تاریخچه تاسیس بیمارستان ها

اندیشه مواظبت از اشخاص ضعیف و بیمار در اجتماع، از زمان های بسیار قدیم وجود داشته است. زیرا به جرات می توان گفت که عاطفه انسان دوستی در زمان های قدیم، به مراتب بیشتر از امروز بوده است. اما ساخت بیمارستان موضوعی تازه است مثلا یونان که کشور مترقی در ایام باستان بود، هیچ موسسه ای برای بیماران نداشت، هر چند که تعداد زیادی از پزشکان آن زمان یونانی بودند، ولی هر بیماری را بطور خصوصی معالجه می کردند. محل کار آنها کوچک بود و فقط گنجایش یک بیمار را داشت، که عمل جراحی نیز در همان اتاق انجام می شد.

برای اولین بار در جهان رومیان پرستار خانه هایی را بنا نهادند که در آن سربازان مجروح را بستری می کردند و به معالجه آنها می پرداختند و نام «Valetudinaria» بر آن نهادند. با شکل گرفتن مراکز درمانی، مساله انتقال بیماران به این مراکز نقش جدی‌تری به خود گرفت و اقوام مختلف روش‌های مختلفی برای این مساله برگزیدند. قبایل سرخپوست از نوعی سورتمه، مصریان از کجاوه‌های سوار بر شتر و سایر ملل از روش‌های دیگر برای حمل بیمار استفاده کردند. بعد ها در شهر های بزرگ دنیا نیز پرستار خانه هایی برای عموم ایجاد شد که هزینه آنها را حکومت بر عهده داشت. پس نی توان گفت: این رومی ها بودند که اولین پرستار خانه ها یعنی بیمارستان ها را بنیان نهادند. به تدریج که مسیحیت رشد کرد، توجه از بیماران وظیفه کلیسا شد. در قرون وسطا مردان تارک دنیا و زنان راهبه پرستاری از بیماران را در بیمارستان ها بر عهده گرفتند بدون اینکه چشم داشت مادی داشته باشند که هنوز هم تعدادی از آنها در کشور های مختلف دنیا مخصوصا کشور های فقیر و عقب مانده، به مواظبت از جذامی هه و افرادی با بیماری های صعب العلاج مشغول اند که اشخاص عادی کمتر به این کار پر زحمت و پر مخاطره می پردازند. وقتی زیارت مکان های مذهبی معمول شد، مهمان خانه های سر راه هم دایر شد. در این مهمانخانه ها هم که به دیر ها متعلق بود، از مسافران بیمار و فرسوده هم مواضبت و نگهداری می شد. در قرن ۱۷ این بیمارستان هایی در کشور های مختلف دنیا دایر شد که زیاد تعریفی نداشتند. و بالاخره در قرن ۱۸ نخستین بیمارستان مجهز در انگلستان دایر شد.