چرا تام هالند بهترین اسپایدرمن است؟

وقتی که اولین قسمت از سه گانه شاهکار سم ریمی اکران شد کمتر کسی بود که از ان لذت نبرده باشد داستان پردازی پایبند به اصول کمیک، بازیگری و داستان عالی و …  در کنار همه ی اینها کسی که واقعا بیشتر از همه به چشم میامد بازی خوب توبی مگوایر در نقش اسپایدرمن بود و او توانست با بازی خوب خود انتظارات بیشمار هوادار این شخصیت را براورده کند و حتی بازی خوب خود را در دو قسمت بعدی از این سه گانه ادامه داد.

خاطرات این اسپایدرمن در ذهن ها باقی ماند تا اینکه باری دیگر اندرو گارفیلد به بازی در این نقش پرداخت و او هم خوب ظاهر شد ولی بازی مگوایر انتظارات هواداران را بالا برده بود و اندرو نتوانست یک اسپایدرمن تمام عیار را ارائه دهد. اینبار نوبت به خود مارول رسید که در برنامه ریزی های عالی خود اسپایدرمن را هم قرار دهد تا این کلکسیون از MCU کامل شود. تام هالند عالی در این نقش بازی کرد و با یک ورود جانانه به MCU  وارد شد و با سن کم خود در کنار دیگر بازیگران ترکیبی جالب رو ایجاد کرد. ما هم در این مقاله میپردازیم به اینکه چرا خیلی ها اسپایدرمن تام هالند رو بهترین اسپایدرمن میدانند:

---

جوانی و سن متناسب تر با اسپایدرمن نسبت به دو اسپایدرمن دیگر:

تام هالند نسبت به دو اسپایدرمن دیگر سن و شخصیت جوانگرایی بهتری داشت که باعث شد اسپایدرمنی متناسب تر ارائه دهد و هیبت جوانی اسپایدرمن را نسبت به شرایطی که در ان قرار میگیرد را بهتر جلوه دهد طوری که حتی یکی از رسانه های معتبر امریکایی از او به عنوان نسخه باطراوت تر و عصبی و با روحیه بهتر از اسپایدرمن یاد میکند. او به خوبی تعادل بین بی گناهی نوجوانی و خود شناسی جوانی را بر قرار میکرد. همچنین هالند با بازی خود شور و نشاط جوانی پیتر پارکر رو بهتر نشان میداد که این امر تا حدی به سن او مربوط است که با وجود ۱۹ سال سن نقش اسپایدرمن رو در فیلم جنگ داخلی ایفا کرد. در عوض سن نه چندان درخور مگوایر برای پیتر پارکر هم در ظاهر به چشم میامد علاوه بر اینها از لحاظ اجتماعی که پیتر در ان با دوستان و همکلاسی های خود سرو کار داشت باز هم این اجتماع اطراف هالند بود که از لحاظ سنی بهتر و درخور تر بودند.

اگر از لحاظ لباس هم این سه رو بررسی کنیم این اسپایدرمن تام هالند است که از این حیث لباس های جذابتری را داشت. مثلا یکی از عیب های لباس مگوایر تارهای بسیار فلزی و واضح بود که ظاهر لباس رو تا حدی بد جلوه میدادند. ولی هریک از لباس های هالند خاص و متفاوت بودند و کمتر کسی است که مخالف این نکته باشد.

---

شخصیتی بیشتر شبیه به اسپایدرمن کمیک:

اگرچه توبی مگوایر از لحاظ داستانی که در فیلم به اسپایدرمن اختصاص گرفته بود بیشترین میزان شباهت را به کمیک داشت ولی از لحاظ خصوصیات اخلاق فردی اسپایدرمن این هالند بود که شباهت بیشتری داشت. مثلا  یکی از ویژگی های برجسته اسپایدرمن در کمیک طنز همراه با ارجاع های خنده دار او به فرهنگ پاپ و صحبت زیاد از حد او در هنگام مبارزه است که این رو تا حد زیادی تام هالند نیز برخوردار بود درست مانند سکانس درگیری او با فالکون و سرباز زمستان در فرودگاه که یکی از اسپایدرمنی ترین لحظه های این شخصیت در MCU بود. او حتی هنگامی که درگیر جنگ با این دو شد هم این رشته از شخصیت اسپایدرمن رو به خوبی نشان داد ولی در عوض پیتر پارکر بودن اندرو یه کم بدون روح و سرد بود ( برخلاف ظاهرش و قیافه اش که به پیتر پارکر شباهت بیشتری داشت) حتی بیش از حد خونسرد بود خب مگه کجای پیتر پارکر ویژگی خونسرد بودن است. خونسردی پیتر اندرو به حدی بود که با پیتر مظطرب با استرس کمیک اختلاف زیادی داشته باشد.

یکی دیگر از ویژگی های کاملا موثر اسپایدرمن مقاومت پذیری خاص او در برابر شخصیت هایی به مراتب قویتراست و اینکه روحیه خود در برابر انها را حفظ میکند که این رو هم به وضوح در اسپایدرمن تام هالند میتوان مشاهده کرد. اگر چه دو اسپایدرمن دیگر هم این ویژگی را داشتند مثلا لحظه خاطر انگیزی که اسپایدرمن در برابر ضربات سندمن مقاومت میکرد و روحیه خود را در تمام لحظات مبارزه حفظ کرد. تنها صحنه ای که از اسپایدرمن تام هالند میتوان با این صحنه مقایسه کرد زمانی بود که سعی بر بلند شدن از زیر آواری داشت که بر روی او خراب شده بودند که واقعا یک سکانس پر معنا رو ایجاد میکرد. ولی باز هم نسبت به صحنه ذکر شده از اسپایدرمن مگوایر در سطح پایین تری قرار داشت  اگر چه در اسپایدرمن تام هالند ما اثری از عمو بن نمی بینیم ولی قطعا تونی استارک جای او را پر کرده است و به عنوان راهنمای او خوب کار کرده است ولی از طرز صحبت پیتر با تونی در اتاقش در فیلم جنگ داخلی پیدا است که به احتمال زیاد اثر عمو بن در زندگی پیتر در گذشته او دیده شده است و حذف عمو بن بیشتر از اینکه یک ضعف باشد یک نقطه قوت است  چون به این مورد به دفعات در اسپایدرمن های پیشین پرداخته شده بود و تقریبا کلیشه ای بود.

و صد ها ویژگی متناسب با یک اسپایدرمن واقعی مثل: خوش بینی جوانی، بی تجربگی در دنیایی بزرگ، بی نظمی بلوغ، مبارزات نفس گیر زندگی، نیاز به اثبات خود برای قهرمانانی در سطح بالا تر از خود، نیاز به راهنما و راهنمایی، مسئولیت سنگین در قبال اطرافیان و…

در بین سه اسپایدرمن این تنها هالند است که حال دبیرستانی باهوش را که از ویژگی های بارز پیتر پارکر بودن است را نشان داده است . اگر چه انها بیشتر از این شغل عکاسی پیتر را به وضوح نمایش داده اند ولی دبیرستانی با هوش و عجیب و غریب از ویژگی های ابتدایی پیتر پارکر بودن است که در بقیه به خوبی به ان پرداخته نشده بود حتی با اینکه مثلا انها خودشان وب شوتر های خودشان را درست کرده بودند ولی به هوش انها در دوره دبیرستان به خوبی اشکار نبود پس میتوان تام هالند را بعد نخبگرانه اسپایدرمن دانست  (دبیرستان نقش مهمی در زندگی اسپایدرمن داشته است). سیر شخصیتی اسپایدرمن هالند به خوبی در MCU  پیش میرود تا جایی که در اندگیم واقعا به جایی رسید که میشه با او ارتباط برقرار کرد.

یکی از ویژگی های اصلی پیتر توبی مگوایر پرداختن به جنبه مسئولیت پذیری پیتر است، پیتر اندرو نیز به دقت خوبی به جزئیات پرداخت، پیتر هالند ترکیبی از ویژگی های مثبت هردو بود. او ابتدا مسئولیت پذیر بود و در فیلم جنگ ابدیت از این جنبه به جنبه موقعیت قهرمانی وی پرداخته شد.

همه ی اینها این احساس رو به یک اسپایدرمن فن واقعی منتقل میکنه که بالاخره یک اسپایدرمن با تمام توان با کمیک ها هماهنگ شده و اون تام هالند هست همراه با حفظ ارزش های یک پیتر پارکر.

---

فیزیک بدنی بهتر:

تام هالند نسبت به دو اسپایدرمن پیشین از لحاظ فیزیک بدنی شرایط بهتری رو داشت و این به منظور بد بودن دو اسپایدرمن پیشین از لحاظ فیزیکی نیست بلکه ان دو از هالند کمی در سسطح پایین تری قرار داشتند. علاوه بر این او قبل از اینکه برای این نقش انتخاب شود نیز به عنوان یک ژیمناستیک کار فعالیت داشت که کمک میکرد بعضی از صحنه های اکشن اسپایدرمن را حتی با وجود تیم ماهر بدلکاری خودش به خوبی اجرا کند و این توانایی های بدنی او بود که به هالند کمک کرد که هم این نقش را شکل بدهد و هم ان را بازی کند. که نتیجه این اعمال تجسم بخشی بهتر اکشن های اسپایدرمن بود. از لحاظ ظاهر در بین افراد و مخصوصا همکلاسی در کمیک به این صورت است که پیتر پارکر هیکلی تقریبا نسبت به بقیه ضعیفتر داشت که باعث میشد از این حیث نادیده گرفته شود. خب از این دیدگاه هیکل مگوایر در بین بقیه با پیتر پارکر کمیک جفت و جور نبود و کمی قویتر و بلند قد تر بود. هیکل اندرو نیز کمی ناجور به نظر میرسید ولی مگوایر ترکیبی از این دو بود که مناسب و  بیشتر پایبند به کمیک بود.

هالند همچنین نسبت به بقیه اسپایدرمن ها توانایی برقراری ارتباط بهتر با دیگر بازیگران را در فیلم داشت و به اسانی میشد متوجه ان شد اما در عین حال چیزی که در شخصیت پردازی اسپایدرمن هالند نسبت به دو اسپایدرمن دیگر مشهود است این است که کمتر به رابطه رومانتیک او با یک شخصیت مونث پرداخته شده بود.

از لحاظ بازی با حرکات صورت نیز تام هالند به خوبی با اجرای نحوه درست حرکات صورت این نقش رو ایفا میکرد و حتی حرکات صورت او با لحن و دیالوگ او هماهنگ بود که باعث میشد مفهوم ان لحظه رو علاوه بر صحبت های پیتر پارکر در صورت او نیز اشکار شود.

---

جایگاه اجتماعی بهتر:

موفقیت های اجتماعی پیتر پارکر تام هالند قطعا بهتر از دو اسپایدرمن پیشین بود. بدست اوردن جایگاه خود در بین قهرمانان بزرگی چون انتقام جویان برای پیتر پارکر جوان قطعا یک نکته مثبت است. از لحاظ ارتباط دوستانه با دوستان و همکلاسی ها نیز ارتباط هالند بیشتر به حال و هوای اسپایدرمن کمیک میخورد و حتی نسبت به دو اسپایدرمن دیگر جالب تر نیز بود. تنها نقطه ضعف اسپایدرمن تام هالند در این زمینه نداشتن ارتباطی موثر با ام جی بود که برخلاف اندرو که ارتباطی قابل قبول با گوئن یا حتی ارتباط مگوایر با مری جین بود و این دو بیشتر به خط احساس پیتر پرداخته بودند اما فراموش نکنیم که این نکته یک مزیت نیست چون خود استن لی گفته است هدفش از خلق اسپایدرمن فردی است که مطمئن باشد خوشتیپ  نیست، قدبلند یا عضلانی نیست یا حتی ثروتمند و البته در ارتباط با زنان مشکل دارد.

اما از لحاظ ویلین هایی که برای این سه اسپایدرمن در طول داستان به وجود امدند به ترتیب مگوایر  هالند و اندرو میتوان رتبه بندی کرد. کیفیت ویلین های مگوایر که نیاز به توضیح ندارد ولی ویلین هایی که اسپایدرمن هالند با انها روبه رو شد قطعا بهتر از اندرو بودند که هدف و علت دشمنی انها به وضوح کامل مشخص نبود و بیشتر نوعی سردرگمی را به ما منتقل می کرد. اینکه هالند زیر سایه تونی استارک بوده درست نیست و الان اسپایدرمن به یک شخصیت مستقل از او حتی در اندگیم نیز تبدیل شده بود. درسته که در ابتدا کمی بیشتر از حد با تونی ارتباط داشت ولی این به دلیل نیاز فراوان او به یک راهنما است چون که جوانی کم تجربه بود ولی حالا دیگه او به یک پختگی شخصیت خود رسیده است.

---

بازی بهتر:

اجرای بی عیب نقص گفت و گو ها، طنز های هوشمندان، اجرایی طبیعی، امادگی بدنی بالا برای انجام بهتر اکشن (انهایی که خود هالند جدا از بدلکارش به تصویر میکشید) همه از ویژگی های مثبت هالند در بازیگری او است. ولی چیزی که بهتر از همه است اینه که او واقعا خیلی راحت و روان بازی میکند که واقعا عالیه. هیچ چیز بدتر از این نیست که در یک جنبه از شخصیت اغراق شود ولی هالند حد واسط جنبه ها را به خوبی حفظ میکند. چیزی که باعث می شود یک نقش خاطره انگیز دربیاید زیبایی بازی در ان نقش است و این کار با تلاش مداوم بازیگر حاصل میشود. چیزی که  روشن است این است که هالند خیلی بیشتر از دو بازیگر دیگر عاشق این نقش است و حتی بار ها به وضوح ان را نشان داده که باعث میشود خیلی خیلی بیشتر برای این نقش زحمت بکشد مثل تلاش زیاد برای پنهان کردن لهجه بریتیش خود که انصافا موفق هم بوده است. یکی دیگر از نکات مثبت بازی او شیمی و تعامل عالی او با دیگر بازیگران است.

شیمی او با انها خارق العاده و یکپارچه است. او به خوبی از توصیه داونی جونیور که گفته از بازی در این نقش لذت ببر و به استرس ان اهمیت نده و اجازه بده بدنت بازی کند استفاده کرده است. مثل رابطه خوبی که با  بندیکت کمبربچ یا رابرت داونی جونیور در صفحه ایجاد کرده بود. پیدا است که هالند واقعا درک کرده که اسپایدرمن تا چه اندازه برای میلیون ها نفر در سراسر دنیا خاص است. هربار که او این نقش را بازی می کرد مشخص بود که او برای میراثی که استن لی خلق کرده احترام قائل است و عاشق بازی در ان است. هنگام توصیف هالند در این نقش  اسطوره فقید کمیک و پادشاه کامئو استن لی گفته  است:  مثل اینکه ما یک موجود زنده رو برای اسپایدرمن بودن خلق کرده ایم و او تام است.

---

نویسنده: امیررضا قاسمی

---