لوسیفر یکی از اسامی باستانی شیطان است. ﻟﻮﺳﯿﻔﺮﯼﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ  ﺷﺒﯿﻪﺍﻧﺪ . ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﯿﻄﺎﻥﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﭘﯿﺮﻭ ﻻﻭﯼ ﻏﯿﺮﻣﺬﻫﺒﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻟﻮﺳﯿﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﻧﻤﺎﺩ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ . ۱۱ ﻧﺸﺎﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﻟﻮﺳﯿﻔﺮﯼﻫﺎ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﮐﻠﯿﺴﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻟﻮﺳﯿﻔﺮ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻟﻮﺳﯿﻔﺮ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩٔ ﺍﺭﺯﺵﻫﺎﯾﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺧﻮﺩﻣﺨﺘﺎﺭﯼ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺍﺯ ‏« ﺑﺮﺩﮔﯽ ﺫﻫﻨﯽ ‏» ﺍﺳﺖ . ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺎﺱ، ﻟﻮﺳﯿﻔﺮﮔﺮﺍﯾﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﯾﮏ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﯾﮏ ﻣﺬﻫﺐ ﻭﺍﻗﻌﯽ . ﮐﻠﯿﺴﺎﯼ ﻟﻮﺳﯿﻔﺮﯼ ﻧﻮﯾﻦ ﻫﺪﻑ ﺍﺻﻠﯽ ﻟﻮﺳﯿﻔﺮﮔﺮﺍﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺁﺩﻡﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ‏« ﭘﺬﯾﺮﺵ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺁﻥﻫﺎ ﻭ ﻋﻤﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﯾﮏ ﻧﻤﺎﺩ ﺍﺧﻼﻕ ﻓﺮﺩﯼ، ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩٔ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺯ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺑﺎﻟﻘﻮﻩٔ ﻧﺒﻮﻍ ﺁﻥﻫﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩٔ ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﺻﺖﻫﺎ ﺁﻥﻫﺎ ‏» ﺍﻋﻼﻡ ﻣﯽﮐﻨﺪ .
ﻟﻮﺳﯿﻔﺮﯼﻫﺎ ﻟﻮﺳﯿﻔﺮ ﺭﺍ ﯾﮏ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﺎ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ . ﮐﻠﯿﺴﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻟﻮﺳﯿﻔﺮ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﺍﮊﻩٔ ‏« ﻟﻮﺳﯿﻔﺮ ‏» ‏( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ‏« ﺣﺎﻣﻞ ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﯽ ‏» ﯾﺎ ‏« ﺳﺘﺎﺭﻩٔ ﺻﺒﺢ (« ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﺴﯿﺤﯿﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﺭ ﺗﺮﺟﻤﻪﻫﺎ ﻭ ﺗﻔﺴﯿﺮﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﻟﻮﺳﯿﻔﺮ ﻭ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻮﺟﻮﺩﯼ ﯾﮑﺴﺎﻥ ﺗﻠﻘﯽ ﺷﻮﻧﺪ .
ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺰﺭﮒﺗﺮﯾﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﯿﺎﻥ ﺷﯿﻄﺎﻥﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﻟﻮﺳﯿﻔﺮﯼ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﺍﻥ ﻻﻭﯼ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻟﻮﺳﯿﻔﺮ ‏( ﺣﺎﻣﻞ ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﯽ ‏) ﻧﻤﺎﺩ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺷﯿﻄﺎﻥ ‏( ﺿﺪﯾﺖ ‏) ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩٔ ﻧﻔﺲ ﺍﻣﺎﺭﻩ ﻭ ﻋﺼﯿﺎﻥﮔﺮﯼ ﺍﺳﺖ . ﮐﻠﯿﺴﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻟﻮﺳﯿﻔﺮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺁﺩﻡ ﻭ ﺣﻮﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﯾﻮﻧﺎﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺮﻭﻣﺘﻪ ‏( ﺯﺋﻮﺱ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﺁﻓﺮﯾﻨﺶ ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎ، ﭘﺮﻭﻣﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ ﺟﺰ ﺁﺗﺶ . ﭘﺮﻭﻣﺘﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺯﺋﻮﺱ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺍﺩ . ﻭﻗﺘﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﺯﺋﻮﺱ ﺭﺳﯿﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻗﻠﻪ ﻗﺎﻑ ‏( ﺩﺭ ﻗﻔﻘﺎﺯ ‏) ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺰﺍﯼ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﺎﻧﺪ ‏) ﺗﺸﺒﯿﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻧﺠﯿﻠﯽ ﻭﺳﻮﺳﻪٔ ﺁﺩﻡ ﻭ ﺣﻮﺍ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﯿﻮﻩٔ ﺩﺭﺧﺖ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ ﺑﯽﺷﺒﺎﻫﺖ ﻧﯿﺴﺖ .
ﻫﺪﻑ ﻧﻬﺎﯾﯽ لوسیفر و ﻟﻮﺳﯿﻔﺮﮔﺮﺍﯾﯽ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻓﺮﺩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺷﻌﻠﻪٔ ﺳﯿﺎﻩِ ‏( ﺁﺗﺶ ﺩﺭﻭﻥﻣﺎﻥ . ﺁﺗﺸﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻋﻘﻞ، ﺗﺼﻮﺭ ﻭ ﻫﻮﺍﯼ ﻧﻔﺲ ﺍﺳﺖ ‏) ﺩﺭﻭﻥﺍﺵ ﺭﺍ ﺷﻌﻠﻪﻭﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮﺳﺪ . ﻟﻮﺳﯿﻔﺮﮔﺮﺍﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﻓﺮﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﻨﺪ، ﺑﺮ ﺟﻬﻞ ﺩﺭﻭﻧﯽﺷﺎﻥ ﻏﻠﺒﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﻫﺎﯼ ﻧﻔﺴﺎﻧﯽﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﻘﻞﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﻣﯽﺭﺳﺎﻧﻨﺪ.