چگونه بیشترین بهره ممکن را از بیمارستان ببریم؟

در بسیاری از جوامع بیمارستان یکی از گرامی ترین و محترم ترین مراجع است. بسیاری از ما نوعی احساس وفاداری به بیمارستان محل زندگی مان و پزشکانی که ما را درمان کرده اند داریم. موسسه ای که ما آنرا به عنوان بیمارستان می شناسیم، دائما در حال بازبینی خود و ایجاد تغییرات است. بیمارستان که زمانی خانه ای رعب انگیز برای افراد در حال مرگ یا درمان نشدنی بود، امروزه تبدیل شده است به مرکز معجزات فناورانه. به سختی می توان شباهتی میان بیمارستانی که پدرانمان ۴۰ سال پیش در آن بستری بودند با بیمارستان های امروزی یافت. همچنین مسائل مالی منجر به ایجاد تغییراتی در نقش بیمارستان شده است. امروزه، بیمارستان نمونه اعلای یک ماشین سرعت است، مکانی که در عین حال هزینه بستری شدن در آن به طرز سرسام آوری در حال افزایش است.

نقاط ضعف بیمارستان ها:

بیمارستان ها منشاء و سرچشمه معجزاتند. آنها همچنین عامل فلاکت و مصیبت هم هستند. اخیرا بررسی تحقیقات متعددی، حاکی از وقوع مصیبت ها و بدبختی های فراوان در بیمارستان هاست. بعضی از این مسائل بر می گردد به بی دقتی و بی احتیاطی، برخی ناشی از عدم کفایت و قابلیت است و تقریباً هیچ یک از این اشتباهات عمدی نیستند؛ ولی به هر حال این واقعیت پا برجاست که بیمارستان ها می توانند خطرناک هم باشند، مخصوصا برای سالمندانی که قابلیت و توانایی هایشان در تطبیق خود با محیط، کاهش یافته است و دیگر کمتر می توانند بر شرایط غلبه کنند.

هر ساله بیش از ۳۰۰۰۰۰ نفر بر اثر اشتباهات نظام پزشکی در بیمارستان ها جان خود را از دست می دهند. بیش از ۲ میلیون نفر دیگر هم هر ساله آسیب می بینند. هرچه بیماری شخص وخیم تر باشد، احتمال صدمه دیدن او بیشتر است چون چنین شخصی، قوای بدنی کمتری دارد و در تلاشی نا امیدانه برای کمک به وی، از اقدامات و روش های درمانی خطرناک هم استفاده می شود.

یکی دیگر از مسائلی که بیشتر سبب نگرانی می شود، نداشتن فعالیت بدنی در طول مدت بستری شدن در بیمارستان است. بستری شدن در رختخواب به خودی خود خطرناک است و ناتوانی مضاعفی هم که بر اثر خوابیدن طولانی در بیمارستان ایجاد می شود در روند بهبود اختلال ایجاد می کند. در واقع نداشتن فعالیت اجباری سبب کاهش ۲ درصدی قوای ماهیچه ای شخص در هر روز می شود. با چنین سرعتی، می توانید محاسبه کنید که بستری شدن، جداً به سلامتی شخص آسیب وارد می کند و بستری شدن بیش از یک هفته به خودی خود فاجعه آمیز است.

 در دست گرفتن امور: راهنمای بیماران بستری در بیمارستان:

آیا می توان به بیمارستان های پر سرعت و پیچیده امروزی آموخت که طوری باشند که بیماران بیشتر در آن احساس راحتی کنند؟ مطمئناً، عوامل بسیاری دست به دست هم می دهند و باعث می شوند که بیماران در بیمارستان ها کمتر احساس راحتی و آسایش کنند. بیمارستان درست مانند یک ایستگاه مترو یا یک کارگاه جوش، با خانه متفاوت است. پس آیا با این وضعیت می توان آن را جایی دانست که باعث بهبود یافتن افراد شود؟ به احتمال زیاد، نه، ولی با آمادگی قبلی و کنترل داشتن روی اوضاع، در دوران بستری بودنتان، بیمارستان می تواند برای شما تبدیل به محیطی شود که کمتر هراس آور باشد. در اینجا به ذکر نکاتی می پردازیم که در بیمارستان باید به دنبال آن بگردید و در مدت بودنتان در آنجا به آنها توجه داشته باشید:

۱_ بیمارستان باید تا حد ممکن محیطی مطلوب را برای رفاه حال بیماران فراهم کند، صداها، نور، و بوی محیط باید بطور مداوم تحت کنترل باشند. عموما اتاق های خصوصی آرامش بیشتری فراهم می آورند. سکوت و آرامش بهبود را تسریع می کند، درحالی سرو صدا سبب وخیم تر شدن وضعیت بیمار می شود. تختخواب ها و مبلمان اتاق ها باید به گونه ای باشد که حداکثر آسایش و راحتی را فراهم کند.

۲_ در مورد مصرف دارو باید نهایت وسواس و دقت را مبذول داشت. بهترین دارو، همان دارویی است که توصیه نمی شود. بیمارستان منبعی از روش های پزشکی ویژه است ولی امکان آسیب زدن به بیمار هم در آن زیاد است. هر گونه علائمی، از سردرد گرفته تا اسهال و کاهش وزن بی دلیل، ممکن است نشانه واکنش به دارو باشد. همیشه باید به افزایش دوز دارو یا اضافه شدن دارویی دیگر مشکوک بود. بعضی دارو ها وقتی به تنهایی مصرف می شوند خطری در پی ندارند، ولی در صورت ترکیب با درو های دیگر ممکن است خطر آفرین باشند.

۳_ آزمایش های تشخیص سلامتی را باید دقیقاً بررسی و بر آنها نظارت کرد. تعداد آزمایش هایی که روی بیماران بستری در بیمارستان انجام می شود، طی ۲۰ سال اخیر چندین برابر شده است. هر آزمایشی، حتی یک آزمایش خون، خطر های خاص خودش را دارد. خصوصاً به کار بردن آزمایش هایی که در آن از رنگ های تشخیصی استفاده می شوند، خطر هایی در پی دارند که باید با دقت بر آنها نظارت کرد. همچنین به رنگ هایی که در آزمایش های اشعه ایکس استفاده می شود، به دلیل صدماتی که اغلب دارند باید توجه ویژه ای کرد.

۴_ هرنوع توصیه ای که پزشک در برگه دستورات خود تجویز می کند، باید با حساسیت فوق العاده ای به هزینه های آن درمان یا آزمایش نوشته شود. تمامی دکتر ها به دلیل بی قیدی و سرسری نوشتن دستورات یکنواخت، تکراری و از روی عادت به جای در نظر گرفتن اقدامات ضروری، مقصر و گناهکارند. بعضی موسسات، هزینه های آزمایش ها را مستقیماً در محل صدور دستورات به اطلاع بیماران می رسانند.

۵_ هزینه چیزی نیست که اکثر بیماران هنگام تجویز یک دارو یا دستور یک آزمایش از آن آگاهی داشته باشند. ولی دکتر ها همگی باید دائما از خودشان سوال کنند: «آیا این دستور ضروری است؟» «آیا فایده آن در حدی هست که هزینه بالای آنرا توجیه کند؟» یک بیمار خوب از پزشکش می خواهد که او هم مسئول و به هزینه های درمان آگاهی داشته باشد.

۶_ هرگز ارزش ورزش کردن را فراموش نکنید. هر فردی به ماهیچه های خود نیاز دارد و ماهیچه های بیمار هنگام ترخیص باید حداقل به همان خوبی باشد که هنگام پذیرش وی در بیمارستان بوده است. یک راه رسیدن به این حالت اقدام به موقع و مداوم است. برای نمونه بیمار بتواند هر روز مقداری در راهرو قدم بزند.

۷_ غذا باید خوشمزه و جذاب باشد. بودن در یک مکان غریب و نا آشنا، حتی اگر هم مجبور به کنار آمدن با غذای سرد و بی مزه هم نباشیم، خودش به تنهایی بد و عذاب آور است. اگر شمای بیمار، هوس غذای بخصوصی کرده اید، از پزشکتان بخواهید که در صورت امکان به خانواده اطلاع دهد تا آن غذا را برای شما فراهم کنند.

۸_ پرستاران در بهبود شما نقش حیاتی دارند و اگر بتوانید ارتباط نزدیک با آنها برقرار کنید، آنها هم بهتر و بیشتر می توانند بخشی از بار بیماری شما را به دوش بکشند و به شما کمک کنند. ارتباط خوب نقش دارویی مؤثر را بازی می کند.

۹_ هرگز سعی نکنید درد را تحمل کنید. درد بهبود را به تاخیر می اندازد. اینکه از بیمار بخواهند در حالی که از شدت درد دندان هایش را بر هم بفشارد، قوی یا آرام و خونسرد باشد، توصیه پزشکی خوبی نیست. مدیریت درد در حکم یک قابلیت درمانی در حال پیشرفت است.

۱۰_ مردم را تشویق به ملاقات بیماران کنید. به جز موارد استثنایی مثل جدا کردن بیماران مبتلا به بیماری های مسری، حفظ ارتباط نزدیک با خانواده و دوستان، به بهبود بیمار کمک می کند. بهترین راه بهبودی و خوب شدن بیمار، تلاش گروهی است، و نداشتن روابط ااجتماعی نباید به جدایی بیمار از دیگران، به دلیل بیماری بینجامد.

۱۱_ در اولین فرصت ممکن برای مرخص شدن از بیمارستان برنامه ریزی کنید. هر چند ممکن است عجیب بنظر برسد اما بعضی از افراد از ماندن در بیمارستان لذت می برند، ولی شما باید راهکاری برای خودتان در نظر بگیرید که هر چه زودتر بتوانید از بیمارستان مرخص شوید و کمترین زمان ممکن را در آنجا سپری کنید. تحقیقات نشان داده که هر چقدر افراد با محیطی مانند بیمارستان در ارتباط باشند، بیشتر به یاد مریضی و مرگ میفتند و حس بدی به آنها دست می دهد.

نحوه استفاده یا عدم استفاده از بیمارستان چیزی نیست که ما در مدرسه آموخته باشیم، ولی وقتی به بلوغ می رسیم فرصت و امکان آموختن مطالبی درباره این موسسات را که نقش مهمی را در زندگی ما بازی می کنند، پیدا می کنیم. منتظر نمانید که آژیر خطر به صدا درآِد تا در مورد بیمارستان چیزی بیاموزید و اطلاعاتی کسب کنید. همین حالا با بیمارستان آشنا شوید و به آن احساس راحتی و آرامش پیدا کنید.

همچنین بخوانید:

نقش ورزش در سلامتی

تاریخچه تاسیس بیمارستان ها

در دست گرفتن اختیار حواس با بالا رفتن سن

سوالاتی که باید در انتخاب پزشک خود بپرسید

سه راهکار قدرتمند برای کمک به شما در داشتن عمری طولانی