هواپیمای نظامی USA P_8 Poseidon

هواپیمای گشت دریایی پوزئیدون «P_8 poseidon» پیشرفته ترین تکنولوژی نظامی در زمینه کنترل و گشت دریایی در جهان است، پوسایدون در اساطیر یونان باستان نام خدای دریاهاست که سیطره آن بر تمام آبهای جهان گسترده شده، کیفیت رادارهای بکار رفته، کارامدی جنگ افزارها و تکنولوژی ایالات متحده که در این هواپیما بکار رفته به هیچ وجه قابل مقایسه با نمونه های غربی و شرقی نیست.

برای جایگزین نمودن هواپیماهای گشت دریایی خسته و سنگین و توربوپراپ «Orion» ساخت لاکهید که از (۱۹۶۲) در خدمت نیروی دریایی آمریکا بود، اما پس از دو دهه خدمت عملیاتی نیاز به نیرویی تازه نفس احساس میشد، پس از شرکت نمودن لاکهید، بوئینگ و شرکت اروپایی «BEA» در این مناقصه، در اکتبر (۲۰۰۲) شرکت کننده اروپایی که شریک آمریکایی نداشت از این پروژه حساس کنار گذاشته شد و سرانجام در پانزده می سال (۲۰۰۴) شرکت بوئینگ پیروز رقابت خوانده شد و نیروی دریایی قرارداد (۱۰۸) فروند هواپیمای «P_8» را به این شرکت اعطا کرد.

هواپیما «P_8 poseidon» یک پرنده چند منظوره برای شناسایی مسلح مناطق وسیعی از دریایهاست، این پرنده قادر به حمل اژدر، موشکهای کروز ضد کشتی هارپون، موشکهای کروز «SLAM»، سونارهای یکبار مصرف ضد زیردریایی با قابلیت پرتاب از آسمان و تسلیحاتی دیگر است.
قابلیت‌های «P_8» شامل نظارت گسترده دریایی، حمله به کشتیهای سطحی، جنگ ضد زیردریایی، نظارت بر کشتی رانی، توقیف محموله های قاچاق دریایی، جاسوسی و پایش سیگنالهای الکترونیک لست، لذا پرنده ای نظارتی و تهاجمی محسوب میشود، ناوگان گشت دریایی نیروی هوایی ایالات متحده با چهل فروند هواپیمای بدون سرنشین بسیار پیشرفته «MQ_4C» ترایتون ساخت نورث روپ ترکیب خواهد شد تا دیدبانی و کنترل دائمی برای نظارت گسترده دریاهای آزاد آمریکا را فراهم کند.

در سال(۲۰۰۴) قرارداد تولید پنج فروند اول منعقد شد و سال(۲۰۰۹) برای نخستین بار پرواز کرد و به تدریج جایگزین «P_3» های آمریکا خواهد شد، کشور رو به رشد هند نیز تا کنون هشت فروند خاص از این پرنده را سفارش داده که با نام «P_8 nepton» شناخته میشود تا جایگزین «TU_142» روسی گردد، استرالیا نیز سفارشی برای این پرنده را داده است. ترکیب بدنه هواپیمای مسافربری «۷۳۷_۸۰۰» و بالهای سری (۹۰۰) این پلتفرم است که پایه اصلی«P_8» را تشکیل داده ولی قدری از نمونه مسافربری طویلتر است، بدنه تقویت شده و نوک بالها قدری به عقب متمایل  شده است.

نیروی پرنده توسط دو موتور غول آسای توربو «CFM_56_7B» مورد استفاده در بوئینگ(۷۳۷) با رانش(۲۷۰۰۰) پوند برای هر موتور است، برای تامین برق مورد نیاز اویونیک پرنده نیز دو ژنراتور(۱۸۰) کیلو واتی در موتورها تعبیه شده است، همین امر باعث شد موتور مجددا طراحی شود، اگزوزها قدری بزرگتر شده و بالها نیز تقویت گشته است.

هواپیمای پوسایدون پروازی نرمتر و با آرامش بیشتری برای خدمه به همراه دارد که باعث ایجاد تمرکز بیشتر نسبت به نمونه توربوپراپ اوریون است، در سال(۲۰۰۸) نیروی دریایی تصمیم گرفت آنتن کشف ناهنجاری های مغناطیسی را از این هواپیما حذف کند زیرا ارتفاع عملیاتی پرنده نسبت به اوریون بیشتر بود و آنتن در ارتفاع بالا ایجاد مشکل می‌کرد. آنتن مذکور همان استوانه فلزی بزرگ است که از انتهای پرنده اوریون بیرون زده و ناهنجاریهای مغناطیسی ایجاد شده توسط توده ای فلزی و متحرک در آب مانند زیردریایی را کشف میکند.

حذف این قطعه بزرگ از پرنده باعث کاهش وزن به میزان(۱۶۰۰) کیلوگرم شده، البته در پوسایدون از سونبوی های یکبار مصرف برای کشف زیردریایی ها استفاده میشود که قابل پرتاب از هواپیماست که رهگیری زیردریایی را از طریق رهگیری صوتی را بهتر از استوانه رهگیر آثار مغناطیسی انجام می‌دهد. نخستین«P_8» در آوریل(۲۰۰۹) و دو پرنده دیگر در اوت(۲۰۱۰) به پرواز در آمدند و برای اولینبار در سال(۲۰۱۱) پرتاب«Sonobuoy» را تجربه کردند، این هواپیما هفت پرتابگر سونبوی دارد، همچنین مجهز به سیستم کشف بخارات هیدرو کربن ناشی از پیشرانه های دیزل کشتی و زیردریایی است، روی سکان عمودی دم نیز آنتن ارتباطات ماهواره ای قرار دارد.

در سال(۲۰۱۳) تولید پوسایدون متوقف شد زیرا مسئولان نیروی دریایی خواستار مشخص شدن عمر عملیاتی پرنده به میزان بیست وپنج سال بدون خسته شدن سازه بدنه و انجام ملاموریتهای اصلی شدند، در ژوئن(۲۰۱۳) طی آزمایش ادغام سلاح «P_8» آخرین نسخه موشک«AGM_84D» هارپون را شلیک کرد، در اول ژوئیه(۲۰۱۳) در گزارش آزمون عنوان تصریح شد پوسایدون هواپیمایی موثر، مناسب برای عملیات و آماده تحویل است، بوئینگ قرارداد(۲/۰۴) میلیارد دلاری برای تولید سیزده فروند دیگر را دریافت کرد، همچنین باید(۳۷) هواپیما را تا پایان(۲۰۱۶) تحویل دهد،قرار است(۱۱۷) فروند از این هواپیما در استاندارد«A» به جای کل«P_3» ها تا سال(۲۰۱۹) به خدمت گرفته شود. اما کاهش بودجه ممکن است آنرا تا دوسال به تاخیر اندازد.

در انتهای بدنه سرویسهای بهداشتی قرار دارند، سپس سه پرتابگر چرخان و اتوماتیک«Sonobuoy» به صورت بشکه های عمودی تعبیه شده اند، عملکرد آن مانند خشاب رولور است که میچرخد و استوانه سونوبوی را از درچه به بیرون پرتاب میکند، دو پرتابگر اتوماتیک با دو حفره و یک پرتابگر تکی در انتها وجود دارد، همچنین یک یا دو حفره دیگر برای پرتاب دستی موجود است. البته مثل نمونه های اتوماتیک این حفره نیز دارای سیستم تنظیم فشار است تا در لحظه پرتاب از بر هم زدن فشار هوای داخلی جلوگیری کند.

کنار پرتابگر دو قفسه برای سونوبوی های ذخیره موجود است که خدمه میتوانند آنها را روی خشاب پرتابگر بارگذاری نمایند. بعد از قفسه ها تجهیزات ماموریتی واقع شده و سمت چپ این قسمت جایگاه فرماندهی قرار دارد که چهار افسر درجه دار مقابل یکدیگر مینشینند و برنامه ماموریت را انجام میدهند، پس از جایگاه فرماندهی نیز جایگاه تجهیزات ارتباطی قرار گرفته، سپس قلب هواپیمای«P_8» قرار دارد که پنج اپراتور تاکتیکی با ابزار و وسایل موجود به اجرای کاوش دریاها میپردازند.

اپراتورها شامل دو افسر نیروی دریایی و سه سرباز وظیفه شامل دو کابر جنگ افزار و یک خدمه پرواز است، آنها در امتداد بدنه و کنار هم مینشینند و هیچ پنجره ای به خارج ندارند، سمت چپ نیز شش صندلی برای میهمانان«VIP» قرار میگیرد، به جز پنجحره های اتاق خلبان فقط دو پنجره برای دید به خارج وجود دارد، که برای دید به خارج برای اطلاع از وضعیت اطراف است. پس از اتاقکها واحد توضیع نیرو قرار دارد و بعد از فضایی مانند اتاق خواب برای استراحت خدمه و در جلوی بدنه نیز کاکپیت خلبان واقع شده است، «P_8» از یک رادار چند منظوره اسکن مکانیکی «APY_10» ساخت شرکت ریتون استفاده میکند که آنتنی بصورت یک گوی کامل در دماغه دارد.

رادار«APY_10» بر اساس رادار نظارت ساحلی«APS_149» ساخته شده که زیر بدنه واقع شده که برای نظارت بر زمین دریا و خطوط ساحلی بهسازی شده است، این رادار توان پردازش تطبیقی فضا زمان یا روزنه مصنوعی را داراست و قادر به ارائه تصویر برداری و دسته بندی اهداف در برد بالا و وضوح گوناگون را انجام میدهد.

زیر دماغه و نزدیک ارابه فرود جلو، ماژول بسیار بزرگ حسگرهای اپتیک قرار دارد که مثل یک گوی چرخان غول آساست، به دلیل ابعاد بزرگ این ماجول و مقاومتی که در برابر هوا ایجاد میکند به صورت متحرک ساخته شده تا درون بدنه جمع شود و هر زمان که نیاز به گوی اپتیک و دید دقیق بود از بدنه خارج شود.

ویژگی متمایز دیگر«P_8» نصب رادار نظارت ساحلی«APS_149» درون غلاف خارجی مستطیل شکل زیر خط مرکزی بدنه است، غلاف در پایین ترین نقطه تعبیه شده تا پیشرانه ها مانع امواج راداری نشوند، دو بالچه شکمی نیز برای افزایش ثبات افزوده شده اما چون غلاف رادار طویل ساخته شده و تا زیر دوماغه میرسد هر زمان که روی بدنه نصب گردد دیگر نمیتوان از گوی اپتیکی استفاده کرد، داده های مختلف اهداف نیز توسط نرم افزاری به نام فیوژن با هم ترکیب میشود.

تا کنون یک ارتقا روی هواپیما صورت گرفته که شامل مجموعه حسگر یکپارچه و قابلیت پایدار جنگ ضد زیردریاییست، شرکت «BEA» در سال(۲۰۱۵) قراردادی برای بهبود قابلیت جنگ ضد زیر دریایی«P_8» در ارتفاع بلند دریافت کرد،این قابلیت از طریق توسعه هواپیماهای بدون سرنشین مخصوص هدفگیری کسب خواهد شد.

زیر بالهای پوسایدون چهار نقطه برای حمل سلاح وجود دارد که میتواند دوازده موشک ضد کشتی«SLAM_ER» هارپون یا بمبهای هدایت شونده را حمل کند، همچنین یک دهلیز بزرگ در قسمت انتهای بدنه وجود دارد که پنج پایلون حمل اژدر، مین دریایی یا اژدرهای گلایدر دور برد برای حمله به زیردریایی ها استفاده می‌شود. برای سوخت گیری هوایی نیز یک بوم بالای بدنه تعبیه شده تا کار را برای پرواز طولانی آسانتر کند همچنین شش مخزن سوخت اضافه در محفظه بار جلو و عقب هواپیما قابل بارگیریست، تجهیزات دفاعی هواپیما سیستمهای جنگ الکترونیک پیشرفته، پارازیت انداز و پرتابگر های بزرگ چف و فلیر است.

سال(۲۰۱۰) بوئینگ پیشنهاد یک ارتقا شامل تعبیه رادار آرایه فعال کاوش الکترونیک با قابلیت روزنه مصنوعی در غلافی مستطیل شکل زیر بدنه را ارائه کرد، سفارش نیروی دریایی به(۱۲۲) فروند رسید که تا(۲۰۱۴) هجده فروند تحویل شده است.

سالها قبل چینی ها با کوبیدن یک«F_7» به یک«P_3» در آبهای آزاد باعث شد که هواپیمای مذکور در چین فرود انجام دهد و چینی ها پس از بررسی و نقشه برداری به اویونیک آن دسترسی پیدا کنند، در حادثه ای مشابه در سال(۲۰۱۴) چینی ها مجدد این برنامه را برای پوسایدون داشتند و جنگنده چینی چندین بار با حرکات خود قصد کوبیدن به هواپیما را داشت که موفق نشد، آنها قصد داشتند سناریوی قبل را تکرار نمایند که با واکنش جدی آمریکا روبرو شدند.

همچنین بخوانید:

هواپیمای نظامی جوینت استار