چگونه ورزش زندگی شما را نجات می دهد
به ورزش به چشم امری واجب، نه اختیاری نگاه کنید. تندرستی چیزی است که تا زمانی که آن را از دست ندهید، به درستی قدر آن را نخواهید دانست. ما به فرزندانمان می آموزیم که تندرست، دارا و عاقل باشند و همگی ما می دانیم که اگر سلامت باشیم در واقع همه چیز داریم. برای جوانان ورزش کردن امری اختیاری است، ولی برای سالمندان واجب است. البته، دلیل این امر هم آن است که جوانان ذخیره زیادی برای تامین سلامتی خود دارند ولی ذخیره سلامتی سالمندان کم است. سالمندان باید ذخایر سلامتی خود را بسازند و حفظ کنند و ورزش کردن اولین وسیله انجام دادن این کار است. مردم وقتی پیر می شوند از حرکت باز نمی ایستند، بلکه وقتی از حرکت دست بر می دارند، پیر می شوند.
ورزش در هر سنی، سرعت مردن را کاهش می دهد، ولی هر چه سن بالاتر می رود نیروی دفاعی ای که ورزش برای شما فراهم می آورد، دائما قوی تر و بیشتر می شود. یکی شگفتی های زندگی، قابلیت تقریبا نامحدود آن برای بازسازی و احیاست. خیلی از اوقات خیلی از مردم با خود می گویند: «ای کاش زودتر شروع کرده بودم.» خوشبختانه برای آنهایی که دیر وارد دنیای ورزش می شوند نیز میزان بازگشت و جبران چشمگیر است. حتی اگر با ورزش نکردن در چند دهه سلامتی خود را به خطر انداخته اید، هنوز هم این امکان را دارید که با برنامه ورزشی منظم، سلامتی از دست رفته خود را بگردانید. دیر شروع کردن بهتر از هرگز شروع نکردن است.
چرا ما بطور طبیعی تمایلی به ورزش کردن نداریم؟
مقاومت انسان در برابر ورزش کرد ریشه در عمق دارد. تمام حیوانات میزان تحرک خود را دقیقا نسبت به میزان خوردن و تولید مثل خود متعادل می کنند. حقیقت این است که تمامی حیوانات فقط به همان میزانی که نیاز داشته باشند حرکت می کنند. مردم شناسان برای این مقاومت اصطلاح بخصوصی دارند: «قاعده کمترین تلاش ممکن» به بیان دقیقتر این قائده می گوید : «هر موجودی وقتی مجبور به انجام دادن کاری باشد، راهی را برای انجام دادن آن کار انتخاب می کند که به کمترین تلاش ممکن نیاز باشد.» بنابراین اگر شما یک سگ آبی باشید که درحال ساختن سد است، شاخه های درخت و ترکه هایی را انتخاب می کنید که در دره محل زندگی خودتان یافت می شود نه در یکی دو تا کوه آنطرف تر. امروزه بشر قاعده حداقل تلاش ممکن را تا نهایی ترین حد آن بکار می برد. شاهد می خواهید؟ به چرخ حمل چوب های گلف، چاقوی الکتریکی و مسواک برقی نگاه کنید. در چنین وضعیتی ماهیچه های بیچاره ما هیچ کاری برای انجام دادن ندارند.
چرا ورزش نسخه نهایی است؟
بعضی ها به ورزش می گویند درمان جامع. آنها حق دارند زیرا ورزش تقریبا برای همه چیز خوب است. ورزش امروزه یک از بخش های اجباری دوره درمان پس از حمله قلبی است. ورزش روند بهبود را تسریع می کند و باعث می شود که سرخرگ ها بزرگ تر و بازتر شوند و بهتر عمل کنند و مانع بروز حمله ای دیگر شوند. تجویز پزشک نتنها در مورد بیماری قلبی، بلکه در مورد بسیاری از بیماری های دیگر نیز صادق است. ورزش در درمان بیماری هایی که به آن مبتلا هستید مانند برخی از انواع سرطان موثر است. ورزش باید اولین پناهگاه شما باشد و دارو آخرین جان پناهتان. اگر دوست دارید افسرده، پیر زودرس و چاق نشوید و یا نظام دفاعی بدنتان دچار ضعف نشود، ورزش را فراموش نکنید. اگر هم هنوز شک دارید می توانید به مقالات « نقش ورزش در سلامتی » و « آیا واقعا ورزش می تواند باعث طول عمر شود؟» در همین سایت مراجعه کنید تا جواب بگیرید.
خب حالا برویم سراغ اصل مطلب! ورزش از هر نظر برای شما خوب است، از تمایلات جنسی گرفته تا آرامش روحی و از روده گرفته تا کلسترول. پس شما کی ورزش را شروع می کنید؟ پاسخ، مطابق معمول همیشه، الان است. ولی ابتدا باید انواع ورزش کردن را بشناسید و بدانید که هر کدام چه فایده ای ممکن است برای شما داشته باشند. اگر از تنگی نفس رنج می برید نیاز به تمرینات بدنی اکسیژن زا مانند دو و شنا دارید. اگر از پوکی استخوان یا آرتروز رنج می برید و می خواهید ماهیچه هایتان را تقویت کنید، شما باید یک سری به متخصص بدنسازی بزنید. اگر هم دوست دارید بدنتان انعطاف پذیر و دارای تعادل باشد، شدیدا یوگا، تای چی (شیوه ی چینی انجام تمرینات بدنی برای دفاع شخصی و مدیتیشن) و چی کانگ را، هم برای انعطاف پذیری و هم برای ایجاد تعادل توصیه می کنیم. حالا هم که شما با ناصر تشکیل دهنده ورزش آشنا شدید، لازم است که برنامه ای تهیه کنید و اولین سوالی که باید به آن پاسخ دهید این است که چقدر باید ورزش کنید؟ یونانی ها می گویند: «همه چیز در حد تعادل». این درست است اما شما نیاز به یک برنامه ورزشی منسجم، دقیق و منطبق با نیاز خود دارید. اگر خودتان توانایی و علم تهیه یک برنامه ورزشی مورد نیاز خود را ندارید. می توانید از یک مشاور ورزشی کمک بگیرید.
دیدگاه ها غیر فعال است.