مون نایت . شروع دوباره سریال های ام سی یو از استریم دیزنی پلاس . درست مثل روال سابق قبل از نقد این اپیزود نمراتش رو در زیر قرار میدیم :

Imdb :

۸٫۲ از ۱۰,۲۰۷ رای

Meta critic :

امتیاز ۶۹ از ۲۶ نقد

Rotten tomates :

۸۳

شروع معرفی کراکتری تازه وارد به ام سی یو این دفعه ازطریق سریال . استارتی با کیفیت همراه با پیش درامدی عالی . اپیزود اول , مجموعه ای از نقاط قوت فراوان . بازی عالی , داستان نویسی کم نقص , کاستوم مناسب و موسیقی متن درخور و البته پایبند به اوریجین مون نایت .

قطعا سخت ترین مرحله معرفی یک کاراکتر جدید پرداختن به عناصر اصلی شخصیت پردازی اون کاراکتر در قالب مدت زمان معین و بر اساس اولویت بندی طبق منبع اقتباس است . جایی که سریال در فیلمنامه عالی خودش طی ۴۵ دقیقه تایم در اختیاز خودش واقعا کم نقص این روند رو طی میکنه جوری که بعد از گذشت دو سوم تایم سریال , فضا و شرایط یک کاراکتر جدید به جایی میرسه که حس اشنا بودن با اون کاراکتر بیشتر از حس تازگی و ناشناخته بودن اون جلوه میکنه .

فیلم از در اشنایی با یک زندگی شخصی و حال و هوای موجود در اون فضا شروع میشه و با محتمل ترین گزینه یعنی اختلال هویتی کاراکتر کار خودش رو ادامه میده . کاری که واقعا خوب بود و با چاشنی خلاقیت یک مشکل رو تبدیل به زیبایی فیلمنامه میکنه . کشمکش جالب بین این مشکل و واکنش شخصی استیون به اون واقعا جنبه جالب این اختلال هویتی هستش و روند پیشبردی داستانی رو به خوبی بر روی خودش حمل میکنه .

نمایش این اختلال به تدریج با ایجاد حس همدردی در مخاطب همراه میشه ولی خودش رو قبل از زیاده روی جمع میکنه چرا که اصلا هدف اصلی فیلمنامه نیست .

در کنار زیبایی های داستانی این پارت از فیلمنامه , بازی عالی اسکار ایزاک باعث ملموس شدن کاراکتر میشه جوری که حسی شبیه به تجربه قبلی از این اختلال هویتی به مخاطب منتقل میشه . بازی عالی , هدفمند و تاثیر گذار جوری که حتی تفاوت لهجه به کار گرفته در دو هویت واقعا خوب بازی شده بود .

شاید نشه چیز زیادی از بازی ایتان هاوک گفت ولی حضور جدی و خشک او همراه با موسیقی متنی که این کاراکتر در پس زمینه فیلم به دنبال خود داشت به تاثیر گذاری بیشتر این ویلین چه در داستان و چه در مخاطب کمک میکرد .

شاید تنها نقص اشکار این اپیزود ضعف جلوه های ویژه در یک یا دو مورد بود .

مهم ترین تاثیر گذاری اپیزود اول میشه گفت حس فان بودن و لذت بخش بودن این کاراکتر برای مخاطبانی باشه که هیچگونه پیش زمینه از طریق کامیک ها در رابطه با این کاراکتر نداشتند . بدون شک فیلمنامه به خوبی در پارت های گوناگون خودش با اختلال هویتی موجود در اصل شخصیتی این کاراکتر بازی میکنه و در اغلب پارت ها ما شاهد قرار گیری این عنصر در مرکز داستان هستیم به گونه ای که بقیه عناصر اطراف اون چیده میشن .

فیلمنامه از دو تناقض ضعف و قدرت در دو جنبه متفاوت یک کاراکتر واحد به خوبی بهره میبره و میشه گفت خشونتی غیر مستقیم به فیلمنامه وارد کرده , موردی که قبلا کم تر شاهد اون بودیم ولی حالا با ورود مون نایت باید این خشونت رو بیش از پیش در سریال های دیزنی پلاس حس کنیم . و قطعا همیشه روش تزریق غیر مستقیم خشونت مثبت واقع نمیشه .

امتیاز سایت ایرونی سنتر به این اپیزود : ۸٫۶

نویسنده: امیررضا قاسمی

بعد از سه اپیزود حالا رسیدیم به اپیزود چهارم سریال هاکای . و باز هم در ابتدا نمرات این اپیزود رو داریم :

Imdb :

اپیزود چهارم :  ۸٫۴ از ۴,۰۱۱ رای

Metacritic :

اپیزود چهارم : ۶۶ از ۲۷ نقد

Rotten tomates :

اپیزود چهارم : ۹۲

خب حالا نقد اپیزود چهارم . شاید یک ضعف تکرار شده و البته مشترک بین سریال های مارول در دیزنی پلاس استفاده از روشی خاص برای بیان بخش اصلی فیلمنامه کلی سریال به طور خلاه روش بیان ماجرای اصلی هر سریال . خب برا انجام این روش از تمام اپیزود های سریال سه اپیزود رو انتخاب میکنند که معمولا اپیزود سوم به قسمت اخر سریال منتهی میشه . استفاده از این روش به نظرم یه ضعف داستانی به حساب میاد چون باعث میشه اولین اپیزود از لحاظ داستانی ناقص باشه چیزی که یک اپیزود نیازه داره رو نداشته باشه .

روش انجام این کار به این صورته که اپیزود اول برا نمایش یک دورنما از اتفاقات اصلی فیلم است که معمولا ضعیف ترین اپیزود سریال لقب میگیرد درست مثل اپیزود سوم سریال لوکی که برا اغاز این روش استفاده شده بود . ولی متناسب با این روش اپیزود دوم تبدیل به بهترین اپیزود سریال میشه درست به مانند اپیزود چهارم سریال لوکی . ما این روش رو در سه اپیزود انتهایی وات ایف و حتی در سریال فالکون و وینتر سولیجر هم میبینیم .

خب مطابق با این روش استارت یک ماجرای بزرگ در این اپیزود زده شد ولی درست قبل از ورود به ماجرای اصلی با تیتراژ پایانی فیلمنامه روبه رو شدیم . مطابق با این عملکرد این اپیزود دورنمایی از ماجرای اصلیه , اپیزود دوم شرح اصلی این ماجرا و نقطه اوج فیلمنامه در سریال و قطعا اپیزود سوم فروکش کردن سطح هیجان فیلمنامه به شمار میرود .

همین موارد باعث میشود که وقتی ما به عملکرد کلی اینجور اپیزود ها و قطعا همین اپیزود امروز نگاه میکنیم واقعا چیز خاصی نبینیم چرا که پارت اصلی فیلمنامه این اپیزود در اپیزود بعدی روایت میشه . هر چند در این روش در بین اپیزود های اول این روش بین سیال های مارول اپیزود امروز هاکای بهترین عملکرد رو داشت حتی در مقایسه با اپیزود سوم سریال لوکی .

اپیزودی ناقص با داستانی روایت شده البته به صورت نا تمام که باعث میشه متناسب به این موضوع باید به این اپیزود نگاه کنیم .

داستان با تمرکز بر روابط دو سویه جک النور و کیت کلینت اغاز میشه . توصیف رابطه عاشقانه جک النور با طعم ایجاد شک و تردید در ظاهر برای مخاطب رابطه ای که متزلزل و همراه با ناپایداری جلوه داده میشود . کلینت کیت در تلاش برای نشان دادن این دو به مانند یاد دهنده بی تمایل و یاد گیرنده مشتاق .

داستان در طول خود سعی میکند نقشی اصلی هاکای در زندگی کیت یعنی استاد بودن رو بیش از پیش به اثبات برساند ولی از نقش پذیری ناخواسته در این عملکرد خود برای این شخصیت پردازی استفاده میکند . یک اموزش دادن ناخواسته از طرفی فردی بی تمایل به این کار .

از سوی مقابل ما کیت رو داریم . علاقه مند به اثبات کردن خودش به الگوی دوران بچگی اش یعنی هاکای . علاقه ای که باعث ظهور دست پاچگی و حیرت زدگی شتاب زده در کیت میشه و باعث میشه ما شخصیتی رو ببینیم که حتی همکاری با هاکای رو باور نمیکند و برای او واقعا لذت بخش است .

خب نسبت به فیلمنامه این اپیزود میشه گفت حضور تیم اجرای نمایش پارک در این داستان بیشتر از اینکه جزئی از داستان به نظر برسد به صورت بخشی اضافی جلوه میکند . این بخش میشه گفت بخش مجزا و نه چندان ضروری برای فیلمنامه بود که میشد نباشه و به جای این اتفاقات که اتفاقا طنز جالبی هم نداشت از گزینه های بهتری استفاده کرد .

شاید تاکید بزرگ داستان تاثیر غیر قابل مرگ ناتاشا بر روی هاکای است . به گونه ای که فراموش کردن اون رو حتی پس از این همه مدت همچنان سخت نشان میدهد . ولی شاید نقطه اوج فیمنامه در این اپیزود استفاده از این پوینت برای دو کار باشد یکی مهم جلوه دادن صحنه پرت شدن کیت از نظر هاکای و دیگری زمینه چینی حضور یلنا بلووا همراه با اماد سازی ذهنی مخاطب برا این اتفاق .فیلمنامه حتی سعی در بیان کردن این مورد دارد که با وجود تاثیر پذیری واقعا زیاد هاکای از مرگ ناتاشا همچنان کسانی هستند که او را مسئول مرگ او میدانند و این یعنی یک پارادوکس داستانی بزرگ که اتفاقا جالب به نظر میرسد .

خب در کل سریال با این اپیزود خودش رو برای ماجرای اصلی که گفته شده واقعا بزرگ است اماده میکند و متناسب با این موضوع در روایت داستانی ناقص ظاهر میشود .

پ ن: (شاید نکته جالب تغییر تاریخ انتشار اپیزود پنجم توسط دیزنی بود چرا که در اوایل قرار شده بود که ما اپیزود پنجم رو در هفته اینده ببینیم نه این هفته و دیزنی این کار رو با انتشار دو اپیزود در یک روز انجام داد . شاید این کار دیزنی نشانه ربط داشتن اپیزود پنجم و وقایع ان با اسپایدی نو وی هوم بوده باشد یا حتی تمایل به کم کردن فاصله زمانی بین اپیزود پنجم این سریال و اکران نو وی هوم داشته باشد).

امتیاز ایرونی سنتر : ۷.۹

نویسنده: امیررضا قاسمی

خب رسیدیم به اپیزود ۳ سریال هاکای . سریالی که فقط دو هفته از اکرانش میگذره و تا اینجا عملکرد خوبی از خودش داشته . قبل از نقد طبق روند همیشگی ابتدا نمرات تعلق گرفته به این اپیزود رو قرار میدیم .

Imdb :

اپیزود سوم : ۸٫۷ از ۳,۳۱۹ رای

Meta critic :

اپیزود سوم : ۶۶ از ۲۵ نقد

Rotten tomates :

اپیزود سوم : ۹۲

خب مثل اینکه سریال روند صعودی واقعا خوبی به خودش گرفته . داستان اپیزود سوم درست به مانند دو اپیزود قبلی از قانون خودش پیروی میکنه یعنی شروع به شرح شخصیت ( پیروی از جنبه شخصیت محوری بودن ) همراه با شرح مفهوم . شاید جذاب تر از شرح شخصیت این اپیزود شرح مفهومی باشه که این اپیزود در پیش گرفته . قهرمان بودن عواقب خودش رو داره . داستان با یه عملکرد عالی روی این موضوع کار میکنه و با اضافه کردن مزه های مختلف به این سبک سعی در بسط موضوع میکنه .

از بحث خارج از داستان باید بگم واقعا بازی هیلی استانفیلد و جرمی رنر عالیه . شاید جذابتر از بازی مستقل این دو شیمی و رابطه کاراکتری ایجاد شده بین اونها باشه . به ظاهر چیز زیادی از شخصیت پردازی اکو ندیدیم جز یه گذشته اسیب دیده ولی میشد بار خلا عاطفی اون رو به خوبی احساس کرد و همینطور حس انتقام درونی اون رو .

در تمام طول این سه اپیزود یکی از تلاش های قابل توجه فیلمنامه جلوه دادندرماندگی و ناتوانی هاکای در حرفه ابرقهرمانیه . یه جورایی دوست داره بگه دیگه اخرشه و باید جای خودش رو به کس دیگه ای بده . حالا در کنار این تلاش ما ترکیب این درماندگی با حس مسئولیت پذیری هاکای نسبت به خانواده و غم درونی اون رو میبینیم که با هنر خاصی در داستان قرار گرفته جوری که ناخود اگاه حس نرمی و لطافت رو در مخاطب ایجاد میکنه .

شاید الان دیگه با قاطعیت بیشتری بشه گفت که هاکای واقعا اسیب دیده ترین عضو انتقام جویانه . بدون هیچ قدرت فوق انسانی یا دوام بالا پا به پای بقیه در تمام نبرد ها شرکت داشت . واقعا ارتباط نزدیکی با اونها داشت ولی حالا بعد از تمام این داستان ها در کنار تمام این سختی ها همشون به یه ارامش رسیدن جز هاکای . تونی مرد . ناتاش مرد . کپ هم همینطور و حالا فقط هاکای … با بار سنگینی که به خاطر فداکاری بقیه اعضا حس میکنه . یه جورایی خستگی بدون داشتن استراحت .

شاید یکی از ضعف های این اپیزود خوب کار نشدن محدود صحنه های اکشن بوده باشه جوری که مثلا اینکه هاکای و کیت روی قطار پریدن واقعا حس خاصی نداشت یه جورایی صحنه اکشن بدون حس و خاصیت اکشن بودن .

در کل این سریال هنوز روند کیفی رو به اوجی به خودش گرفته و تا اینجای کار به اثری قابل تحسین تبدیل شده .

امتیاز ایرونی سنتر: ۸.۸

نویسنده: امیررضا قاسمی

خب نوبت به سریال هاکای رسید . مثل همیشه قبل از نقد نمرات اپیزود های سریال رو قرار میدیم . ولی این رو بگم که این نقد مربوط به هردو اپیزود با هم هست چون کلا نمیشد با جدا بودن این دو اپیزود از هم کنار اومد برا همین نقد جفتش رو روی هم نوشتم.
Imdb:
اپیزود اول: ۷٫۸ از ۵,۰۱۷ رای
اپیزود دوم: ۸ از ۴,۲۷۴ رای
Meta critic:
۶۴ از ۲۰ نقد
Rotten tomates:
۹۴ از

خب رسیدیم به سریال هاکای سریالی که پتانسیل تبدیل شدن به یک شاهکار در عین سادگی و دوری از هیاهوی دنیای mcu رو داره ولی فعلا برا قضاوت از این دیدگاه برا سریال زود هستش . داستان با حال و هوای کریسمس و تم ارامش شروع میشه . داستان تمایل داره در تمام طول اجرا حتی در مواقعی که اوضاع جنبه ارامش خودش رو از دست میده و تبدیل به اکشن میشه هم خودش رو ارام و متعادل جلوه بده . انگار دوست داره یه جورایی بگه شرایط خوبه و هیچ مشکلی نیست .

حال و هوای کریسمس به خوبی کار شده و دقیقا در جای مناسب خودش در فیمنامه قرار گرفته . کریسمس با چاشنی طنز . ترکیبی جالب و دو عنصر اصلی فیلمنامه برای پایه ریزی و پیشبرد داستان . ولی کل داستان فضای کوچکی رو اشغال کرده و مسلما زیر سایه از دست دادن بزرگترین مدافعان زمین به وضوح در غم و ناراحتی قرار میگیره . در این بین غم از دست دادن ناتاشا بیشتر از همه هاکای رو ازار میده جوری که همه جا اون رو به یاد میاره و نمایش رو نمیه تمام رها میکنه ولی در کمال خونسردی فیلمنامه نمیخواد غم بر چارچوب کلی داستان غلبه کنه و درست در موقعی که هاکای اون جمله رو میبینه حق با تانوس بود با یه سکوت به معنای اره داداش تو راست میگی به روند غالب ظاهری غم بر داستان پایان میده .

تلاش های هاکای برای قرار دادن خودش در شرایط کریسمس در کنار خانواده جالب کار شده به خصوص اینکه با بازی خوب جرمی رنر همراه میشه و بیشتر به چشم میاد . ولی گذشته رو نمیشه فراموش کرد چون همیشه اونه که سراغت میاد . گفتم داستان ساده است ولی نه فیلمنامه بلکه در شرایط و اوضاع محیط . یک سادگی جالب و خلاقانه که هوشمندانه به عنوان قالب فیلمنامه انتخاب شده .

ساخت فیلمنامه واقعا خوبه و جریان های مختلف رو که دو جریان اصلی اون هاکای و کیت هست رو به خوبی به هم پیوند میده . فیلمنامه اصلا به هم ریختگی یا پارت اضافه نداره و مهم ترین پارت که شروع داستان هست رو به خوبی اداره میکنه یه پارت کنترل شده رو به ما تحویل میده نه یه پارت با هیجان زدگی یا عجله گند زننده به داستان . در کل داستان در این دو اپیزود ابتدا به گونه ای شخصیت محور شروع به حرکت میکنه ولی در ادامه جوری کار میکنه که بیتمایل به نیست خودش رو از شخصیت محور بودن جدا کنه و کمی از این محور فاصله بگیره اما با این حال فقط در حد جلوه دادن این هدف رو عملی میکنه نه بیشتر . که البته پیداست که این از اهداف تیم نویسندگی هست که خودشون رو اینطوری جلوه بدن , در حال تلاش برای فاصله گرفتن از شخصیت محور بودن ولی نه بیشتر .

کاستوم ها , شخصیت پردازی ها و حتی تیتراژ اغازین سریال همگی به کمیک اقتباس شده پایبند هستند .

در تمام طول داستان شاهد رابطه عمیق هاکای با دخترش هستیم که هرچند به خوبی ساخته شده ولی ما بازی قابل قبولی رو از بازیگر این کاراکتر شاهد نیستیم با این حال از طرف مقابل کیت بیشاپ رو داریم با بازی واقعا خوب هیلی استانفیلد جوری که به طور غیر قابل انکاری برا این نقش مناسب به نظر میرسه . شخصیتی جوان با تمایل به دیده شدن و در عین حال خودنمایی و گفتن اینکه اره منم میتونم البته امیخته شده با دستپاچگی طنز گونه . نقطه شروع این شخصیت هم از فلش بک هایی به حمله چیتاری ها به نیویورک اغاز میشه جایی که شاهد مبارزه های هاکای هست و از اونجا بود که نقطه عطف ابرقهرمان بودن در زندگی این کاراکتر استارت میخوره . از دیدگاه یک مخاطب دیدن چنین فلش بک هایی حس عجیبی رو داشت و جالب بود .

موسیقی متن فیلم قابل قبوله و کم نقص کار شده . سریال فضای ارامی داره پس متناسب با این مورد نیاز با انچنان اکشن خاصی نداره و این یکی زیاد هم به چشم هم نمیاد و هنوز هم فیلمنامه جذابیت خودش رو حفظ کرده .

به غیر از هاکای و کیت بیشاپ نمیشه زیاد راجب شخصیت پردازی کاراکتر های دیگه اظهار نظر کرد چون بیشتر از اینکه بتونیم تمام لایه های مثلا کاراکتری مثل مادر کیت بیشاپ رو حس کنیم فقط لایه های ظاهری رو میبینیم . فیلم دیالوگ محور نیست بلکه فضا محوره و محیط پیشبرد مهمی در داستان به شمار میره . اما تنها سکانسی فیلم که میتونست دیالوگ های خاصی رو در خودش جای بده استارت فیلمه یعنی استارت شخصیت کیت بیشاپ که واقعا اینجا هم انصافا چیز خاصی ندیدیم . در بیه داستان هم اصلا نیازی به چنان دیالوگ های خاص و مثلا بزرگ نبود . پس نمیشه از لحاظ دیالوگ انتظار خاصی از این دو اپیزود داشته باشیم ولی با این حال دیالوگ های مربوط به سکانس های طنز خوب نوشته شده و ما شاد دیالوگ هایی با طنز کافی و مهتر ویژگی کوتاه بودن اون ها هستیم .

در کل این دو اپیزود خوب ساخته شده بود . حال و هوای کریسمس و موسیقی متن متناسب . که فیلمی لذت بخش رو ارائه میده . دو اپیزود با نمره قابل قبول در تمام جوانب . اما نمیشه گفت فیلم بی نقص هست .

امتیاز ایرونی سنتر به این دو اپیزود :

اپیزود اول : ۸.۴

اپیزود دوم : ۸.۱

نویسنده: امیررضا قاسمی

خب دوستان امروز مراسم دیزنی پلاس دی رو داشتیم که از برنامه های مختلف دیزنی در اینده رونمایی شد . این برنامه از ساعت پنج و نیم عصر به وقت ایران شروع شد و حدود ساعت هفت و نیم امشب بود که شاهد شروع پنل مارول بودیم .  در این قسمت اخبار مربوطه رو قرار میدیم :

سریال انیمیشنی مردان ایکس برای سال ۲۰۲۳ در دستور کار است. عنوان آن X-Men 97 است . ولی هنوز مشخص نیست  این سریال در کجا جریان داره یا چه قدر دیدنش برا ام سی یو مهمه .

اینم رونمایی از لوگوی سریال شی هالک که گفته میشه علاوه بر این ما شاهد حضور دردویل هم در این سریال هستیم و شایعات تا این حد بوده که ما قراره رابطه جنیفر با مت رو هم در این سریال شاهد باشیم . یه سری اطلاعات مهم هم که قبل از این مراسم حدود چند هفته پیش لو رفته بود که چون حاوی اسپویل از این سریال هست قرارش ندادیم .

اینم رونمایی از لوگوی میس مارول که گفته میشه تابستان ۲۰۲۲ منتشر میشه . البته میس مارول در این سریال قدرت های متفاوتی نسبت به کمیک داره که بی ربط به اینده شخصیتی اون در ام سی یو نیست .

اینم رونمایی از لوگوی سریال مون نایت با بازی اسکار ایزاک که گفته میشه این سریال نسبت به بقیه اثار مارول خشونت بیشتری داره و بیشتر به اثار مارول نتفلیکس شباهت داره . حتی در تصاویر و تیزر منتشر شده از این شخصیت هم میشد متوجه فضای دارک این سریال شد  . گفته میشه بلید هم در این سریال حضور خواهد داشت .

اینم تایید رمس از فصل دو سریال وات ایف . هرچند قبلا توسط عوامل این سریال ساخت فصل دو برا سال ۲۰۲۲ تایید شده بود .

رونمایی از انیمیشن جدید اسپایدرمن که علت ساختش به احتمال زیاد در نو وی هوم مشخص میشه . خب این انیمیشن گفته میشه در دنیای ام سی یو جریان داره .

رونمایی از لوگوی سرال اکو . گفته شده هم   کینگ پین و هم دردویل در این سریال حضور خواند داشت .

اینم رونمایی از لوگوی مهمترین سریال اینده ام سی یو مرتبط با  شخصیت گروت !!))

لوگوی سریال ایرون هرت کسی که قراره جایگزین تونی در اینده ام سی یو بشه  . ( هر چند  تنها کسی که تا الان برای  جایگزینی تونی استارک  شایعه نشده فک کنم فقط منم )

رونمای از لوگوی سریال اگاتا هارکنس . این یکی مییشه گفت اهمیت بالایی داره و  تنها اسپین اف سریال واندا ویژن است .

خب لوگوی رسمی مارول زامبی  که انتظار بالایی هم برای این مورد میفرت که در اینده  شاهد لایو اکشن از این موضوع باشیم .

لوگو رسمی سکرت اینویژن که به شخصه فک کنم سریال خوبی در بیاد حتی شاید بهتر از لوکی چون مارول برا این یکی بیشتر از بقیه تدارک  چیده  .

خب اینم یه تصویر از شخصیت نیک فیوری در  این سریال که به شخصه میشه گفت خیلی تعجب کردم !! شاید هم اخرین حضور این شخصیت ( دیگه باید با اعضای اصلی ام سی یو در اینفینیتی ساگا خداحافظی کرد )

اینم از اولین تصاویر از شخصیت مون نایت فضای این سریال .

اینم تصویری از سریال میس مارول .

اینم تصویری از بخشی از کاستوم مون نایت که به نظر به خوبی طراحی شده .

نویسنده: امیررضا قاسمی

پس از یک روند سینوسی و نه چندان دارای ثبات این سریال رسیدیم به بررسی اپیزود ششم .
مثل همیشه قبل از نقد نمرات این اپیزود رو از سایت ها معتبر بررسی میکنیم :

راتن: ۹۳

ای ام دی بی: ۷٫۱ از ۲,۴۷۵ رای

متا: ۵۸ از ۱۲ نقد

رفتن به عمق یک فیلمنامه با مسیری که جریان فیلم برای ما مشخص میکنه انجام میشه حالا هر چی این جریانه پر سر و صدا تر و متمایز تر باشه مسیر برای ما جذاب تر میشه چیزی که این اپیزود بلد نیست یا حداقلش تمایلی به انجام این کار نداره . تنها چیزی که اینجا به داد فیلم میرسه داستان جدید فیلمه چون از هر لحاظ داستان اینکه کیلمانگر به تونی ربط پیدا کنه عجیب و غریبه و این میتونه یک نکته مثبت باشه .

داستان در شخصیت پردازی ویلین دست و پا میزنه. یه ویلین ناملموس رو ایجاد میکنه که انگار خلا شخصیتی اره . اصلا هدفش از انجام کار هایی که مرتکب میشه توجیه پذیر نیست یا حداقل کافی نیست . این یعنی حفره یا یه چیزی مثل خلا شخصیتی . بقیه هم چیز خاصی نیاز ندارند یعنی داستان بقیه شخصیت ها رو جزئی از داستان جلوه نمیده که ما حالا بخوایم راجب شخصیت پردازی اونها بحث داشته باشیم .

سریال در قسمت های اخیر خودش یک روند تکراری رو دنبال میکنه یا به اصطلاح فرمول زده شده . قسمت منفی داستان میزنه قسمت مثبت رو کاملا از بین میبره ولی انتهای فیلم یه باریکه از نور رو ایجاد میکنه که حتی فرجامش هم نامشخصه ولی شاید در آینده بتونه این باریکه ها رو به یه نتیجه خاص برای ما مبدل کنه .

در کل داستان واقعا پتانسیل خاصی رو ایجاد نمیکنه که بشه گفت از اون استفاده کرده یا نه و در همین راستا هم نباید انتظار زیادی از کیفیت داستان داشت فقط میشه گفت بد نبود یا حداقل فاجعه . همچنین داستان از ترکیب کلیشه با چاشنی تازگی استفاده میکنه ولی خلاقیتی در حد صفر داره طوری که فکر میکنه میتونه کلیشه های خودش رو زیر سایه عجیب غریب بودن برخی بخش های داستان پنهان کنه .

حتی همانطور که میبینید این اپیزود چیز خاصی هم برای نقد کردن نداره و متاسفانه نقد کوتاه تر از حالت عادی تهیه شد .

نمره سایت ایرونی سنتر به این اپیزود: ۷٫۲

نویسنده: امیررضا قاسمی

خب بریم سراغ نتیجه رقابت دیشب «این مقاله» که فک کنم برا بار اول بد نبود. امیدوارم راضی بوده باشید و حتما منتظر رقابتی دیگر باشید. قبل از گفتن نتایج اول جواب سوالات رو بگم. البته این رقابت به نظر رقابت نزدیکی بود. این رو هم بگم قانون رقابت اینه که به سه نفر اول که زود تر از همه جواب رو ارسال کنند امتیاز تعلق میگیره به این صورت که نفر اول ۳ امتیاز نفر دوم ۲ امتیاز و نفر سوم ۱ امتیاز ولی این امتیاز یک شرط دارد که فرد حداقل یک سوال را درست جواب داده باشد.

جواب سوال اول هر چند ظاهر جمله غلط اندازه ولی جواب دکتر اکتاویوس میشه.

جواب سوال دوم به نوعی ساده است که جواب ددپول میشه.

جواب سوال سوم که به نظر خودم سوال سختی بود بلک ویدو میشه.

جواب سوال چهارم یعنی سخت ترین سوال این رقابت دکتر دووم هستش.

جواب سوال پنجم واقعا انتظارش رو نداشتم که افراد کمی جواب درست رو بدهند چون این جمله رو قبلا توی مقاله نظر سنجی تابستانی برا شخصیت تونی استارک اورده شده بود که یک نقل قول جالب از این شخصیت بود.

خب اعلام نتایج و رتبه بندی :

نفر اول= کاربر Dark Knight

نفر اول توانست از پنج سوال به چهار سوال جواب دهد و از ۱۱ امتیاز ۹ امتیاز را کسب کند.

نفر دوم= کاربر king venom

نفر دوم توانست با اختلافی یک امتیازی کمتر نسبت به نفر اول به این رتبه برسد یعنی ۸ امتیاز.

نفر سوم= کاربر Flash

نفر سوم هم توانست که ۸ امتیاز را کسب کند ولی به دلیل اینکه نسبت به کاربر کینگ ونوم دیر تر جواب داده پس رتبه پایین تری به او تعلق میگیرد.

نفر چهارم= کاربر محمد اودین سان

خب ایشون توانستند به یک سوال جواب داده و ۳ امتیاز را کسب کنند ولی چون اولین نفری هستند که جواب ها را ارسال کرده پس ۳ امتیاز هم به این دلیل به ایشون تعلق میگیره که مجموع امتیاز محمد اودین سان میشه ۶ امتیاز.

نفر پنجم= کاربر MHD.k

ایشون هم به یک سوال جواب داده و ۲ امتیاز کسب کرده اند ولی چون دومین نفری هستند که کامنت جواب رو ارسال کردند دو امتیاز دیگر نیز به ایشون تعلق میگیرد که مجموع امتیازات ایشون میشود ۴ امتیاز.

خب این افراد پنج نفر اول در این رقابت هستند که بیشترین امتیاز را کسب کرده اند.

امیدوارم که از رقابت راضی بوده باشید. اگر پیشنهادی یا نظری دارید در کامنت ارسال کنید و منتظر رقابت های دیگر نیز باشید.

خب بالاخره رسیدیم به این اپیزود که از قبل براش بیشتر از بقیه هایپ بودم و انصافا هم خوب از اب دراومد. در این مقاله هم مثل روال قبل بعد از بررسی نمرات این اپیزود میپردازیم به نقد:

Rotten Tomatoes: اپیزود چهارم: ۹۳

IMDB: اپیزود چهارم: ۹٫۱ از ۸,۱۱۷ رای

Metacritic: اپیزود چهارم: ۶۹ از ۱۴ نقد

این اپیزود مثل یک حلال عمل میکنه و عملکرد خدشه دار سه اپیزود پیشین رو میبره زیر سایه خودش. یک اپیزود با عملکردی واقعا غیر متظره که همه رو سورپرایز میکنه جوری که از مخاطبان خودش لقب بهترین اثر مارول رو تا اینجای کار به خودش اختصاص میده. از یه ترکیب عالی یا بهتر بگم هنری استفاده میکنه یعنی عشق و تباهی. ما ترکیب های مختلفی رو دیدیم ولی این یکی بیشک بهترین بوده. لوکی و سیلوی یک عشق تسلیم ناپذیر، واندا ویژن عشق با غم، بروس و ناتاشا هم عجیب و هم غیر قابل قبول ولی این یکی عشق و نابودیه چیزی که جنسش با بقیه متفاوته.

داستان یه عملکرد بی نقص نه ولی کم نقص داره. واقعا عشق دکتر استرنج کریستین رو عالی توی یه تایم کم جا میده و یک رابطه رومانتیک با پایانی تراژدیک تحویل میده. فیلمنامه از نکات مثبت مختلف برای افزایش کیفیت خودش استفاده میکنه: عشق، فضای دارک، شخصیت پردازی عالی، موسیقی ملایم و احساسی.

چیزی که این وسط خودش رو بهتر از همه جلوه میده استرنجه چون یه همچین شخصیت پردازی رو مارول تا حالا از یه قهرمان خودش هیج جا استفاده نکرده بود ولی نتیجه عالی میشه، یک استرنج که حاظره برا عشقش هرکاری کنه و اصطلاحات رو در عمل معنا میکنه دنیا رو به خاطر کریستین نابود میکنه خب این هم غروره و هم عشق. ترکیب این دو یک بعد عالی از یک انتقام جو رو به ما تحویل میده. یک استرنج عاشق که حاظره هرنوع سختی رو تحمل کنه و ایمان داره که ارزشش رو داره.

موسیقی واقعا هماهنگه و وجودش ضروریه انگار که مکمل داستانه و بخشی از بار احساسی داستان رو بر عهده داره. صداگذاری بندیکت توی نقش استرنج قابل ستایشه و دیالوگ ها رو خیلی عالی بیان میکنه ترکیبی از خشم، عشق و غرور.

این سریال با عملکردش ثابت کرده بود نمیشه انتظار یک دیالوگ عمیق و احساسی رو داشت که به ما ارائه بده ولی این قسمت یک استثنا بود. دیالوگ ها خوب بودند هم ساده و هم عمیق، مهم تر اینکه در هر حالتی موفق میشه تارگت اصلی رو در قالب یک دیالوگ کافی و مناسب منتقل کنه.

در کل دیدیم که سنت شکنی جواب میده این اپیزود از فرمول طبیعی همه ی فیلمهای عادی ابرقهرمانی استفاده نمیکنه و خلاف جهت بقیه حرکت میکنه که نتیجه میشه یک اثر عالی.

بالاخره میرسیم به نمره سایت ایرونی سنتر به این اپیزود: ۹.۲

نویسنده: امیررضا قاسمی

پس از افتضاح اپیزود اول، عملکرد متوسط به پایین اپیزود دوم یک عملکرد تقریبا در حد اپیزود قبلی ولی کمی بهتر رو از اپیزود سوم دیدیم. مثل همیشه قبل از نقد نمرات این اپیزود رو از سایت ها معتبر بررسی میکنیم:

Rotten Tomatoes: اپیزود سوم: ۹۳

IMDB: اپیزود سوم: ۷٫۱ از ۷,۰۴۰ رای

Metacritic: اپیزود سوم: ۵۸ از ۱۲ نقد

خب داستان خوب شروع میکنه خوب میره جلو و یک تارگت رو به صورت منسجم دنبال میکنه. داستان یه اوج نصفه و نیمه میگیره ولی در پایان به جای یه فرود موفقیت امیز یک سقوط ازاد رو تجربه میکنه. پایانی کاملا کلیشه ای و قابل پیش بینی فاقد هرگونه خلاقیت. اینم یه نقد کلی از عملکرد این اپیزود.

هرچند بدنه داستان خوب جلوه میکنه و ظاهرش به نظر مشکلی نداره ولی باز هم نمیشه بهش گفت یک داستان با پیچش و گره چون واقعا یه پیچش یا حتی چیزی که بشه اسم پیچش داستانی رو روی اون گذاشت نداره یا حداقل به ما تحویل نمیده. کلا میخواد به سادگی تمام فریاد بزنه بگه اره من تمام اعضای انتقام جویان رو کشتم، قویترین قهرمانان زمین رو. تارگت اصلی منتقل کردن یک محیط با اوج نامیدی به مخاطبه.

بین پلن های داستانی تایم رو ظاهر میکنه، پیداست دوست داره فضا رو پر استرس و هیجانی کنه یا حداقل اینطور جلوه بده و البته این سوال رو به مخاطب تحمیل کنه که نفر بعدی قراره چجور بمیره؟ خب این سبکش هرچند تکراریه ولی باز هم چاره کاره و مناسبه.

در رابطه با شخصیت های داستان خب میتونست در انتخاب کارکتر مکمل انتخاب دیگه ای داشته باشه ولی میاد بلک ویدو رو به عنوان مکمل کاراکتر اصلی داستان بولد میکنه. شاید به خاطر فمینیست گرایی شاید هم به خاطر دلیل و منطق دیگری که ما از ان بی خبریم. نحوه بیان داستان جوریه که زیاد نیاز به پرداختن به شخصیت پردازی نیست و نپرداختن به این مورد اهمیت چندانی نداره ولی این بار شخصیت پردازی ویلین رو سنگین میکنه با این حال پیداست عوامل فیلم زیاد توجهی به این نکته نداشتن و دیدیم که ویلین کلیشه ای و ساده بود بدون داشتن حداقل یه هدف ارزشمند.

در رابطه با دیالوگ ها … وضعیت دیالوگ ها سینوسیه یه جا خوبه یه جا افتضاح و ساده ولی در کل دیالوگ خوب هم داریم که بار احساسی داشته باشه. مثلا جایی که نیک فیوری بالا سر اعضای مرده انتقام جویان ایستاده از فعل گذشته در دیالوگ خودش استفاده میکنه و میگه یک ایده وجود داشت خب این یعنی انتقام جویان مرده و دیگه یه همچین ایده ای وجود نداره.

صداگذاری هم در مورد نیک فیوری عالیه و جای تعریف داره و بقیه هم در حد متوسط رو به بالا هستن. کلا توی این زمینه اشکالی خاصی به جز حالا در اپیزود اول وجود نداره.

بالاخره میرسیم به نمره سایت ایرونی سنتر به این اپیزود : ۷.۳

نویسنده: امیررضا قاسمی

در این مقاله پس از بررسی امتیاز های کسب شده از سایت های معتبر به نقد این اپیزود میپردازیم :

Rotten Tomatoes: اپیزود دوم: ۸۴

IMDB: اپیزود دوم: ۸٫۲ از ۹,۳۶۴ رای

Metacritic: اپیزود دوم: ۶۹ از ۱۴ نقد

اپیزود دوم سریال وات ایف در حالی منتشر شد که اپیزود اول اصلا خوب نبود. اولین چیزی که از این سریال انتظار میرود بیان یک داستان متفاوت و جذاب نسبت به فیلمی است که داستان ان را روایت میکند که اپیزود اول موفق نشد. این اپیزود به راحتی تمام به یک داستان متفاوت نسبت به فیلم خود تبدیل شد جوری که بیشتر از یک اثر متفاوت اثری عجیب شده بود.

دومین نکته مهم اینه که این اپیزود یک اشکال دیگه اپیزود اول رو هم جبران کرد یعنی شخصیت پردازی , هرچند بعضی شخصیت پردازی ها مثل تانوس واقعا جالب نشده بود و مضحک بود مثل یک توهین به شخصیت پردازی اصلی این شخصیت در MCU. البته منظور از شخصیت پردازی پرداختن به ان است نه کیفیت ان که از این لحاظ پارادوکس هایی را با لاین اصلی هر یک از شخصیت ها در MCU داشت.

صدا گذاری که این اپیزود هم مشکلی نداشت و مرحوم چادویک بوزمن اخرین بازی خود برای مارول رو عالی انجام داد. دیگر شخصیت ها هم نیز خوب بودند. این قسمت در قالب و سبک روایی خود به پیروی از اپیزود قبلی عمل میکند و داستان رو با چاشنی طنز بیان میکند هرچند که مقدار ان قابل مقایسه با اپیزود اول نیست. طنز شخصیت هایی مثل تانوس بیشتر از اینکه جالب باشد سوزاننده بود و مخاطب رو ازار میداد. واقعا مارول چرا باید همچین کاری رو با بزگترین ویلین دنیای سینمایی خود کند ؟ پیداست که این اپیزود سعی در استفاده از نوع طنز به کار گرفته شده در نگهبانان کهکشان جیمزگان داشت.

ویلین فیلم یعنی کالکتور نه چند لایه است و نه پردازش جدی ای دارد و بیشتر ساده و به اصطلاح بچه گانه است. یک ویلین با یک تارگت ساده لوحانه چطور میتواند خلا ویلین را در فیلم پر کند مسلما عوامل این سریال در تشخیص مخاطب خود اشتباه کرده اند یا قصد داشته اند با اپیزود های متفاوت محدوده های سنی مختلف را پوشش دهد.

از حق نگذریم که داستان در متفاوت بودن مثل اپیزود قبل دست و پا نمیزند و همان اول کار به سادگی تغییر جهت میدهد. صداگذاری بهتر و جلوه های بصری در سطح کلی به این قسمت احساس انسجام بیشتری می بخشد و ان را جامع تر جلوه میدهد. طراحی کاستوم ها و لوکیشن های متفاوت هم خوب بود.

یکی دیگر از حفره های فیلمنامه بار احساسی تعلق خاطر تی چالا به خانواده و سرزمینش واکاندا است که میشد بهتر به ان پرداخت. پردازش فیلم به این قسمت نه کافی بود و نه جالب پرداخته شده بود.

بالاخره میرسیم به نمره سایت ایرونی سنتر به این اپیزود: ۷.۱

نویسنده: امیررضا قاسمی