چرا حیوانات نمی توانند حرف بزنند؟

علت و دلیل بسیار خوبی وجود دارد که چرا حیوانات نمی توانند مانند انسان حرف زدن را باد بگیرند، یعنی کلماتی را برای ابراز عقیده خود بکار برند. بیشتر کارهای به ظاهر تفکر آمیزی که حیوانات انجام می دهند، جنبه ارثی دارد که در شرایط و اوضاع مخصوصی صادق است بنابراین هنگامی که شما این شرایط را تغییر دهید، معمولا حیوان بلا تکلیف مانده و نمی داند چکار کند علت دیگری که حیوانات هوشیارانه رفتار می کنند آنست که آنها تحت روس یادگیری ( آزمون و خطا ) قرار می گیرند.

ولی با وجود این، هیچکدام از این دو طریق ذکر شده نمی تواند منجر به حرف زدن شود. زیرا منظور از تکلم استعمال کلمات به عنوان علامت است. کلمه در مقابل عقیده و نظری و یا چیزی بکار می رود و حیوانات توانایی این کار را ندارند. مغز آنها نمی تواند ترکیباتی از علائم را به همان طریقی که انسان استعمال می کند به کار برد.

هنگامی که بررسی می کنیم که چگونه بچه گفتن لفظ (ماما) را یاد می گیرد ما درک می کنیم که در حقیقت فراگیری امری پیچیده و مشکلی است. ابتدا کودک یاد می گیرد که با دیدن مکرر، مادر خود را بشناسد. به مجرد اینکه کودک او را شناخت، بلافاصله مادر به خود اشاره کرده و می گوید (ماما). بتدریج کودک صدای ماما را می شنود. پس از مدتی کودک این صدا را بخاطر میاورد و حالا او کلمه (ماما) را می فهمد.

بعدا بچه ارتباط بین ظاهر مادر و صدای ماما را توجه کرده و بنابراین حالا او را تشخیص می دهد. اکنون مادر به بچه یاد می دهد که چگونه کلمه را با دهانش ادا کند. کودک از او تقلید کرده و به مرحله ساختن کلمه می رسد. بعد بکوشش خود برای ادای کلمه ادامه می دهد تا اینکه بعضی عضلات به کار می افتد.

بالاخره آن روز می رسد که همه چیز برای حرف زدن آماده است: کودک مادرش را می بیند، او را تشخیص می دهد، کلمه را به خاطر می آورد، کلمه را درست می کند، عضلات خود را بدرستی بکار می اندازد و بدین ترتیب کلمه ماما را بر زبان می آورد.