درخت کریسمس درختی تزئین شده است که معمولاً درخت همیشه سبز است مانند کاج و نراد. درخت کریسمس از زمان‌های قدیم مربوط به کریسمس بوده است. یک درخت کریسمس مصنوعی شیئی است که به یک درخت شباهت دارد و معمولاً از پلی وینیل کلراید ساخته شده است. درخت معمولاً با اشیایی مثل سیب، آجیل و خرما تزیین می‌شود. در قرن هجدهم میلاد، روشن کردن درخت توسط شمع‌ها آغاز شد و موقعی که برق اختراع شد، برق توانست به وسیله چراغ‌های کریسمس جایگزین شمع شود. امروزه، اشیاء مختلفی از جمله حلقه گل، زرورق و آبنبات عصایی بر روی درخت می‌گذارند. یک فرشته یا ستاره ممکن است در بالاترین قسمت باشد که نشان دهنده میزبان فرشتگان است یا فرشته فرشته بیت لحم از تولد حضرت عیسی است.
تزئین کردن درخت کریسمس یک رسم و سنت اجتماعی است و جزء فرایض دینی محسوب نمی گردد.این رسم در حقیقت در کشور آلمان پیدا شد و به دورانی مربوط می شود که انسان های اولیه به درخت(مخصوصا درخت های همیشه سبز)احترام می گذاشتند.این قبیل درخت ها در فصل زمستان پژمرده نمی شدند و نمی مردند و به همین جهت نشانه ای از جاودانگی به شمار می رفتند.مسیحیانی که در کشور آلمان زندگی می کردند،این رسم را به رسم برگزاری عید یا جشن تولد حضرت عیسی تبدیل کردند. ساکنان نواحی شمال دانمارک،سوئد و نروژ(که پوشیده از جنگل های انبوه است)رسمی داشتند و دارند که در ایام کریسمس،درخت سبز کوچکی را به خانشان می آوردند.
انگلیسی ها رسمی برای آوردن درخت کریسمس به خانه نداشتند تا اینکه شاهزاده ی آلمانی به نام آلبرت ساکس کوبرگ گوتا ،با ملکه ویکتوریا ازدواج کرد. شاهزاده آلبرت درخت تزئین شده ی کریسمسرا در سال ۱۸۴۱ میلادی در کاخ ویندسور بر پا داشت.در دنیای جدید (یعنی قاره ی آمریکا) نخستین درخت های کریسمس را سربازان (هس) (یکی از شهرهای آلمان)در دوره ی انقلاب آمریکا با خودشان به این سرزمین آوردند. بعد ها مهاجرانی آلمانی این رسم و سنت را در همه جای ایالت متحده ی آمریکا رواج دادند.
امروزه بسیاری از کارهایی که به نشانه ی جشن و شادی انجام می گیرد ،روزگاری نشانه ی کفر و بی ایمانی بود. رومی های باستان در مراسم مذهبی خودشان انواع گل و شاخ و برگ گیاهان و درخت ها را قرار می دادند. از مدارک تاریخی چنین بر می آید که ساکسون ها در مراسم مذهبی خودشان از درخت راج، یا درخت پاپیتال یا درخت غار استفاده می کردند.
دروبید ها (کاهنان بریتانیای قدیم) بنیانگذاران سنت آویختن گیاه دارواش یا همان دبق در خانه ها هستند. همچنین کاهنان قدیمی مردم سلت نیز گیاه دارواش یا دبق را نشانه امید و آرامش می دانستند.
دیدگاه ها غیر فعال است.