زیردریایی کلاس ویرجینیا
زیر دریایی های هسته ای کلاس ویرجینیا (۱۱۵) متر طول دارند و قادرند با سرعت بیش از (۲۵) گره دریایی زیر آب اقیانوسها به حرکت درآید. اما کمتر سوناری در دنیا قادر به شناسایی آنهاست و به دلیل کاهش شدید علایم صوتی و مغناطیسی توسط طراحان، شناسایی آنها برای نیروهای دشمن تقریبا غیر ممکن است، مگر زمانی که دیگر دیر شده باشد، به دلیل استفاده از الکترونیک پیشرفته این زیردریایی میتواند در جنگهای شبکه محور امروزی شرکت کند.
در روزهای اوج جنگ سرد واشنگتن بیش از شصت فروند زیر دریایی تهاجمی کلاس «Los Angles» در اختیار داشت، مانند دیگر زیر دریایی های تهاجمی این ناوگان وظیفه داشت تا در مرحله اول امنیت یگانهای سطحی را در برابر زیردریایی های مهاجم حفظ کند و در مرحله بعدی به مقابله با شناورهای دشمن بپردازد. پس از سپری شدن عمر خدمتی این ناوگان نیروی دریایی برنامه ورود به خدمت زیر دریایی کلاس «Sea Wolf» را در ابتدای دهه نود آغاز کرد، اما با فروپاشی شوروی در سال (۱۹۹۱) و پایان جنگ سرد ناگهان نیاز به زیردریایی های سنگین اینچنینی از بین رفت و کنگره دستور لغو پروژه و انجام یک طرح جدید با هزینه کمتر را داد و تنها سه فروند از زیردریایی اتمی «Sea Wolf» ساخته شد.
پس از این قضایا دو شرکت همیشه رقیب «Electric Boats» و «Newport News» سرانجام با همکاری هم «USS Virginia» را در سال (۲۰۰۰) به آب انداختند، این دو شرکت که بیش از پنج دهه با یکدیگر در رقابت بودند کار دشواری را پیش رو داشتند و باید تنها با هزینه ای کمتر از دو میلیارد دلار زیردریایی تهاجمی هسته ای آینده ایالات متحده را به تولید میرساندند. برای رسیدن به این هدف مجموعه ای از تاکتیکها، هوش مدیریتی و تکنیکهای جدید کارگاهی به کار گرفته شد، زیر دریایی کلاس ویرجینیا یکی از اولین شناورهاییست که تک تک قطعات آن با کامپیوتر طراحی شده و سپس به بررسی مشکلات احتمالی به صورت مجازی در کنار هم آزمایش شدند.
برخلاف دیگر زیردریایی ها که از درون شروع به ساخت میشد و به پوسته بیرونی میرسید در این کلاس از روش ساخت نواری و تکمیل پشت سرهمی استفاده شده و بر اساس یک پلتفرم جلو رونده متحرک طراحی شده است. مهمترین اصلی که در ساخت این کوه فولاد (۱۱۵) متری مورد توجه بوده توانایی پنهانکاری فوق العاده بالا بوده است.
پنهان کردن چنین هیولایی کار بسیار دشواریست اما با استفاده از تکنولوژیهای جدید میتوان برد شناسایی و رهگیری آنرا کاهش داد و از سوی دیگر با افزایش قدرت سونارها و جنگ افزارها، این امکان را برای کاپتان به وجود آورد که دشمن را پیش از آنکه حتی متوجه وجود ویرجینیا در آن حوالی شود هدف قرار دهد.
در محل اتصال برج اصلی به بدنه از یک خم استادانه استفاده شده تا با شکافتن آب از ایجاد جریانات شدید در جلوی آن جلوگیری شود، بخش پشتی زیردریایی نیز تا حایی که امکان داشته کشیده طراحی شده و با یک شیب ملایم از قطر وسیله کاسته میشود. در نتیجه جریانات متلاطم ایجاد شده در پشت زیردریایی کلاس «Virginia» به حداقل میزان ممکن کاهش یافته که در کل باعث کاهش چشمگیر صدای تولیدی در هنگام حرکت وسیله در آب میگردد، اما این همه ماجرا نیست و مجموعه ای از باله های عمودی و افقی که در بخش انتهایی بدنه جای گرفته اند، با پخش کردن اندک جریانات باقی مانده به افزایش پنهانکاری وسیله کمک میکنند.
اما شاید مهمترین نکته در زیر دریایی کلاس ویرجینیا که باعث پنهانکاری بیشتر شده ساختار پروانه های دمیست. این ساخته که جزییات آن جزو اطلاعات طبقه بندی شده است با بهرهبرداری از یک سیستم مشابه جتهای آبی باعث حذف حبابهای پروانه که عامل اصلی شناسایی کشتی ها و زیردریایی ها در آب به شمار می آیند شده که در نوع خود بسیار جالب توجه است.
کاهش صدای تولیدی تنها فاکتور برای تبدیل کردن ویرجینیای اتمی به یک وسیله پنهانکار نیست، علاوه بر صدای تولیدی وسیله امواج برگشتی سونارها نیز نقش بزرگی در کشف و شناسایی یک زیردریایی به وسیله دشمن دارد، برای این منظور بدنه فولادی ویرجینیا با موادی لاستیکی با ترکیب لانه زنبوری پوشیده شده که باز هم جزییات آن محرمانه عنوان شده از سطح بدنه زیردریایی جلوگیری میکند و شناسایی آن توسط دشمن را غیر ممکن میکند. زیردریایی های کلاس ویرجینیا علیرغم اندازه بزرگ خود میتوانند تا اندازه زیادی از دید دشمن مخفی بمانند. اما در زمینه جنگ افزار نیز از مخوفترین هاست و از جنگ افزارهای قدرتمندی استفاده میکنند.
چهار تیوب پرتاب اژدرهای استاندارد (۵۳۳) میلیمتری که در دماغه قرار گرفته، این اژدر افکنها میتوانند اژدرهای هدایت سیمی «Mark 48» را شلیک کنند، این اژدرها که میتوانند بیش از (۵۰) کیلومتر در زیر آب حرکت کنند از درجه هوشمندی بالایی برخوردارند و با تکیه بر سونار نصب شده در داخل بدنه خود که در فاز آخر حمله به کار می افتد، قادر به رهگیری و تعقیب طولانی مدت طعمه هستند. یک زیردریایی تهاجمی باید قادر باشد تا علاوه بر زیردریایی دشمن حملاتی را بر ضد شناورهای سطحی آنها نیز سازماندهی کند، برای این منظور خدمه ویرجینیا قادرند از موشکهای معروف «Harpoon» که در محفظه های مخصوص (۵۳۳) میلیمتری بارگذاری شده اند استفاده کنند، کشتی های دشمن را که در فاصله های بیش از (۲۰۰) کیلومتری قرار گرفته اند مورد تهاجم قرار دهند.
نبرد در دریا تنها تخصص این زیردریایی نیست، برای رسیدن به این هدف (۱۲) پرتابگر عمودی در دماغه قرار گرفته که میتوان موشکهای کروز «BGM_109 Tomahawk» از درون آن شلیک کرد، این موشک در جنگهای بالکان و خلیج فارس شرکت کرد و در سال (۲۰۰۳) توانست با دایره خطایی کمتر از ده متر اهدافش را در فاصله (۲۵۰۰) کیلومتری مورد اصابت قرار دهد. همچنین سلاحی مخوف درون زیردریایی قرار گرفته که یک تیم نه نفره تکاوران نخبه میباشد، که میتوان در مواقع لزوم در نزدیکترین محل به خاک دشمن آنها را پیاده نمود.
بخش بسیار مهمی از هزینه دو میلیارد دلاری که صرف پروژه شد برای ساخت کامپیوتر و تجهیزات الکترونیکی بکار گرفته شده است. اتاق کنترل این زیردریایی بیشتر شبیه فیلمهای علمی تخیلی فضا پیماها میباشد، تمامی نشانگرهای مکانیکی قدیمی را فراموش کنید، همه آنها جای خود را به نمایشگرهای چند منظوره بزرگ داده اند. سونار کروی شکل بزرگی که در بخش دماغه نصب شده، چشم تیز بین «USS Virginia» در اعماق آبهای تاریک اقیانوس به شمار می آید، این سونار که قادر است به هردو شکل فعال و غیر فعال به رهگیری اهداف بپردازد، با صدها آنتن مجزای خود در رده سونارهای آرایه فازی قرار میگیرد که قادرند تصویری بسیار با کیفیت از آنچه که در زیر آب پنهان شده برای خدمه فراهم کند.
شش سونار دیگر نیز در محفظه هایی خارج از پوشش جاذب امواج بدنه در نظر گرفته شده که به ایجاد یک تصویر جامع تر از محیط اطراف کمک میکنند، در صورت لزوم امکان استفاده از یک سونار شناور که در پشت وسیله قرار دارد نیز وجود دارد. برای شناسایی اهداف در سطح آب، یک رادار «BSP_16 V4» با بند «آی» روی کوسه های پولادین نصب شده که در این مورد خاص از ارایه برد دقیق خوداری شده است،اما جالبترین تجهیزات الکترونیکی این کلاس از زیردریایی های ایالات متحده پریسکوپهای دیجیتالی «AN BVS_1» آنهاست، این وسایل که اولین پریسکوپهای غیر آینه ای جهان به شمار میروند، با تکیه بر دوربین های دیجیتالی با کیفیت بالا و امکان زوم بالا توانایی هایی بالاتر از پریسکوپهای سنتی به خدمه میدهند، نکته برتری آنها نیز توانایی تصویر برداری حرارتی توسط آن است که حتی در تاریکی مطلق نیز قادر به بررسی اهداف است.
زیردریایی کلاس ویرجینیا دارای (۷۹۰۰) تن وزن است و بوسیله یک قلب تپنده اورانیومی با کد «S9G» با توان خروجی (۴۰) هزار اسب بخار به حرکت در می آید، مقدار سوختی که در این راکتور قرار داده شده برای (۳۳) ماموریت این کوسه پولادین کافیست، این نیروی عظیم تولید شده از راکتورها به دو توربین بخار بزرگ منتقل میشود و پس از تبدیل شدن به انرژی الکتریسیته به پیشرانه منتقل میشود و باعث حرکت این کوه فولاد با سرعت (۲۵) گره دریایی میشود.
عمق حرکتی این کوسه کمی بیش از سیصد متر عنوان شده که رقم قابل توجهیست، با دو شکافنده آب دریا آب و هوای مورد نیاز خدمه برای مدتی نامحدود تامین میشود و فقط نیاز به بارگیری غذاست که باعث میشود غیر از انجام ماموریتها این کوسه سر از آب در آورد. نیروی دریایی آمریکا بیش از چهل فروند زیردریایی کلاس لوس انجلس را در اختیار دارد که باید هر چه سریعتر با ویرجینیا تعویض شود، از سال (۲۰۰۵) این زیردریایی وارد خدمت شده و تا بحال حدود ده فروند از آن عملیاتی شده است و قرارد داد سی فروند دیگر در دست امضاست.
همچنین بخوانید:
دیدگاه ها غیر فعال است.