سیگنال مرموز

سیگنال واو! در تاریخ ۱۵ آگوست ۱۹۷۷ ثبت شد. یک ها، دوها و سه ها نشان دهنده نویز ضعیف پس زمینه است. حروف، به ویژه آنهایی که به انتهای حروف الفبانزدیک هستند، نشان دهنده سیگنال قوی تر می باشند. عبارت “۶EQUJ5” از بالا به پایین خوانده می شود (نمودار زیر را ببینید) و نشان می دهد که سیگنال از “۶” به “U”، قبل از کاهش دوباره به “۵”رو به افزایش است.
در ماه آگوست سال ۱۹۷۷، ستاره شناس رادیویی “جری اهمان” به داده های بدست آمده از تلسکوپ رادیویی Big Ear یا گوش بزرگ در ایالت اوهایو-اکنون از بین رفته، که چند روز پیش از ۱۵ اوت جمع آوری شده بود نگاه می کرد. او به دنبال سیگنال هایی به غیر از نویز پس زمینه بود که ممکن بود توسط یک تمدن بیگانه منتشر شده باشد. از آنجا که هیدروژن رایج ترین عنصر در جهان است و انرژی را در فرکانس خاص ۱۴۲۰ مگا هرتز منتشر می کند ، بیگانگان ممکن است آن را به عنوان “زبان میانجی” کیهانی اتخاذ کنند. دانشمندان در اینجا روی زمین، جستجوی رادیویی خود را روی آن فرکانس و اطراف آن در جستجوی سیگنال های قوی شبیه به هیدروژن متمرکز کردند.

اگر واقعا تلاش بیگانگان برای تماس با ما بوده است، چرا تنها یک بار سعی کردند و چرا برای یک بازه زمانی کوتاه بود؟ حتی اهمان (هنوز هم شک و تردید دارد) به منشاء هوش فرا زمینی شک کرد، سیگنال از فاصله ۲۲۰ سال نوری از ما بوده است…

منبع این سیگنال، جایی فراتر از مدار ماه بود و بر خلاف دیگر اجرام آسمانی که سیگنال‌های نسبتاً پهنی ارسال می‌کنند؛ بسیار باریک بود. آنها منبع سیگنال را جایی در صورت فلکی کمان می‌پنداشتند. اما با دقت بیشتر به آن صورت فلکی، هیچ ستاره یا سیاره ای پیدا نکردند. نکته اینجاست که فقط یکی از دو گیرنده تلسکوپ، این سیگنال را دریافت کردند. وقتی گیرنده دیگر، سه دقیقه بعد همان قسمت از آسمان را پوشش داد، سیگنالی دریافت نکرد. از این مسئله می‌توان نتیجه گرفت که یا دستگاه اشتباه کرده است و چیزی که وجود نداشته را دریافت کرده (که این احتمال، بسیار کم است) یا اینکه منبع سیگنال از بین رفته یا این که تغییر مکان داده است.

دانشمندان به مدت یک ماه، ۲۴ ساعته آن قسمت از آسمان را زیر نظر گرفتند تا شاید بار دیگر چنین سیگنالی را دریافت کنند. اما در طول این سی روز هیچ سیگنالی دریافت نکردند. با این حال به امید دریافت دوباره‌ی سیگنال، تلسکوپ رادیویی Big Ear به جستجو ادامه می‌دهند.