پیدایش و فرجام دین یهود

یهودیت عنوان دین حضرت موسی، از پیامبران بزرگ الهی است. قومی که این دین را از آن خود می داند، قوم بنی اسرائیل است. اسرائیل یکی از نام های یعقوب پیامبر است. از همین روی این قوم که نیای بزرگ خود را یعقوب و ابراهیم می دانند، خود را قوم اسرائیل یا بنی اسرائیل می خوانند. عنوان دیگری که برای این قوم بکار رفته، عبرانیان یا قوم عبرانی است. زبان مخصوص این دین، زبان عبری نیز برگرفته از همین دین است. برخی از دانشمندان معتقدند که نام عبرانی را کنعانیان پس از ورود ابراهیم به کنعان بر او گذاشته اند. در دوران فرمانروایی حضرت یوسف، حضرت یعغوب با فرزندان خود به مصر آمد و یوسف پیامبر با موقعیتی که در مصر داشت این قوم را از قحطی نجات داد. به گفته تورات در این زمان تعداد بنی اسرائیل ۷۰ نفر بود. این قوم روز به روز پیشرفت کردند تا جایی که موجب وحشت فراعنه مصر( رامسس دوم) گردید. همچنین کاهنان به او گفته بودند که فردی از بنی اسرائیل او را نابود می کند بنابراین دستور کشتن پسران این قوم را داد.

اما خداوند اراده کرد تا حضرت موسی زنده بماند و در دربار مصر پرورش یابد تا قوم بنی اسرائیل را نجات داده و فرعون را نابود کند. مادر موسی او را به آب انداخت و فرعون و آسیه او را گرفتند. حوادث به گونه ای پیش رفت که مادر موسی دایه او شد و به سن جوانی رسید. روزی برای موسی ماجرایی پیش آمد که او را مجبور به فرار کرد و بسوی مداین رفت. در آنجا با یکی از دختران حضرت شعیب ازدواج کرد مشروط به آنکه ده سال در مدین بماند. بعد از ده سال آنجا را ترک کرد و راهی مصر شد. در بین راه آتشی را دید و به سمت آتش رفت، از درخت ندا آمد که من پروردگار جهانیانم و تو را به پیامبری برگزیدم. آنگاه دو معجزه مار شدن عصایش و ید بیضا را به او داد تا رسالتش را به پایان برساند و قوم یهود را از ستم فرعون نجات دهد و به سرزمین موعود ببرد. در این راه موسی از خدا خواست که برادرش را نیز همراه او کند و خدا هر دوی آنها را به پیامبری برگزید.

حضرت موسی و برادرش فرعون را به خداپرستی دعوت کردند و برای اثبات ادعای خود به معجزه روی آوردند اما فرعون سخن آنها را نپذیرفت و بر آن شد تا موسی را به قتل برساند و قوم او را شکنجه کند. خداوند چند بار فرعونیان را عذاب کرد مانند قحطی و سیل و هر بار به موسی می گفتند که اگر خدایت به ما کمک کند به تو ایمان می آوریم اما هرگز به قول خود عمل نکردند. پس از تصمیم فرعون، خداوند به موسی گفت شبانه از مصر برود تا از دریا عبور کرده و دست فرعونیان را از آنها کوتاه کند. موسی و بنی اسرائیل شبانه از مصر رفتند و طلوع آفتاب به دریا رسیدند. فرعون که باخبر شد با تمام قوا به سوی آنها حمله کرد. در این زمان به موسی وحی شد که عصایش را به آب بزند و بدین ترتیب دریا شکافته شد و موسی و قومش از دریا عبور کردند ولی فرون و سربازانش که از قصد داشتند موسی را تعقیب کنند در دریا غرق شدند و همگی مردند. قوم بنی اسرائیل پس از سالها آزادی خود را بدست آورد و خداوند نیز به آنان نعمت ها و اموال فراوان داد. در این هنگام به موسی وحی شد که باید سی شبانه روز در مکانی بنام طور اقامت کند بنابراین او برادرش را جانشین خود کرد و راهی طور شد و در وسط کار وحی آمد که باید ده روز دیگر نیز بماند. سرانجام الواح تورات را دریافت کرد و به قوم خود بازگشت.

از آنجا که غیبت موسی طولانی شد، فردی به نام سامری با سوءاستفاده از جهالت بنی اسرائیل از طلا گوساله ای ساخت که از آن صدایی نیز در می آمد و بدین ترتیب مردم را به پرستش آن دعوت کرد و راهنمایی های هارون نیز بی اثر شد. در این هنگام موسی از مکر سامری آگاهی پیدا کرد و خشمگین به سوی قوم خود بازگشت. او ابتدا هارون را سرزنش کرد اما هارون گفت که نزدیک بود خود او را نیز بکشند بعد از این با تورات به سوی قوم خود رفت و آنان را ملامت کرد آنها نیز گفتند: ما به اختیار خود اینکار را نکردیم. سرانجام بنی اسرائیل توبه کردند و خدا نیز پذیرفت و سامری را نیز به عذاب اخروی دچار کرد و در دنیا نیز او را به مرضی مبتلا کرد که وقتی مردم را ببیند وحشت کند.

خداوند برای تکمیل نعمت خود بر قوم بنی اسرائیل به موسی وحی کرد که آنان را به سرزمین فلسطین ببرد. اما چون بنی اسرائیل تحمل سختی را نداشتند به موسی گفتند که در آن سرزمین قوم ظالمی زندگی می کنند و ما هرگز به آنجا نمی رویم مگر آنکه آنها این شهر را ترک کنند و هر چه موسی گفت در آنها اثر نکرد. و در نهایت به موسی گفتند که هنگامی که ساکنان آن سرزمین در آنجا هستند ما به آنجا نمی رویم، تو و پروردگارت بروید و با آنها بجنگید ما اینجا نشسته ایم. موسی نامید به خدا گفت: «خدایا بین ما و فاسقان حکم کن و ما را از آنها جدا کن.» دعای حضرت موسی اجابت شد و خطاب آمد که این جمعیت از ورود به این سرزمین که پر از مواهب الهی است محروم اند و باید چهل سال در این بیابان بمانند تا نسلی دیگر بتواند این سرزمین را فتح کند.. در تورات نقل شده است که موسی در سن ۱۲۰ سالگی در مکانی به نام موآب در حوالی دریای میت درگذشت و بنی اسرائیل سی روز برای او عزاداری کردند. قبر او تا به امروز مخفی است.

پیدایش صهیونیسم و تأسیس دولت اسرائیل:

یهودیت تبلیغ ندارد زیرا یهودیان دین خود را نعمتی الهی می دانند که تنها از آن نژاد بنی اسرائیل است. با این وصف، اگر کسی یهودی شود او را می پذیرند. یهودیان معمولا مردم را به صهیونیسم فرا می خوانند. البته بعضی از یهودیان با صهیونیسم مخالف اند. «صهیون» نام تپه ای است که در اورشلیم در زمان حضرت سلیمان مرکز نظامی بوده. صهیونیسم نام جنبشی است که طرفدار بازگشت یهودیان به فلسطین است و ایجاد کشور اسرائیل است. بنیانگذار این نهضت در عصر کنونی، فردی بنام تئودور هرتزل است.

در اواخر قرن نوزدهم گروه بزرگی از یهودیان از روسیه اخراج شدند. گروهی در غرب اروپا و گروهی دیگر در فلسطین ساکن شدند. با ایجاد نحضت صهیونیسم و تشویق یهودیان برای بازگشت به فلسطین، دولت انگلستان در اعلامیه «بالفور» موافقت خود را با تاسیس دولتی یهودی در فلسطین اعلام کرد. در سال ۱۹۴۷ به بهانه فشارهایی که آلمان نازی بر یهودیان وارد کرده بود، سازمان ملل رای بر تقسیم فلسطین و ایجاد کشوری یهودی نشین داد و در سال ۱۹۴۸ کشور اسرائیل اعلام موجودیت کرد. صهیونیست ها با توجه به مهمان نوازی مسلمانان با قساوت آمیز ترین شیوه سرزمین آن ها را اشغال کرد و پس از چندی بخش های از کشور های عربی همسایه خود را نیز ضمیمه کشور خود کرد. این در حالی است که در تورات، یهودیان را از طمع ورزیدن به املاک همسایگان بر حذر داشته است و کسی که حد همسایه خود را تغییر دهد ملعون شناخته شده است.