحظه به لحظه تحرکات هدف مسیر خود را اصلاح میکند و پس از آنکه به نزدیکی هدف رسید رادار موشک فعال شده و به جستجوی هدف نگون بخت میپردازد، سرعت موشک دو تا سه برابر سرعت صوت است و پنجاه  کیلومتر برد دارد، همچنین میتواند با اهدافی که در ارتفاع ده کیلوکتری زمین قرار دارند درگیر شود.

ژاپن کشوری کوهستانیست و موشکهای کروز و جنگنده های دشمن میتوانند بوسیله پیگیری عوارض زمین حملات ناگهانی به خاک ژاپن انجام نمایند، اما پدافند جدید ژاپنی به گونه ای طراحی شده که پس از شناسایی دشمن توسط رادار زمینی و شلیک موشک، پرتابه اوج گرفته و سپس به نحوی حیرت انگیز با مانورهای خود عوارض و کوه ها را دور بزند و اهدافش را پشت کوه ها مورد اصابت قرار دهد.

ارتش ژاپن در سال(۲۰۱۱) کار روی نمونه ارتقا یافته این پدافند را آغاز نموده که اطلاعات چندانی از آن در دسترس نیست اما احتمالا برد موشک و رادار افزایش یافته و میتواند پس از اوج گیری یک دوره گلاید کردن را به مدت چهل ثانیه انجام دهد این قابلیت باعث میشود موشک در شرایط فشار های منفی«جی» مانورهای خوبی انجام داده و به اهداف در ارتفاع پایین نیز حمله های مناسبی انجام دهد.

سیستم پدافندی «chu_sam» همانند«S_300» به گونه ای طراحی شده تا سناریوی شلیک را به خوبی انجام  دهد، در این سیستم پدافندی رادار در نقطه ای قرار میگیرد که دید وسیعی به منطقه عملیاتی داشته باشد و پرتابگرها میتوانند در نزدیکی آن یا منطقه ای دورتر قرار گیرند.

هر خودروی پرتابگر به دو نفر خدمه نیاز دارد، لذا هر واحد آتش که چهار کامیون پرتابگر دارد به هشت خدمه نیاز دارد، البته این تعداد از خدمه سیستمهای راداری و فرماندهی مجزاست، برای مثال خودروی پرتابگر«S_300» به چهار خدمه نیاز دارد که در پدافند ژاپنی نشان از مکانیزه سازی و تفکر بالای ژاپنی ها دارد. در زمان موضع گیری کامیون پرتابگر بوسیله خدمه از داخل کابین با یک سیستم طرازگر کامپیوتری توسط جک های هیدرولیک که در دو طرف بدنه قرار دارد روی زمین مستقر میگردد، سپس جکهای دیگر که زیر کانتینر های موشک قرار دارند و بوسیله یک کلاف فولادی به آنها متصل است کل شش کانتینر را یکجا از حالت افقی به حالت عمودی در می آورد، تا آماده شلیک شود، یک پنل بزرگ فولادی نیز زیر خروجی کانتینر ها قرار گرفته که آتش حاصل از سوخت موشک را منحرف میکند و مانع از رسوخ آن به زیر کامیون و سیستمهای آن می‌شود. استقرار این پدافند به صورت کامل هفت دقیقه طول میکشد که برای سیستم روسی پنج دقیقه است.

رنگ سبز بدنه با استفاده از تورهای استتاری و شاخ و برگ در میان پوشش حاره ای ژاپن مانند سوزنی در انبار کاه مینماید که پیدا کردن آن برای هدف قرار دادن را تقریبا غیر ممکن میکند.

بدلیل اینکه رادار دکل ندارد در ارتفاع پایینی قرار میگیرد و در عرض چند دقیقه آماده به کار میشودو به مراتب پنهان ساختن آن آسانتر است، توری های استتار جدید نه تنها باعث ممانعت از دید بصری میشود بلکه آثار مادون قرمز را هم مهار کمرده و مانع از شناسایی رادار میشود.

پدافند «chu_sam» یک سیستم پرتاب گرم است که فرایند شلیک از همان ابتدا توسط موتور راکتی از درون لانچر صورت میگیرد، چنین ساختاری باید تنها در موشکهای سبک و نسبتا کوچکی مانند پاتریوت و میکا صورت گیرد، اگر اینکار در پدافند«S_300» صورت گیرد باعث انفجار لانچر خواهد شد چون از موشکهای سنگینتری استفاده میکند.

استفاده از پرتابگر سرعت شلیک را به مراتب افزایش داده و سرعت واکنش را بالا میبرد، پس از شلیک و خالی شدن هر جفت از کانتینر ها میشود به سرعت با جرثقیلها خودرو را مجددا باگذاری کرد، البته استفاده از پرتابگر باعث میشود که کانتینر هر چند پرتاب شود، کلا بلا استفاده شود.

دیدگاه ها غیر فعال است.