معمولاً دست ها نقش بسیار مهمی در افشای سن شما دارند و دست ها از ارگان هایی هستند که با افزایش سن به شدت دچار تغییر می شوند. حتی دست ها بسیار زودتر از صورت شما دچار پیری و فرسودگی شده و طراوت و زیبایی خود را از دست می دهند. اما با مراقبت دائم و رعایت نکاتی ساده می توانید از پیری زودرس دست های خود جلوگیری کرده و حتی آن ها را چند سال جوان تر از سن واقعی تان نشان دهید. در ادامه می خواهیم ۵ نکته ساده ای را به شما بگوییم که نقش زیادی در جوان نگه داشتن دست های شما خواهند داشت. با ادامه ی مطلب همراه باشید.

 

۱- دست هایتان را به شیوه ی درستی بشویید

تماس دائم با صابون می تواند باعث شود که دست های شما رطوبت خود را از دست بدهند و پوسته پوسته شوند. برای جلوگیری از این عارضه به نکات زیر توجه کنید:

• از صابون های انتی باکتریال استفاده نکنید مگر در مواقع بسیار ضروری. از زدن عطر به دست خودداری کنید زیرا عطر پوست دست شما را خشک می کند و ممکن است باعث خارش آن شود. بهترین روش استفاده از صابون های حاوی روغن جوجوبا، روغن زیتون و آلوئه ورا است.

• دست هایتان را با آب گرم اما نه خیلی داغ بشویید تا لایه ی محافظتی طبیعی پوست آن از بین نرود.

• از خشک کننده های الکتریکی پرهیز کرده و از حوله های کاغذی برای خشک کردن دست هایتان استفاده کنید.

۲- دستکش به دست داشته باشید

جوان سازی دست

دست های شما معمولاً به خاطر استرس های بیرونی مانند سرما، مواد شیمیایی و هوای خشک همیشه در معرض خطر هستند. برای کاهش این خطر باید در برخی از شرایط دستکش به دست داشته باشید:

• دستکش های چرمی یا خزدار در هوای سرد

• دستکش های پلاستیکی یا لاتکس برای کارهای خانه از جمله ظرف شستن و تمیز کردن نقاط خانه

• دستکش های نخی برای باغبانی

۳- به طور مرتب دست هایتان را مرطوب کنید

جوان سازی دست

کرم دست مناسب به اندازه ی صابون و شامپوی مناسب اهمیت دارد پس در انتخاب و استفاده از کرم دست دقت داشته باشید:

• هر چندبار که لازم شد در طول روز از کرم های مرطوب کننده پوست دست استفاده کنید اما از دو بار کمتر جایز نیست برای مثال صبح و عصر. اگر پوست خشکی دارید یک قوطی کرم همیشه در دسترس داشته باشید و هر بار بعد از شستن دست از آن به پوست دست خود بمالید. برای تاثیر بهتر و بیشتر بعد از مالیدن کرم دستک های کتانی به دست کنید و با آن ها به رختخواب بروید.

• ناخن های شما نیز به مرطوب سازی نیاز دارند. روی آن ها نیز مقداری کرم مرطوب کننده بمالید و برای پوست اطراف ناخن ها نیز از کرم ویتامین ای استفاده نمایید.
• پوست شما در قسمت داخل نیز مانند خارج آن به رطوبت نیاز دارد پس به اندازه کافی آب بنوشید.

• یک دستگاه بخور بخرید و زمانی که هوا خشک است از آن برای رطوبت بخشیدن به هوا استفاده کنید.

۴- ترکیب های لایه بردار را فراموش نکنید

 

جدای از کرم دست های شما به لایه برداری و ماسک های مناسب به صورت یکبار در هفته نیاز دارند:

• ماسک های دست از ترکیباتی ساخته شده اند که معمولاً در یخچال همه ی خانه ها یافت می شوند. برای مثال نصف یک آووکادو را با زرده ی تخم مرغ و یک قاشق غذاخوری آب لیمو ترکیب کرده و روی دست هایتان بمالید و برای ۲۰ دقیقه روی دست هایتان باقی بگذارید.

• می توانید از ترکیب روغن زیتون و شکر به عنوان لایه بردار استفاده نمایید.

• زمانی که از لایه بردارها و ماسک های صورت یا بدن استفاده می کنید از آن ها روی دست های خود نیز بزنید.

۵-از کرم های ضد آفتاب استفاده کنید

جوان سازی دست

یکی از نشانه های پیری پیدا شدن نقاط رنگی روی پوست دست است. علت این امر پیری یا نارسایی کلیوی نیست و همانطور که بسیاری از شما نیز شنیده اید این موضوع به اشعه های مضر خورشید باز می گردد. پیری تنها شرایط را تشدید می کند.

برای جلوگیری از پیدا شدن لکه روی پوست دست به طور معمول از کرم صد آفتاب روی پوست دست خود استفاده کنید.

میوه های دارای ویتامین سی سفید کننده های طبیعی پوست هستند. برای مثال می توانید از ترکیب یک قاشق غذاخوری آب لیموی تازه، یک قاشق شیر و یک قاشق عسل یک محلول سفید کننده طبیعی بسازید.

حتما شما هم هنگامی که همسرتان شاد و خوشحال است در کنار او از زندگی لذت می‌برید اما زمانی که با غم، رنج و ناراحتی‌ ای دست‌ و پنجه نرم می‌کند چطور؟

یک سوگ چگونه رخ می‌دهد؟ واکنش ما به سوگ عزیزان چگونه باید باشد؟

همدلی از هم زبونی بهتره سوگ یک پاسخ هیجانی طبیعی است که نسبت به یک فقدان روی می‌دهد. واکنش افراد در جریان سوگ نه‌تنها از شخصی به شخص دیگر فرق می‌کند بلکه در طول زندگی شخص هم از یک دوره به دوره دیگر می‌تواند متفاوت باشد. با وجود اینکه روش منحصربه‌فردی برای بیان سوگ وجود ندارد معمولا بیشتر افراد مراحل مشترکی را تجربه می‌کنند و دانستن این مراحل هم برای فرد داغدیده و هم شخصی که وظیفه حمایت از او را برعهده دارد مفید است.

 

۱- نخستین مرحله‌ای که فرد تجربه می‌کند مرحله انکار است و نخستین واکنش انکار ممکن است چند ساعت یا چند روز طول بکشد. ماندن در این فاز می‌تواند بعدها برای فرد خطرساز شود.

 

واکنش مناسب: در این مرحله، هم نباید با انکار او مخالفت کنید و هم نباید آن را تأیید کنید. تأیید و تکذیب انکار سبب تثبیت آن می‌شود.

 

۲- دومین مرحله خشم است. در این مرحله، فرد از یادآوری مشاجرات و بحث‌های ناخوشایندی که با فرد ازدست‌رفته داشته از خودش خشمگین می‌شود یا از عدم‌بیان احساسات و آرزوهایش با فرد متوفی احساس گناه شدیدی می‌کند. حتی گاهی نسبت به دیگران هم دچار خشم می‌شود؛ مثلا تصور می‌کند دیگران باعث از دست رفتن عزیزش شده‌اند یا خودش را عامل مرگ او می‌داند.

داغ را بر دل غم بگذار!

واکنش مناسب: نباید احساس گناه او را نادیده بگیرید یا صریحا به او بگویید که رفتارش غیرمنطقی است بلکه باید به او فرصت دهید خشم‌اش را ابراز کند و با فراهم کردن بستری مناسب به او امکان بروز هیجاناتش را بدهید؛ مثلا اگر افسوس می‌خورد و می‌گوید: «اگر می‌دانستم او را از دست می‌دهم سر فلان مسئله هرگز با او مشاجره نمی‌کردم» برایش توضیح دهید: «حق داری ناراحت باشی ولی دعوا و مشاجره ممکن است بین همه افراد به‌وجود بیاید و همه ما این اجازه را داریم که عقایدمان را بیان کنیم و ممکن است در این بین بحث و مجادله‌ای نیز به‌وجود بیاید. درست است که او الان بین ما نیست اما تو هم نباید به‌علت اختلاف‌نظری که با او داشتی خودت را نبخشی و سرزنش کنی».

 

۳- بعد از تخلیه خشم، فرد وارد مرحله چانه‌زنی می‌شود. چانه‌زنی عبارت است از تلاش فرد برای کسب یکسری توافقات یا آرزوی برگشتن به گذشته برای انجام وظیفه‌ای که انجام نداده است؛ مثلا فرد می‌گوید: «کاش فرصتی داشتم و می‌توانستم به گذشته برگردم و فلان کار را برای مادرم انجام بدهم».

 

واکنش مناسب: به‌عنوان یک همسر حمایتگر به چانه‌زنی‌هایش گوش دهید. درست است که این چانه‌زنی‌ها ماهیتا غیرممکن هستند اما نباید این را صریحا به او بگویید. از دیدگاه او به قضیه نگریسته و او را درک کنید. درواقع او به این طریق سعی دارد اضطراب و غم خود را کاهش دهد و به نوعی آرامش برسد. همچنین تلاوت قرآن کریم یا پخش آن می‌تواند فضای آرامی برای همسرتان فراهم کند.

 

۴- مرحله بعد مرحله افسردگی است. هنگامی که تلاش‌های فرد برای جبران ناکامی‌ها از طریق چانه‌زنی به نتیجه‌ای نمی‌رسد و این مفهوم که دیگر کاری از دستش ساخته نیست در ذهنش نقش می‌بندد، دچار افسردگی می‌شود. درواقع سوگواری آنقدر فرد را ملول می‌کند که دیگر انرژی‌ای برایش باقی نمی‌ماند و عواطف، نگرش‌ها و رفتارهای فرد تحت‌تأثیر افسردگی قرار می‌گیرد.

 

واکنش مناسب: ابتدا نسبت به علائم افسردگی شناخت کافی پیدا کنید تا از رفتارهای او دچار سوءبرداشت نشوید. اگر همسرتان بهانه‌گیر شده و نسبت به همه‌‌چیز دید منفی دارد نگران نباشید چون این حالت گذرا بوده و با طی شدن مرحله افسردگی به‌تدریج تعدیل می‌شود. درباره تفسیرهای اشتباه و اغراق‌آمیز او از مسائل با او جروبحث نکنید. هرچه بیشتر با افکار و رفتارش به ستیز بپردازید او منزوی‌تر می‌شود. مراقب باشید در این دوران ارتباطش را با دوستان و آشنایان قطع نکند. متخصصان می‌گویند که افراد مذهبی کمتر دچار افسردگی می‌شوند. پس سعی کنید رفتارهای دینی او را تقویت کنید. حواستان به برنامه غذایی و ورزشی او هم باشد. فرزندانتان را از وضعیت همسرتان آگاه کنید تا از تغییر رفتار و نگرش او مضطرب نشوند.

 

۵- مرحله آخر مرحله پذیرش است. پذیرش نه به‌معنای احساس رضایت و خرسندی بلکه به‌معنای پذیرفتن مرگ عزیز برای ایجاد انطباق و سازگاری. در این مرحله معمولا علائم باقیمانده افسردگی برطرف می‌شود و الگوی زندگی و خواب فرد به حالت طبیعی بازمی‌گردد.

 

واکنش مناسب: شرایط را در محیط خانه طوری فراهم کنید که او بتواند در این مرحله با آسایش خاطر با خود و خدای خودش خلوت کند و برای آرامش روح عزیز از دست رفته‌اش دعا کند یا مثلاً واجبات دینی‌اش را انجام دهد از جمله خواندن قرآن، نماز قضا و …

 

مرگ پایان شکیبایی نیست

برای اینکه پا به پای همسر داغدارمان حرکت کنیم چه کنیم؟

همدلی به جای همدردی

بیان جملات کلیشه‌ای از این دست که «تو باید قوی باشی» و «به خاطر فرزندانت نباید بی‌تابی کنی»، چندان بار مثبتی ندارد. از آنجا که همدردی در یک پیام کلامی متوقف می‌شود به‌عنوان یک همسر باید یک قدم فراتر گذاشته و با او همدلی کنید؛ یعنی از دیدگاه او به احساسات، عواطف، باورها، شناخت‌ها و رفتارهایش بنگرید. وقتی او می‌گوید: «من از نبود پدرم زجر می‌کشم» زجر کشیدن او را حس کنید و این پیام را به او انتقال دهید که درک می‌کنید او چگونه از این فقدان در رنج است.

 

عواطف او را بشناسید

برای اینکه بتوانید هنگام سوگواری با همسرتان همدلی کنید باید با عواطف و هیجانات او از قبل آشنا باشید و بدانید هنگام شادی و غم چه واکنش‌هایی نشان می‌دهد. نباید هیچ‌کدام از آنها را نفی یا بیش از حد تصدیق کنید. همچنین باید از مراحل سوگواری آگاه باشید و خود را برای همراهی کردن او در این مراحل آماده کنید. سپری کردن این مراحل را به‌عنوان تکلیفی درنظر بگیرید که مسئولیت انجام آن با شماست.

 

با او وقت کافی بگذرانید

در تمام طول مجالس و مراسم سوگواری در کنار او باشید به‌گونه‌ای که او حس کند وقت و انرژی کافی را برایش صرف می‌کنید. سعی کنید از اندیشه‌های وسواسی او مثل اینکه «اگر من این کار را می‌کردم شاید این اتفاق نمی‌افتاد» آگاهی پیدا کنید. آنها را کنترل کرده و به آنها نه به‌عنوان باورهای غیرمنطقی بلکه به‌عنوان افکاری که ممکن است برای هر کسی در چنین شرایطی ایجاد شود، سمت و سو دهید.

 

پدیده مرگ را برایش معنا کنید

برای پدیده مرگ در ذهن همسرتان معنایی پیدا کنید. مثلا ممکن است او مرگ عزیزش را اینچنین معنا کند: «بیماری او را از پا درآورد» یا «به‌علت آزار و اذیت‌های فلانی مرد» یا مثلا افرادی که عزیزی را در سانحه تصادف از دست می‌دهند راننده را باعث مرگ او می‌دانند. در این صورت باید سعی کنید معانی جدیدی مثل «هر کسی عمر معینی دارد و این دست ما نیست» و «زمان مرگ او فرا رسیده بوده» را جایگزین آن کنید.

 

از اهمیت موضوع نکاهید

بعضی افراد گمان می‌کنند با کم‌اهمیت جلوه‌دادن موضوع می‌توانند از شدت آن بکاهند و تحمل فرد را نسبت به آن بیشتر کنند، درصورتی‌که برعکس، با دست‌کم گرفتن اهمیت فقدان نه‌تنها آستانه تحمل فرد بالا نمی‌رود بلکه تأثیرات منفی جبران‌ناپذیری در روحیه او می‌گذارد. باید صبورانه به او اجازه و فرصت عزاداری، گریه و سوگواری را بدهید.

 

هنگام تخلیه هیجانی مراقب او باشید

اگر به‌علت هیجان‌زدگی زیاد، خطر آسیب زدن به‌خود یا خودکشی وجود دارد به‌هیچ‌وجه او را تنها نگذارید. اگر همسرتان بیش از حد بی‌قراری می‌کند به طریقی او را متوجه کنید که هیجان‌ زیاد او باعث رنجش خاطر دیگران و اذیت شدن بیشتر خودش می‌شود. بعضی افراد هنگام سوگواری به‌قدری هیجان‌زده می‌شوند که بعدها از یادآوری آن خجالت می‌کشند. به همسرتان کمک کنید شخصیت و وقار خود را هنگام سوگواری حفظ کند.

 

خودسرانه دارو تجویز نکنید

بعضی افراد برای تحمل رنج داغدیدگی خودسرانه برای همسرشان قرص‌های آرامبخش و خواب‌آور تجویز می‌کنند. مصرف اینگونه داروها شاید به‌طور موقت او را تسکین دهد اما در طولانی‌‌مدت نه‌تنها اثرگذار نیست بلکه رفتارهای ناهنجار او را تقویت می‌کند. اگر همسر داغدیده‌تان بیش از حد بی‌قرار است یا به‌علت بی‌اشتهایی و اختلالات خواب در انجام کارها با مشکل مواجه شده حتما با یک پزشک مشورت کنید.

 

در انجام امور به او کمک کنید

او را یاری کنید تا زندگی منطبق‌شده با شرایط جدید را آغاز کند. سنگینی بار وظایف نباید سبب دشواری مراحل سوگواری شود بنابراین در انجام امور منزل و فرزندان به او یاری برسانید. البته این کمک‌ها نباید افراطی باشد به‌گونه‌ای که او با گذشت زمان عادت کند از قبول مسئولیت‌هایش شانه خالی کند. در این صورت گاهی به او گوشزد کنید که در انجام وظایف و مسئولیت‌هایش کنار او هستید؛ مادامی که او به بهبودی نسبی دست پیدا کند و بتواند سکان امور زندگی را خود به‌دست بگیرد.

 

طبیعی‌ها و غیرطبیعی‌ها را بشناسید

اگر همسرتان بعد از گذشت یک سال هنوز سوگوار و نسبت به انجام فعالیت‌های روزمره بی‌علاقه است برای کمک به او باید از یک متخصص بهداشت روان کمک بگیرید. این را بدانید که او عامدانه اینگونه رفتار نمی‌کند پس او را سرزنش‌اش نکنید؛ مثلا به او بگویید: «درد و رنجی که کشیده‌ای شدید بوده اما عوارضی که در تو ایجاد کرده غیرطبیعی است». اگر نسبت به درمان سرسخت است اهمیت مسئله را اینگونه برایش روشن کنید که نه به‌خاطر خلاصی خودتان از این شرایط دشوار بلکه به‌دلیل اهمیتی که برایش قائل هستید می‌خواهید او را در مسیر درمان قرار دهید. به او بگویید: «چون تو را دوست دارم، سلامت و شادابی تو برایم مهم است و نمی‌خواهم شاهد رنج و آسیب تو باشم. پیشنهاد می‌کنم به یک مشاور متخصص مراجعه کنی». اگر با وجود تلاش‌های شما او هنوز در برابر مراجعه به درمانگر مقاومت می‌کند ابتدا خودتان به متخصص مراجعه کنید تا راهکارها و مهارت‌های لازم را برای متقاعد کردن و هدایت او به سمت درمان دریافت کنید.

 

پیشنهادهایی برای خانم‌ها و آقایان

چون نیمکره چپ مغز خانم‌ها غالب‌تر است احساسات و هیجانات آنها شدیدتر است و تخلیه هیجانی بیشتری نشان می‌دهند. آقایان بیشتر سعی می‌کنند غرور، بزرگی و عظمت مردانه‌شان را حفظ کنند و معمولا دوست ندارند آدم ضعیفی جلوه کنند. اگر زن سوگوار است، همسرش باید عواطف و احساسات او را بشناسد و هنگام سوگواری به لحاظ عاطفی حمایت بیشتری از او بکند. این حمایت‌ها می‌تواند در قالب جملاتی نه‌تنها التیام‌بخش بلکه حمایت بخش باشد. اما اگر مرد سوگوار است خانم‌ باید بداند شوهرشان به‌هیچ‌وجه دوست ندارد ضعفش هنگام سوگواری نمایان شود و تلاش می‌کند غرور خود را حفظ کند. بنابراین در حضور جمع نباید همدردی‌ و ابرازهای ظاهری زیادی نشان دهید.

خانواده اولین و مهم ترین پایه گذار شخصیتی و معیارهای فکری فرزندان است و نقش حیاتی در تعیین سرنوشت، سبک و خط مشی زندگی آینده آنان دارد. بنابراین خیلی طبیعی است که شما بعد از ازدواج ناخودآگاه روشی را با همسرتان پیش بگیرید که والدینتان در ارتباط با یکدیگر داشتند.

یادگیری روابط متقابل در یک خانواده خیلی نامحسوس اتفاق می افتد. شما الگوهایی را فرامی گیرید که در ذهنتان به عنوان الگوهای ثابت خانوادگی به حساب می آیند. در مقابل اگر فردی به دور از خانواده و فرضا در یک پرورشگاه بزرگ شده باشد، هیچ الگویی از خانواده ندارد و ممکن است به همین دلیل شیوه ارتباط برقرار کردنش با همسر، بیشتر شبیه همزیستی های پرورشگاه باشد تا تعامل های در هم تنیده خانواده.

با تمام این ها، نمی شود انتظار داشت که الگوهای والدینتان را به طور کامل در زندگی خود پیاده کنید. هر الگویی نواقصی دارد و مهم تر از آن، شما دو نفر باید سعی کنید الگویی بسازید که با روحیات و شخصیت و شرایط هر دو نفرتان سازگاری داشته باشد.

اگر همسر شما در خانواده ای مردسالار بزرگ شده و شما در خانواده ای منطق سالار، باید سعی کنید میانه ای بین این دو الگو را پیشه کنید. در واقع یکی از اولین قوانین زندگی مشترک، داشتن استقلال است؛ یعنی وقتی دختر و پسری در جریان خواستگاری با شناخت نسبی یکدیگر را انتخاب می‌کنند به طور طبیعی بر اساس نقاط مشترکی که بینشان وجود دارد به هم علاقه‌مند می‌شوند و تصمیم می‌گیرند زندگی مشترک را با یکدیگر آغاز کنند. زندگی ای سوای زندگی خانوادگی که تا به حال داشته اند.

بعد از شروع زندگی بتدریج شناخت زن و شوهر از یکدیگر عمیق‌تر می‌شود و با توجه به اینکه شرایط محیطی و تربیتی متفاوتی داشته‌اند، طبیعتا ساختارهای متفاوت در خصوصیات اخلاقی، آداب، عادت‌ها و سبک زندگی خواهند داشت و لازم است که پس از آن با یک تعامل مثبت در زمینه حل تدریجی این اختلاف‌ها در طول زندگی به تفاهم برسند و زندگی مستقل خویش را متفاوت با آنچه در گذشته داشته‌اند، شکل دهند.

به زبان ساده‌تر قرار نیست زن و شوهرهای جوان، زندگی جدید را مطابق شیوه والدینشان و در زمان تجرد خودشان ادامه دهند و مانند والدین خود زندگی مشترکشان را بسازند بلکه زندگی مشترک آن‌ها، زندگی سومی است که مانند هیچ کدام از ۲ زندگی قبلی نیست و حتی ممکن است در دنیا نمونه دیگری نداشته باشد چون تمام انسان‌ها با یکدیگر تفاوت دارند و هر خانواده جدیدی با دو رکن زن و شوهر شکل می‌گیرد و می‌تواند خانواده بی‌نظیری باشد.

بنابراین لازم است هرکدام از زن و شوهر‌ها با شرایط همسرشان و توجه به خواسته‌های او مسیر زندگی را آغاز کنند و با درک نیازهای همسرشان تا حد معقول نسبت به آن‌ها تمکین داشته باشند و سعی کنند پاسخگوی نیازهای همسرشان باشند تا این عوامل باعث هماهنگی بیشتر آنان شود.

در این بین والدین هم باید تا حد امکان فرزندانشان را پس از ازدواج به حال خود بگذارند و به آن‌ها اجازه دهند روی پاهای خودشان بایستند و زندگی مستقلشان را اداره کنند. اما هر از گاهی در تصمیم گیری‌های مهم و با درخواست فرزندانشان به آن‌ها کمک کنند.

معمولاً، افرادی که قصد سوءاستفاده عاطفی دارند وقتی با جدیت طرف مقابل برای قطع‌ رابطه روبه‌رو می‌شوند، رفتارهای مختلفی از خود نشان می‌دهند، در برخی موارد، بیان متقابل مشکل، طرد، اتهام، خشم و در برخی دیگر، متوسل به وعده‌ و وعید و معذرت‌خواهی می‌شوند.

حکم دوستی غیرمتعارف دختر و پسر، حکم داستانی است که از همان اول نباید آغاز می‌شد. دوستی با جنس مخالف هرچند حاوی شور و هیجان عاطفی است اما بررسی‌ها نشان داده‌ است که آسیب‌های ناشی از روابط ناپایدار و گذرا، هر دو طرف ارتباط را بشدت درگیر مشکلاتی نظیر اختلالات اضطرابی، افسردگی و ضعف اعتمادبه‌نفس می‌کند.

---

چگونه به یک رابطه ناسالم پایان دهیم؟

انرژی و نشاط جوانی با قرار گرفتن در یک ارتباط پنهانی و غیراخلاقی بتدریج تحلیل می‌رود و کم‌کم کار به جایی می‌رسد که زیان این ارتباط روح و جسم افراد را فرسوده می‌کند. معمولا گسسته شدن یک ارتباط عاطفی با این سبک و سیاق، عوارضی همچون افت تحصیلی، بروز مشکلات جسمی، بی‌توجهی به مسئولیت‌ها، تنهایی و انزوا، گوش دادن به موسیقی‌های غم‌انگیز و اشتغال ذهنی با خاطرات را در پی دارد. فارغ از این‌که این ارتباط به چه دلیل و در چه شرایطی شکل گرفته باشد، افراد باید مهارت‌های به پایان بردن چنین ارتباطی را بدانند، تا میزان آسیب‌های ناشی از ارتباط و سوگواری ناشی از قطع آن به کمترین میزان ممکن برسد.

خاتمه دادن به رابطه‌ای ناسالم، کار آسانی نیست. بخصوص زمانی که رابطه، مدت زمان زیادی به طول انجامیده باشد. اگر تصمیم‌گیری برای پایان دادن این رابطه، دوطرفه باشد، باز هم آسان‌تر از زمانی است که یکی از طرفین، تصمیم می‌گیرد جدا شود و رابطه را قطع کند. در هر حال، در چنین روابطی، جدا شدن، سالم‌ترین تصمیمی است که می‌توان گرفت. اصول و مراحل زیر کمک می‌کند تا چنین تصمیمی بهتر و راحت‌تر انجام شود.

---

تصمیم بگیرید:

اول سعی کنید تصمیم خود را در مورد قطع یا ادامه رابطه بگیرید. فراموش نکنید دوره مهم و سختی را می‌گذرانید. ابتدا، تکلیف خود را روشن کنید و در مرحله بعد، تصمیم خود را با طرف مقابل در میان بگذارید. باید از اصول تصمیم‌گیری صحیح استفاده کنید. با این حال با توجه به ویژگی‌های خاص سوءاستفاده عاطفی و پیچیدگی‌های آن بهتر است به موارد زیر توجه کنید:

---

بر کل رابطه تمرکز کنید:

یکی از مواردی که افراد در پایان دادن به یک رابطه ناسالم با آن روبه‌رو می‌شوند، این است که گاه بر قسمت‌های مثبت و گاه بر بخش‌های منفی آن تمرکز می‌کنند. معمولا چنین روابطی، طی زمان شکل می‌گیرد و طولانی می‌شود و طبیعی است که در این مدت، هم تجارب خوب و خوشایند و هم تجارب ناخوشایند و صدمه‌زننده در رابطه وجود داشته است.

به همین دلیل، گاهی تمرکز بر منفی‌ها و مثبت‌ها، فقط باعث تردید و تزلزل در تصمیم‌گیری می‌شود. به همین دلیل، ابتدا، فهرستی از نکات منفی رابطه خود تهیه کنید. تا جایی که می‌شود این فهرست در جایی مثل تقویم شخصی‌تان باشد تا اگر دچار تردید شدید با نگاهی گذار به این فهرست بر تردیدتان فائق آیید.

---

در این تصمیم‌گیری به خودتان توجه کنید:

یکی از مواردی که باعث تردید در تصمیم‌گیری می‌شود آن است که افراد به موضوعات و مشکلاتی فکر می‌کنند که مربوط به آنها نیست. این‌که طرف مقابل، چه صدمه‌ای می‌خورد، این که به آنها نیاز دارد و… فقط باعث می‌شود که احساسی تصمیم‌گیری کنید.

همچنین، فکر کردن به این‌که طرف مقابل چه می‌گوید، چه واکنشی نشان می‌دهد، شما را مسئول کدام مشکل می‌داند و… فقط باعث گیجی شما می‌شود. اگر بدرستی نمی‌دانید نقش شما در این مشکلات کدام است بهتر است با یک نفر سوم بخصوص با یک مشاور در این مورد صحبت کنید.

---

تصمیم به جدایی را با طرف مقابل در میان بگذارید:

بعد از این که تصمیم گرفتید رابطه را قطع کنید، حالا موقع آن است که تصمیم خود را به وی اطلاع دهید. در این زمینه، توجه به نکات زیر به شما کمک می‌کند تا بهتر بتوانید از وی جدا شوید:

---

کوتاه، مختصر و روشن تصمیم خود را با وی در میان بگذارید:

سعی نکنید سخنرانی کنید، تاریخچه مشکلات و مسائل قبلی و صدمه‌هایی را که خوردید مطرح کنید، بلکه فقط توضیح دهید که به چه علتی تمایل به قطع رابطه دارید.

---

هیجانی نشوید:

اگر کوتاه و مختصر صحبت کنید، هیجانی(احساسی) نخواهید شد. اشک، گریه، عصبانیت، ترحم و… نه‌تنها کمکی به قضیه نمی‌کند، بلکه شما را در موضع ضعف قرار می‌دهد. فقط جدی باشید و احساس خود را بیان کنید.

---

سعی کنید رفتار غیرکلامی شما با آنچه می‌گویید متناسب باشد:

مراقب باشید حالت بدن شما هم نشان‌دهنده جدی بودن شما باشد. به همین دلیل، لبخند نزنید، بلکه فقط جدی صحبت کنید.

---

به برخوردهای طرف‌ مقابل اعتنا نکنید:

معمولاً، افرادی که قصد سوءاستفاده عاطفی دارند وقتی با جدیت طرف مقابل برای قطع‌ رابطه روبه‌رو می‌شوند، رفتارهای مختلفی از خود نشان می‌دهند، در برخی موارد، بیان متقابل مشکل، طرد، اتهام، خشم و در برخی دیگر، متوسل به وعده‌ و وعید و معذرت‌خواهی می‌شوند.

بسیاری از اوقات، قول می‌دهند که وضعیت صدمه‌زننده، سوءتفاهمی بیش نبوده است و طرف مقابل اشتباه متوجه شده‌است و گاهی اوقات نیز قول می‌دهند که همه‌چیز درست خواهد‌ شد. شما تصمیم خود را گرفته‌اید و مهم است که براساس تصمیم خود عمل کنید.

اگر نمی‌توانید تصمیم خود را به وی بگویید، از نامه یا تلفن استفاده کنید. نحوه برخورد با طرف مقابل را تمرین کنید اما اگر به دلیل صدمه‌هایی که متحمل شده‌اید، قادر نیستید حضوری در مورد تصمیم خود صحبت کنید، می‌توانید از تلفن استفاده کنید و اگر تماس تلفنی نیز برای شما سخت است، می‌توانید از یک ایمیل استفاده کنید. مهم این است که شما بتوانید تصمیم خود را به وی اطلاع دهید.

---

تماس‌هایتان را قطع کنید:

پس از بیان تصمیم‌تان به طرف مقابل، هر نوع ارتباطی را با وی قطع کنید. مالی، مشورتی، حمایتی و…. گاهی مواقع، ضروری است که ارتباط با تعدادی از دوستان خود را نیز قطع کنید.

---

به تماس‌های طرف مقابل جواب ندهید:

از آنجا که در این نوع روابط، سابقه اقدام به قطع‌های مکرر رابطه وجود داشته است و همچنین، از این نظر که طرف سوءاستفاده‌گر، ادامه رابطه را حق خود می‌داند ممکن است به تصمیم شما اعتنایی نکند و همچنان در پی ادامه رابطه باشد.

به همین دلیل، علاوه بر این که تصمیم خود را به اطلاع وی رساندید، مهم است که در تصمیم خود پا برجا باشید و به تماس‌های مکرر وی جواب ندهید. ارسال پیامک یکی از شایع‌ترین و مستمرترین اقداماتی است که آنان انجام می‌دهند؛ با جدیت به تماس‌ها و پیامک‌ها جواب ندهید و حتی در مواردی خوب است که خط تلفن خود را واگذار کنید.

 ﺗﻔﺎوت ھﺎی ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﻣﯿﺎن ھﻤﺴﺮان ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ در راﺑﻄﻪ آﻧﮫﺎ اﯾﺠﺎد ﮐﻨﺪ، از ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻔﺎوت از ﻟﺤﺎظ دروﻧﮕﺮاﯾﯽ و ﺑﺮوﻧﮕﺮاﯾﯽ، ﺑﺮای ﻣﺜﺎل ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ رواﺑﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﭘﺮھﯿﺎھﻮ و ﭘﺮﺷﻮری دارد، ھﻤﺴﺮی را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاھﺎن زﻧﺪﮔﯽ آرام ﺗﺮ و ﺑﯽ ﺳﺮوﺻﺪاﺗﺮی اﺳﺖ.

ازدواج ین دو که از این لحاظ هیچ وجه تشابهی با هم ندارند بی مشکل نیست.ھﻤﻪ ﻣﺎ وﯾﮋﮔﯽ ھﺎی ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ای دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ اﮔﺮ ﻧﺘﻮاﻧﯿﻢ ﺑﺎ ھﻢ ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺮﺳﯿﻢ، ﻋﺮﺻﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺗﻨﺶ ھﺎی ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪی را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮاھﯿﻢ ﮐﺮد.

ھﻤﻪ اﻧﺴﺎن ھﺎ ﻣﻌﯿﺎرھﺎی ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎھﯽ ﺑﺮای اﻧﺘﺨﺎب ھﻤﺴﺮ دارﻧﺪ ﻣﺜﻼ ﺑﻌﻀﯽ ﺑﻪ طﻮر ﻏﯿﺮارادی ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ھﻤﺴﺮی ھﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺒﺎھﺖ زﯾﺎدی ﺑﻪ واﻟﺪ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﻋﮑﺲ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻧﯿﺰ رخ ﻣﯽ دھﺪ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻓﺮدی از ھﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ واﻟﺪش ﺷﺒﺎھﺖ دارد، ﮔﺮﯾﺰان ﺑﺎﺷﺪ.

 

ﺑﻌﻀﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﮐﺴﯽ ھﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ وﯾﮋﮔﯽ ھﺎی او را در وﺟﻮد ﺧﻮد ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ و درواﻗﻊ ﺑﺎ ﯾﺎﻓﺘﻦ اﯾﻦ آدم، ﻧﯿﻤﻪ ﮔﻤﺸﺪه ﯾﺎ ﺳﺮﮐﻮب ﺷﺪه ﺧﻮدﺷﺎن را ﻣﯽ ﯾﺎﺑﻨﺪ.ﻣﺜﻼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﺻﻼ ﻗﺪرت ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و رھﺒﺮی ﻧﺪارد، ھﻤﺴﺮی را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ کند که مدیر مدبری است.

در ﻣﻮرد ازدواج ﯾﮏ ﻓﺮد ﺑﺮوﻧﮕﺮا و دروﻧﮕﺮا ﻧﯿﺰ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎھﯽ ﺑﺎﻋﺚ ازدواج ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮای روﺷﻦ ﺗﺮ ﺷﺪن ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻌﺮﯾﻔﯽ از ﺑﺮوﻧﮕﺮاﯾﯽ و دروﻧﮕﺮاﯾﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ:

ﺑﺮوﻧﮕﺮاھﺎ
ﺑﺮوﻧﮕﺮاھﺎ اﻧﺮژی ﺧﻮد را از ﺑﺮﺧﻮردھﺎ و رواﺑﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﺣﻀﻮر در ﺟﻤﻊ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ آورﻧﺪ و ﻋﻼﻗﻪ زﯾﺎدی ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ھﺎی دﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ دارﻧﺪ. ﻣﺠﻠﺲ ﮔﺮداﻧﯽ ، ﺷﻮخ طﺒﻌﯽ و ﺑﺬﻟﻪ ﮔﻮﯾﯽ از ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ﺑﺎرز اﯾﻦ اﻓﺮاد اﺳﺖ.

دروﻧﮕﺮاھﺎ
ﮔﺎھﯽ ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﺷﻮد دروﻧﮕﺮاھﺎ ﻋﻼﻗﻪ ای ﺑﻪ ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﻧﺪارﻧﺪ، اﻣﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﯿﺴﺖ زﯾﺮا ﺑﺮای رﻓﻊ ﺧﺴﺘﮕﯽ، ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن دوﺑﺎره اﻧﺮژی ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ و رواﻧﯽ و ﺷﺎداﺑﯽ ﺷﺎن ﻧﯿﺎز دارﻧﺪ زﻣﺎﻧﯽ را ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص دھﻨﺪ ﯾﺎ ﺑﻪ اﺻﻄﻼح ﺑﺎ ﺧﻮد ﺧﻠﻮت ﮐﻨﻨﺪ. اﻧﺴﺎن ھﺎی دروﻧﮕﺮا از دﯾﺪ دﯾﮕﺮ اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ و ﺣﺘﯽ ﮔﺎھﯽ ﻣﻐﺮور ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﯾﻨﺪ، اﻣﺎ ﻟﺰوﻣﺎ ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ و ﻣﻐﺮور ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﺷﺎﯾﺪ درک اﯾﻦ رﻓﺘﺎرھﺎ ﺑﺮای دﯾﮕﺮان ﮐﻤﯽ دﺷﻮار ﺑﺎﺷﺪ.

ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻧﯿﻤﻪ ﮔﻤﺸﺪه
اﻧﺴﺎن ھﺎی دروﻧﮕﺮا واﻗﻌﺎ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻓﺮد دﯾﮕﺮی ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻣﻼت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ،ﻗﺪرت ﻣﺤﺎوره ﺑﺎﻻﺗﺮ و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ھﺎی ارﺗﺒﺎطﯽ ﮔﺴﺘﺮده در ﮐﻨﺎرﺷﺎن ﻗﺮار ﮔﯿﺮد اﺣﺴﺎس ﻧﯿﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و اﻧﺴﺎن ھﺎی ﺑﺮوﻧﮕﺮا ھﻢ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ آرامش ﺑﯿﺸﺘﺮی دارد، ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی اﺳﺖ، ﻣﺘﻔﮑﺮ اﺳﺖ و ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻟﺤﻈﻪ ھﺎﯾﯽ ﺑﺪون ﺗﻨﺶ و آرام را ﻣﮫﯿﺎ ﮐﻨﺪ، ﻧﯿﺎز دارﻧﺪ و ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺣﺲ ﻧﯿﺎز، اﯾﻦ دو را ﺑﻪ ھﻢﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽ دھﺪ. اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ زوج ھﺎ ھﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ دﯾﮕﺮ زوج ھﺎ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻮن اﻟﮕﻮھﺎی رﻓﺘﺎری و ﻋﺎدت ھﺎ در آﻧﮫﺎ ﺑﻪ اﺷﮑﺎل ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ اﺳﺖ و ﮔﺎه ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻣﯿﺎل طﺮف ﻣﻘﺎﺑﻞ، اﺧﺘﻼﻓﺎﺗﯽ را ﺷﻌﻠﻪ ور ﺧﻮاھﺪﮐﺮد.

---

۴ راه ﺣﻞ ﭘﯿﺸﻨﮫﺎدی برای تفاوت درونگرایی و برونگرایی همسران

وﻗﺘﯽ دو اﻧﺴﺎن دروﻧﮕﺮا و ﺑﺮوﻧﮕﺮا راﺑﻄﻪ زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﺧﻮد را ﺷﺮوع ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ھﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺗﻮاﻓﻖ ﻧﺮﺳﻨﺪ ﻣﮕﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﮑﺘﻪ ھﺎی ﻣﮫﻢ و ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎن واﻗﻒ ﺷﻮﻧﺪ و در ﻣﻮاردی ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺮﺳﻨﺪ:

۱ – ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را آزاد ﺑﮕﺬارﻧﺪ

در ﭘﺮدازش اﺣﺴﺎﺳﯽ ﺑﺮوﻧﮕﺮاھﺎ و دروﻧﮕﺮاھﺎ ﺗﻔﺎوت ھﺎی اﺳﺎﺳﯽ وﺟﻮد دارد ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ واﻗﻒ ﺑﺎﺷﻨﺪ و در ﺑﺮوز ھﯿﺠﺎن ھﺎ و اﺣﺴﺎﺳﺎت از ﻓﺸﺎر آوردن ﺑﯿﺶ ازﺣﺪ ﺑﺮ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﭘﺮھﯿﺰ ﮐﻨﻨﺪ.

۲ – ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی ﻣﺪون داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ

ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی ھﺎی زﻧﺪﮔﯽ ﭼﻨﯿﻦ زوج ھﺎﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﻮاﻓﻖ دوطﺮﻓﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﺜﻼ در آن ﻣﺸﺨﺺ ﺷﻮد ﭼﻨﺪ ﺑﺎر در ﻣﺎه ﻗﺮار اﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﯿﮏ ﻧﯿﮏ ﯾﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮد ﺧﺎﺻﯽﺑﺮوﻧﺪ و ھﺮ دو طﺮف ﻧﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻠﺰم ﺑﻪ رﻋﺎﯾﺖ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻗﺎﺑﻞ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﻮدن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ھﺎ ﺑﻪ ھﯿﭻ ﮐﺪام ﻓﺸﺎری وارد ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ.

۳ – ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﻓﺮﺻﺖ دھﻨﺪ

در زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺪرن ﯾﺎ ﻧﯿﻤﻪ ﻣﺪرن اﻣﺮوزی، ﻋﻤﻼ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮک ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎه ﺗﺮیﭘﯿﺪا ﮐﺮده و ﺑﻪ ٨ ﺗﺎ ١٢ ﺷﺐ و آﺧﺮ ھﻔﺘﻪ ھﺎ ﻣﺤﺪود ﺷﺪه اﺳﺖ. ﭘﺲ اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ھﺎی ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺎھﻢ ﺑﻮدﻧﺸﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﮐﯿﻔﯿﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺜﻼ طﺮف ﺑﺮوﻧﮕﺮا ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ اﺣﺴﺎس طﺮد ﺷﺪن ﺑﻪ او دﺳﺖ دھﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺮاﯾﻂ رواﻧﯽ ھﻤﺴﺮش را درک و ﺑﺮاﯾﺶ ﻓﻀﺎی آرام و ﺧﺼﻮﺻﯽ ﻣﮫﯿﺎ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ از ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻨﺎرش ﺑﺮود و ﺑﺎاو ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﮔﺎه ھﻤﺴﺮ دروﻧﮕﺮا ھﻤﭽﻨﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاھﺪ ﺗﻨﮫﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ.در اﯾﻦ ﺻﻮرت ھﻤﺴﺮ ﺑﺮوﻧﮕﺮا ﺑﺎز ھﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮﺻﺖ دﯾﮕﺮی ﺑﻪ او ﺑﺪھﺪ اﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻼﺷﺶ ﺑﺮای ﺑﺮﻗﺮاری ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ھﻤﺴﺮش اداﻣﻪ دھﺪ.

۴ – ﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ زود، ﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮ

در ﻧﺤﻮه ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼت، ﺗﻔﺎوت ھﺎی ﻋﻤﺪه ای ﺑﯿﻦ اﯾﻦ ﺑﺮوﻧﮕﺮاھﺎ و دروﻧﮕﺮاھﺎ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد.اﻧﺴﺎن ھﺎی ﺑﺮوﻧﮕﺮا ﺑﺎﯾﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﺻﺮار ﺷﺪﯾﺪ ذھﻨﯽ ﺷﺎن ﺑﺮای ﺣﻞ ﻣﻮﺿﻮع در ھﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻮن اﻗﺪام ھﺎی ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺮای   ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺎ ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎﯾﯽ و ﺣﺘﯽ ﺧﺸﻢ طﺮف دروﻧﮕﺮا ھﻤﺮاه ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد. ﺑﺮوﻧﮕﺮاھﺎ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ در اﯾﻦ ﻣﻮاﻗﻊ ﺷﺮاﯾﻂ را درک و ﮐﻤﯽ ﺗﺎﻣﻞ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺤﺚ را ﺑﻪ
ﺗﻌﻮﯾﻖ ﺑﯿﻨﺪازﻧﺪ و آن را ﺑﻪ زﻣﺎن دﯾﮕﺮی ﻣﻮﮐﻮل ﮐﻨﻨﺪ. دروﻧﮕﺮاھﺎ ھﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﮐﻪ ھﻤﺴﺮ ﺑﺮوﻧﮕﺮا ﺗﺤﻤﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺪت ھﺎ در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺣﻞ ﺷﻮد،ﻧﺪارد.

---

 ۴ ﻣﺸﮑﻞ ارﺗﺒﺎطﯽ ھﻤﺴﺮان ﻣﺘﻀﺎد

ھﻤﺴﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از آﻧﮫﺎ ﺑﺮوﻧﮕﺮا و دﯾﮕﺮی دروﻧﮕﺮاﺳﺖ ۴ مشکل ارتباطی ﺧﻮاھﻨﺪداﺷﺖ:

۱ – ﺗﻔﺎوت در ﺗﻔﺮﯾﺢ ھﺎ

ﯾﮑﯽ از طﺮﻓﯿﻦ ﺑﻪ ﻣﮫﻤﺎﻧﯽ ھﺎی ﺷﻠﻮغ ﻋﻼﻗﻪ دارد وﻟﯽ دﯾﮕﺮی ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪاست در یک محیط آرام و با یک دوست صمیمی  خوش گذرانی کند.ﻣﮑﺎن ھﺎی ﺗﻔﺮﯾﺤﯽ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ اﯾﻦدو ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ.

۲ – ﺷﯿﻮه ﺑﯿﺎن اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﯽ

دروﻧﮕﺮا ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﻤﯽ در ﺑﯿﺎن اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﻣﺸﮑﻞ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻓﺮد ﺑﺮوﻧﮕﺮا درﺑﺎره ھﻤﻪ ﭼﯿﺰ راﺣﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

۳ – ﺷﯿﻮه ارﺗﺒﺎطﯽ

فرد برونگرا ﺗﻤﺎم اﺗﻔﺎق ھﺎﯾﯽ ﮐﻪ در طﻮل روز اﻓﺘﺎده، ﺑﺮای همسرش تعریف ﮐﻨﺪ ، ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﮔﻮش دھﺪ ﯾﺎ ﺻﺪای ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن را ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮد ولی  یک دروﻧﮕﺮا ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ دھﺪ ﺑﺎ ورود ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﭙﺮدازد، ﮐﻤﺘﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ و ھﺮ وﻗﺖ ﻣﯿﻠﺶ ﮐﺸﯿﺪ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ.

۴- ﺷﯿﻮه ﺣﻞ ﻣﺴﺎﺋﻞ

ﯾﮏ ﻓﺮد ﺑﺮوﻧﮕﺮا دوﺳﺖ دارد وﻗﺘﯽ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺑﺮوز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ وارد ﻋﻤﻞ ﺷﻮد و ﻣﻮﺿﻮع را ﻓﯿﺼﻠﻪ دھﺪ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﻓﺮد دروﻧﮕﺮا ﺑﻪ آراﻣﺶ ﻧﯿﺎز دارد و از درﮔﯿﺮی اﺟﺘﻨﺎب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.