چرا فیلم کاپیتان مارول ارزش دیدن ندارد؟

فیلم کاپیتان مارول اولین فیلم زن محور کمپانی مارول است که طبق گفته کوین فایگی (یکی از روسای مارول استودیو) قرار بود تا داستان قبل و چگونگی تشکیل گروه اونجرز را روایت کند. البته کوین فایگی دروغ گفت. زیرا این حرف و بحث ها پیرامون اینکه کاپیتان مارول قوی تر است یا ثور و..، جز بازاریابی برای این فیلم چیز دیگری نبود، زیرا خود کوین فایگی می دانست قرار است چه فیلم بدردنخوری را روانه هالیوود کند، بنابراین تا جایی که می توانست روی موج فمنیستی ای که این فیلم به پا کرده بود سوار شد. داستان فیلم در سال ۱۹۹۵ دنبال می شود و درباره خلبان زنی به نام کارول دنورز است. داستان کاپیتان مارول انسجام بسیار ضعیفی دارد و از این شاخه به آن شاخه می پرد و به سختی می تواند مخاطب را درگیر کند.

همچنین از نظیر شخصیت پردازی شخصیت های فرعی بسیار ضعیف است و جزدادن یک اسم به بعضی شخصیت ها دیگر به آن ها هیچ شخصیت پردازی دیگری نمی دهد و آنها را در پوچی رها می کند! ایده و موضوع اصلی داستان هم بسیار کلیشه ای است و مانند دیگر فیلم های ابر قهرمانی در جذب مخاطب ناموفق است. به سختی می شود با بازیگران و مخصوصاً با خود شخصیت کاپیتان مارول ارتباط خوبی برقرار کرد! از طرفی موسیقی متن فیلم هم بسیار ضعیف است و موسیقی های راک این فیلم اصلا به دل بیننده نمی نشیند. صحنه های مبارزه در این فیلم جز در یک مورد آنهم در آخر فیلم بیشتر در تاریکی و با آهنگ هایی که اصلا با صحنات جور در نمی آیند تدوین شده است.

صحنه‌ های اکشن حتی از دیدگاه طراحی مبارزات هم خوب نبود، اصلا چشم نواز نبودند، آنها فقط به معنای واقعی کلمه بد بودند و واقعا برای یک فیلم ابرقهرمانی که تمام اتفافات به صحنه‌های اکشن ختم می‌شود دلسرد کننده و آزار دهنده است. صحنه های اکشن این فیلم حتی در برابر فیلم های سطح پایینی مانند کت وومن و مردان ایکس: ققنوس سیاه، حرفی برای گفتن ندارد.

اما جدا از مشکلت فیلمنامه و داستان و نچسبی بازیگر نقش اول یعنی بری لارسن. این فیلم شباهت بسیاری به فیلم گرین لانترن (فانوس سبز) دارد. کافی است تنها یک بار این دو فیلم را دیده باشید تا متوجه شباهت های این دو فیلم شوید. البته صد رحمت به گرین لانترن. شروع قوی، ادامه ضعیف، شخصیت پردازی ضعیف، جلوه های ویژه بسیار ضعیف تر و درخشیدن فرد دیگری بجای نقش اصلی (نیک فیوری در کاپیتان مارول و همسر هال جوردن در گرین لانترن) باعث می شود ناخودآگاه این دو فیلم را با هم مقایسه کنید.

واقعا حیف و غیر قابل باور است که فیلم کاپتان مارول که در کمیک شخصیت جالبی است و بری لارسن که بازیگر مطرحی می باشد نقش آنرا بر عهده دارد، انقدر بد از آب درآمده باشد. امیدوار بودیم که در فیلم اندگیم این شخصیت حقش را بگیرد اما برخلاف صحبت های کارگردان، کاپیتان مارول در چند سکانس بیشتر حاضر نمی شود و نقش مهمی نیز در فیلم ندارد.

حتی طرفداران دوآتیشه مارول نیز به شدت با این فیلم مشکل دارند. برای سنجش موفقیت کاپیتان مارول کافی‌ست لحظه‌ای به گل گدوت و واندر وومنی که دو سال قبلش روی پرده سینما رفت فکر کنید تا خودتان دستگیرتان شود جایگاه کاپیتان مارول و خانم لارسن کجاست. در کل با یک فیلم شدیداً فراموش شدنی طرف هستیم که گمان نمی‌کنم تا مدتی دیگر کسی حتی آن را بخاطر بیاورد که برگردد و دوباره تماشا کند که شاید چیزی از قلم انداخته باشد. حتی موسیقی فیلم، لااقل انتظار از این یکی خیلی بالا بود.