فضا تا کجا ادامه دارد؟

تعداد زیادی از ستاره شناس ها عقیده دارند که کائناتی که در دیدرس ما قرار دارند، فقط جزئی از کل کائنات است. این پژوهشگر ها منظره  کائنات را تا بی نهایت در فضا گسترش می دهند. ولی به راستی این فضا تا کجا ادامه دارد؟ آیا فضا تا بی نهایت ادامه پیدا می کند یا آنکه در جایی به پایان می رسد؟ … و اگر کائنات را پایانی هست، در ورای آن پایان چه چیزی وجود دارد؟

ستاره شناس ها اظهار می دارند که پاسخ دادن به این پرسش به این بستگی دارد که فضا به دور خودش می چرخد و تاب بر می دارد. این به آن معناست که انسان هیچ وقت موفق نمی شود از کائنات خارج گردد زیرا مسیرش همواره بصورت منحنی می پیچد و او را به همان نقطه ای که از آنجا حرکتش را شروع کرده بود بر می گرداند. برای روشن شدن این مسئله بهتر است به نمونه ای که در زیر شرح می دهیم، توجه کنید. هواپیمایی را در ذهنتان مجسم نمایید که از نیویورک به سانفرانسیسکو پرواز می کرد، زمانی که بر فراز سانفرانسیسکو می رسید، در چند هزار کیلومتری بالای آن شهر قرار می گرفت.

علت این پدیده، خمیده بودن سطح کره زمین است و هواپیمایی که به خط مستقیم پرواز کند، همیشه از زمین خارج خواهد شد و به فضا وارد می گردد. اما هواپیما برای پرواز از نیویورک به سانفرانسیسکو عملا یک مسیر مشخصی را طی می کند. در حالی که اگر همچنان به پرواز خودش در آن مسیر منحنی ادامه دهد، سرانجام دوباره به نقطه شروع پروازش خواهد رسید.

ستاره شناس ها عقیده دارند که فضا به شکل مخصوصی خمیدگی پیدا می کند و تاب بر می دارد، منتها این خمیدگی را نمی توان بر روی کاغذ ترسیم کرد و ساختن یک مدل از این خمیدگی نیز امکان ندارد. لیکن خمیده بودن فضا و شکل خمیدگی آنرا نمی توانیم با استفاده از یک سلسله محاسبات پیچیده ریاضی مشخص سازیم. به این ترتییت، همان طوری که می توانیم یکسره به دور کره زمین پرواز کنیم و از مدارس خارج نشویم، در فضا هم می توانیم تا ابد به پروازمان ادامه بدهیم ولی هیچ وقت از آن خارج نگردیم.