قدرتمندترین پانتئون های باستانی زمین

در زمان های قدیم، هر منطقه دین های مخصوص به خود را داشته اند که متشکل از خدایان بسیاری بود. ( البته این ادیان با روی کار آمدن ادیان ابراهیمی مخصوصا مسیحیت و اسلام بسیار کم طرفدار شده اند) در هر منطقه ای این خدایان یک رئیس یا خدای برتر داشتند که آنرا با نام خدای خدایان می شناسیم. ما می‌خواهیم در این مقاله شما را با این خدایان آشنا کنیم با ما همراه باشید و اطلاعاتی را از تاریخ بشریت و خدایان باستان آن به دست بیاورید.

---

۱. اودین:

اودین یا اُدین ایزد ترس‌ آور جادو، جنگ و خرد بود و برای پیروزی در جنگ‌ ها فرا خوانده می‌ شد، اما به او ایمان نداشتند و اغلب او را متهم می‌کردند که پیروزی را ناعادلانه عطا می‌کند. گاهی قربانی‌های خونین لازم بود تا خشنودی و رضایت او را به دست آورند. او نه روز گرسنه و تشنه به این سان که با نیزه خودش زخمی نیز شده بود، از ایگدراسیل آویزان ماند (به همین سبب نام ایگدراسیل به درخت جهانی داده شده‌است. ایگ از کنیه‌های اودین و به معنی هراس‌انگیز است) و پس از این زمان با آموختن نه سرود جادویی و هجده رون، افتاد. از این رو او توانایی این را پیدا کرد تا مردگان را به سخن وادارد و با خردمندترین آن‌ها رایزنی کند.

پیروان اودین بر این باور بودند که اودین، ورود جنگجویان درگذشته را به تالار خود والهالا خوش آمد می‌گوید و تنها جنگجویانی به این مقام دست می‌یابند که با مرگی قهرمانانه در میدان جنگ کشته شده‌اند. اودین پدر ثور ، بالدر، تیر، ویدار و پدر خوانده لوکی است همچین او همسر فریگا الهه باروری از نژاد ونیر است. اودین در روز راگناروک توسط گرگ قدرتمند و بزرگ فنریر پسر لوکی کشته خواهد شد و پسرش ویدار خدای انتقام فنریر را خواهد کشت سپس سارتور سردار نه دنیا را نابود خواهد کرد و دنیایی جدید ساخته خواهد شد.

---

۲. زئوس:

در اساطیر یونانی، پادشاه خدایان و فرمانروای تمام زیارتگاه‌های واقع در کوه المپ است. او کوچکترین فرزند کرونوس و رئا از نژاد تیتان‌ها، بود. نام زئوس مربوط به کلمهٔ یونانی dios است زئوس ایزد آسمان رخشان و نیز توفان به‌شمار می‌رفت و هم بدین دلیل سلاح او آذرخش بود که آن را به سمت کسی که او را ناخشنود کرده، پرتاب می‌کرده‌است. مواردی که او را بسیار خشمگین می‌کرد دروغگویی، پیمان‌شکنی و خیانت بوده‌است. از دیگر نشانه‌های او می‌توان به عصای سلطنتی، بلوط، عقاب و سپرش (ساخته شده از پوست بز آمالتئا) اشاره کرد.

او همسر هرا یکی دیگر از خدایان یونانی است و پدر خیلی از شخصیت های محبوب و معروف اساطیری است که دو تن از محبوب ترین فرزندان او آرس خدای جنگ و هرکول خدای قدرت است. او همچنین برابر ژوپیتر رومی است و مانند ژوپیتر دو برادر دارد هادس ( پولوتو) و پوزایدون ( نپتون) همچینین آن سه با اتحاد خود پدر ظالم و خونخوار خود کرونوس قدرتمند را به زانو در آورده اند و اورا در تارتاروس (زندان خدایان در اساطیر یونانی) زندانی کرده اند. البته زئوس کار های بدی نیز در زندگی خود انجام داده است و میخواسته آتنا را بکشد زیرا می‌ترسید که جای اورا بگیرد و بار ها آرس و هرکول را تنبیه کرده و در جنگ تروا نیز یونانیان را یاری کرد و مردم بیچاره تروا را کشت. احتمالا زئوس معروف ترین شخص این لیست باشد.

---

۳. ژوپیتر:

ژوپیتر خدای خدایان روم باستان خدای آسمان ها و آذرخش است. همچنین پدر ایزد مارس بشمار می‌آمد و این فرزند از ازدواج او با ژونو متولد شده بود. براین اساس، یوپیتر (ژوپیتر) پدربزرگ رموس و رومولوس که بنیانگذاران افسانه‌ای رم بودند، به‌ شمار می‌آمد. یوپیتر (ژوپیتر ) در دین رم باستان مورد پرستش و احترام قرار داشت و هنوز هم در آیین نئوپاگانیسم رومی، پرستش می‌شود. او همراه با برادران خویش، نپتون و پلوتو، فرزندان ساتورن، به‌شمار می‌آمدند.

ژوپیتر با زئوس مقایسه می‌شود و خیلی ها آنان را یکی می‌دانند او بسیار قدرتمند بوده و همه خدایان رومی منجمله : مارس ، نپتون و پولوتو از او حساب می‌برند و می‌ترسند با او شاخ به شاخ شوند. او پدر خود را زندانی کرده و تمامی موجودات قدرتمند در اساطیر رومی را به زانو در آورده است.

---

۴. دیگا (داگدا):

دیگا یک خدای باستانی و قدرتمند عظیم الجثه بود که در زمان های خیلی قدیم پرستش میشد. اطلاعات زیادی از او در دسترس نیست اما او قدرت های زیادی دارد و خدای آسمان ها و باروری و کشاورزی است. او همیشه همراه خود یک چماق و گرز عظیم و الجثه به همراه دارد که با یک ضربه می توانست ۹ نفر را بکشد. متأسفانه اطلاعات زیادی از دیگا در دسترس نیست و بیشتر اطلاعات از او از بین رفته اند اما همان قدر که مانده است به ما می‌فهماند که او خدایی بزرگ، مهربان و چاق بوده است که همیشه از مردم خود دفاع میکرده. البته می توانست احساسات مردم را کنترل کرده و فصول را نیز تغیر دهد.

---

۵. راع:

راء یا رَع یا رِع خدای آفتاب یا خدای خورشید در مصر باستان است. رع به شکل یک انسان با سر شاهین به تصویر کشیده شده است، با تاجی شبیه خورشید بر سرش که یک مار کبرا دور آن پیچیده است. او همواره یکی از شناخته شده ترین نمادهای مصر باستان بوده و “کلید زندگی” یا عنخ در دستان اوست. خدای خورشیدی برای مصریان باستان بسیار مهم بود. آنها اعتقاد داشتند که او خداوند خالق جهان است.

رع قدرت های زیادی دارد و همه خدایان از او می‌ترسند زیرا او می‌تواند با نیروی خورشیدی خود هر موجودی را از پای در آورد. مصریان باستان اعتقاد دارند این رع است که به مار کبری عظیم الجثه ای که یکی دیگر از خدایان مصری است دستور داده تا از مصریان در برابر تمامی تهدیدات دفاع کند و دشمنان ملت مصر را نابود سازد. رع شخصیت نسبتا آرامی دارد اما اگر خشم او برانگیخته شود هیچ کس در امان نخواهد بود و او همه را نابود می‌کند براستی که رع لایق لقب خدای خدایان مصر است. اما رع بعد از گذشت هزاران سال محبوبیت پیشین خود را از دست داده و لقب خدای خدایان مصر را به آمون می‌دهد که در همین مقاله معرفی خواهد شد.

---

۶. آمون:

آمون یا عمون به معنای نابینا (أمون-رع): یکی از مهم‌ترین خدایان مصرباستان بود. به عنوان خالق، حاکم، خدای حاصل خیزی و خدای خورشید شناخته می‌شد. آمون را با قرص خورشید و دو آرایه بلند پر بر تاج در مصر باستان به نمایش در می‌آوردند. در بعضی از تصاویر او را به شکل مردی به صورت برانگیخته با پوست تیره وآراسته به پرهای بلند به تصویر در آمده است. این خدا در بعضی از تصاویر به شکل قوچ کشیده شده است.

همان طور که در جایی که رع را معرفی کردیم گفتیم که قبل از آمون، رع خدای اول مصر بود اما با گذشت زمان رع محبوبیت خود را از دست داد.

در دودمان هجدهم فراعنه مصر آمنهوتپ چهارم (که بعد ها خود را آخناتون نامید) پرستیدن آمون را منع کرده و آتون را خدا نامید و یکتا پرست شد اما بعد از مرگ او پسرش توت عنخ آمون (اول ها توت عنخ آتون نام داشت) پرستیدن خدای یکتا آتون را منع و به مذهب بت پرستی روی آورد و آمون را خدای خدایان نامید.

---

۷. ائکاتل:

یک ایزد کلمبیایی همراه با باد بود، که خصوصیات و ویژگی‌های مربوط بدان، در اساطیر آزتک و همینطور در اسطوره‌های دیگر فرهنگ‌های ناحیه مرکزی مکزیک، و مزوآمریکا، مطرح می‌باشد. او بیشتر و به‌ طور معمول، به صورت یک جنبه از ایزدی موسوم به مار پر دار (که در میان آزتک‌ها با نام کتسال کواتل و در فرهنگ‌های دیگر با نام ناهووا شناخته می‌شود) در نظر گرفته می‌شود و به عنوان خدای باد مورد تفسیر قرار می‌گیرد، و بنابراین با توجه به همین ارتباط از وی به عنوان ائکاتل-کتسال کواتل نیز نام برده می‌شود.

ائکاتل همچنین به گونه‌ای شاخص و برجسته، به عنوان یکی از خدایان آفرینشگر و همچنین به عنوان یکی از قهرمانان فرهنگی، تصویر می‌شود که در روایات اسطوره‌ای و افسانه‌های مربوط به آفرینش، در دوره پیش کلمبیایی و در فرهنگ نواحی مرکزی مکزیک مورد استناد قرار گرفته‌است. خیلی از مردمان قدیم برای او قربانی انجام می‌دادند و این قربانی ها انسان بودند!!!! البته خیلی از انسان ها با میل خود تن به این کار می‌دادند تا در بهشت نزد خدایان باشند و پیش آنان زندگی کنند.

---

۸. ویشنو:

در هندوستان به فردی که نگهداری می کند، بیشتر از فردی که ایجاد می کند بها می دهند و این امر کاملا سنتی و فرهنگی است و به همین خاطر خدای ویشنو که نگهدارنده آسمان و زمین است از تمام خدایان حتی برهما که خدای آفریننده است، در نزد مردم محبوبیت بیشتری دارد . در اساطیر هندو درباره ویشنو آمده که هر موقع بحرانی در جهان روی دهد، او به زمین می آید و هر بار که به زمین بیاید به یک شکل خواهد بود و به هر شکل او « اَوَتاره » می گویند. برای ویشنو ۱۰ تا اوتاره وجود دارد. ویشنو در تصویر خود ۴ دست و بازو دارد که مظهر ۴ جهت فضا و نشان سیطره وی بر جهان است . در یک دست شیپوری به شکل حلزون دارد که مظهر آوای آسمانی و کلام قدسی است. در دست دیگر چرخی چون خورشید تابان دارد که مظهر نیروی ذهنی است . در دست سوم کمان دارد که مظهر علم است و در دست دیگر گرزی دارد که مظهر توهم است .

ویشنو اغلب بر فیلی بزرگ سوار است که آن فیل هم خیلی قدرتمند و مقدس به شمار می‌رود ویشنو هزاران بار جان مردمان هندی را از دست خدایان تاریکی نجات داده است و از آنان محافظت کرده است. ویشنو هنوز هم در مناطقی از هند ، پاکستان ، تبت و بنگلادش پرستش می‌شود و بسیار محبوب است و طرفداران بسیار زیادی دارد ویشنو بعد از گذشت هزاران سال هنوز در دل مردم هند جا دارد. براستی که افسانه ها کار خود را کرده اند و آنچنان رو مردم تائثیر گذاشته اند که هنوز یاد و خاطره آنان در یادها مانده است.

---

۹. یاریلو:

یاریلو، خدای اسلاوی آفتاب بهار است، قدرت جوان، شور و هیجان ناگهانی برای زندگی. این خدایی از خلوص، صداقت و دیوانگی متمایز است. او فرزند داژبوگ خدای خورشید، و لادا الهه زمین، سر سبزی و تجدید حیات است. او خدایی نیرومند و زیبا و خدای دلیر حافظ دشتها و مراتع نیز هست. وی با پاهای برهنه سوار بر اسبی سفید است در حالی یک ردای سفید بر تن و تاجی حلقه ای از گلهای دشت بر سر دارد. اسلاوها این خدا را به عنوان نیروی زاینده آفتاب بهار معرفی می کنند که پس از یک زمستان طولانی زمین را پر از زندگی و شادی می کند و از خواب زمستانی بیدار می شود. یاریلو به مردمان زندگی می‌بخشد و به آنها کمک می‌کند تا مشکلات خود را حل کند مردمان اسلاو به او لقب زندگی بخش بخشنده می‌گویند و او را خوش قلب ترین میان خدایان اسلاوی می‌دانند. او همیشه در جدال با دیگر برادر خود خدای زمستان و مرگ و سرما است

---

۱۰. تنگری:

تِنگری پدر آسمانی، خدای بزرگ آسمان. تانی یا تانری در زبان ترکی امروزی به معنای خدا، ریشه در همین نام دارد تنگری‌باوری مذهب غالب قدیم ترک‌ها، مغول‌ها، مجارها و هون‌ها بود. آثاری از آن در زبان و باور ترک‌تبارها باقی است و تِنگری خدای خدایان این اقوام است. او خدایی دانا و عادل است و مردمان اقوام ترک، مغول، هون و مجاری اورا با جان و دل می‌پرسنتد زیرا او رحمات زیادی به بندگان خود اطا می‌کند و حمایت تمام و کمال را نسبت به آنان دارد. ترکها همچنین او را حامی قوم ترک می‌دانستند که بقای آن‌ها را همچون یک ملت تضمین می‌نماید و آن‌ها را بر دشمنان غالب می‌گرداند. از این‌رو او را «ترک تِنریسی» می‌نامیدند. خاقان یا پادشاه نمایندۀ تنگری بر روی زمین، شبیه او، و فرزند وی به شمار می‌آمد و باور بر آن بود که او اقتدار، فرزانگی و تقدس خود را از تنگری دریافت می‌کند و تنگری چگونگی ادارۀ امور حکومتی و نظامی را به او می‌آموزد. خاقان سخنگوی تنگری و بزرگ‌ترین کاهن کیش اوست.

---

نویسنده: امیررضا حسینی

---